Αναλαμβάνοντας χρέη διευθύνοντος συμβούλου του Twitter, μετά την παραίτηση του Τζακ Ντόρσεϊ στα τέλη του προηγούμενου μήνα, ο 37χρονος Παράγκ Αγκραβάλ εισήλθε αυτομάτως σε μία τουλάχιστον ενδεκάδα ινδικής καταγωγής «techies», όπως αποκαλούνται στα αγγλικά οι ειδικοί στην τεχνολογία, που κρατούν τα ηνία των πιο ισχυρών με παγκόσμια επιρροή πολυεθνικών της Σίλικον Βάλεϊ.

Ο Σάτια Ναντέλα της Microsoft, ο Σουντάρ Πιτσάι της Alphabet (μητρικής της Google) και τα αφεντικά της IBM, της Adobe, της Palo Alto Networks, της VMWare και του Vimeo κατάγονται όλοι από την Ινδία. «Οι άνθρωποι ινδικής καταγωγής αντιστοιχούν μόλις στο 1% περίπου του πληθυσμού των ΗΠΑ και στο 6% του εργατικού δυναμικού της Silicon Valley – ωστόσο εκπροσωπούνται δυσανάλογα στις κορυφαίες θέσεις. Γιατί;», διερωτάται σε δημοσίευμά του το BBC.  

«Κανένα άλλο έθνος στον κόσμο δεν “εκπαιδεύει” τόσο πολλούς πολίτες με τόσο μαχητικό τρόπο, όσους η Ινδία», εξήγησε ο Ραμαμπαντράν Γκοπαλακρισνάν, πρώην εκτελεστικός διευθυντής της ινδικής πολυεθνικής Tata Sons και συγγραφέας του βιβλίου «The Made in India Manager». «Από τα πιστοποιητικά γέννησης μέχρι τα πιστοποιητικά θανάτου, από τις εισαγωγές στα σχολεία μέχρι την εύρεση εργασίας, από τις ακατάλληλες υποδομές έως τις ανεπαρκείς ικανότητες», η ενηλικίωση στην Ινδία προετοιμάζει τους Ινδούς για να καταστούν «φυσικοί μάνατζερ», συμπλήρωσε. 

Γεννημένοι στο χάος

Με άλλα λόγια, «ο ανταγωνισμός και το χάος» καθιστά τους Ινδούς «προσαρμοστικούς λύτες προβλημάτων», ενώ το γεγονός ότι συχνά δίνουν προτεραιότητα στην επαγγελματική παρά στην προσωπική ζωή, λειτουργεί υπέρ τους, στο πλαίσιο της εργασιομανίας που εξακολουθεί να αποτελεί θρησκεία στις αμερικανικές πολυεθνικές. «Αυτά αποτελούν χαρακτηριστικά κορυφαίων ηγετών οπουδήποτε στον κόσμο», πρόσθεσε ο ινδός ειδικός. 

Οι ινδικής καταγωγής διευθύνοντες σύμβουλοι της Σίλικον Βάλεϊ ανήκουν επίσης σε μία μειοψηφία τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων που συγκαταλέγονται μεταξύ των πιο εύπορων και μορφωμένων πολιτών στις ΗΠΑ. Περίπου ένα εκατομμύριο εξ αυτών είναι επιστήμονες και μηχανικοί. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι οι βίζες εργασίας, σε ποσοστό 70%, που εκδίδονται από τις αμερικανικές αρχές καταλήγουν σε μηχανικούς λογισμικού από την Ινδία, ενώ σε πολλές αμερικανικές μητροπόλεις, όπως το Σιάτλ, το 40% όλων των ξένων μηχανικών κατάγονται από την Ινδία. 

Σύμφωνα με τους συγγραφείς του βιβλίου «The Other One Percent: Indians in America», πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας δραστικής αλλαγής της αμερικανικής μεταναστευτικής πολιτικής που σημειώθηκε κατά τη δεκαετία του 1960. Στον απόηχο του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα, οι ποσοστώσεις εθνικής προέλευσης αντικαταστάθηκαν από άλλες που εστίαζαν περισσότερο στα προσόντα και στις επανενώσεις οικογενειών. Μέσα σε λίγα χρόνια, υψηλού μορφωτικού επιπέδου Ινδοί –επιστήμονες, μηχανικοί και γιατροί αρχικά, και κυρίως μηχανικοί λογισμικού στη συνέχεια– άρχισαν να εγκαταλείπουν την πατρίδα τους και να μεταβαίνουν στις ΗΠΑ. 

Εξαρχής η μειονότητα των ινδών μεταναστών διέφερε από όλες τις υπόλοιπες ομάδες μεταναστών, καθώς το κριτήριο επιλογής τους ήταν «τριπλό»: όχι μόνον συγκαταλέγονταν μεταξύ των προνομιούχων Ινδών των ανώτερων καστών που θα μπορούσαν να σπουδάσουν σε ένα καλό πανεπιστήμιο, αλλά ανήκαν σε ένα ακόμη πιο προνομιούχο υποσύνολο που είχε τη δυνατότητα να δαπανήσει περαιτέρω χρήματα για την απόκτηση ενός μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών, που θεωρείται απαραίτητη προϋπόθεση για να διεκδικήσει κάποιος τις κορυφαίες θέσεις στις κορυφαίες εταιρείες της Σίλικον Βάλεϊ. 

Από τα χαμηλά, στην κορυφή

«Αποτελούν την αφρόκρεμα και εργάζονται σε εταιρείες στις οποίες οι καλύτεροι φτάνουν στην κορυφή. Τα δίκτυα που έχουν δημιουργήσει στη Σίλικον Βάλεϊ τους προσέφεραν επίσης ένα πλεονέκτημα – η ιδέα ήταν ότι ο ένας θα συνέδραμε τον άλλον», σημείωσε ο επίσης ινδικής καταγωγής αμερικανός επιχειρηματίας της τεχνολογίας και επιφανής ακαδημαϊκός Βιβίκ Γουάντουα. 

Πρόσθεσε επίσης ότι πολλοί από τους γεννημένους στην Ινδία διευθύνοντες συμβούλους κορυφαίων αμερικανικών τεχνολογικών εταιρειών κατάφεραν να φτάσουν έως την κορυφή, αρχίζοντας από τη βάση, διαδικασία κατά την οποία απέκτησαν μια ιδιαίτερη αίσθηση της ταπεινότητας που τους ξεχωρίζει από πολλούς ιδρυτές-διευθύνοντες συμβούλους που έχουν κατηγορηθεί για υπέρμετρη αλαζονεία. 

Ο Βιβίκ Γουάντουα υποστηρίζει ότι άνθρωποι όπως ο Σάτια Ναντέλα και ο Σουντάρ Πιτσάι, πέρα από ικανότατοι στη δουλειά τους, είναι επίσης φορείς μιας πιο «ευγενικής» κουλτούρας, που τους καθιστά ιδανικούς για την κορυφαία θέση, ειδικά σε μια περίοδο κατά την οποία η δημοτικότητα κορυφαίων τεχνολογικών εταιρειών έχει μειωθεί κατακόρυφα, εν μέσω ακροάσεων στο Κογκρέσο, αντιπαραθέσεων με ξένες κυβερνήσεις και της τρομακτικής διεύρυνσης του χάσματος που χωρίζει τους πλουσιότερους πολίτες της Σίλικον Βάλεϊ από την υπόλοιπη Αμερική.