Οι παλαιότεροι ίσως θυμούνται εκείνες τις τεράστιες Honda Goldwing. Δεν έκαναν για κόντρες, δεν ήταν superbike, δεν έστριβες «με πολλά». Ήταν μηχανή-μενίρ. Δύσκολα καταχωρίσθηκε ως αυτή που την κολλούσες αφίσα στο εφηβικό σου δωμάτιο. Ξενερουά. Κάτι σαν αντίπαλος των Harley εξ Ιαπωνίας. Μια μηχανή -μάλλον αδιάφορη για τους πραγματικά καλούς οδηγούς- που μπορούσε, ωστόσο, να γράφει χιλιόμετρα στις ευθείες ταξιδεύοντας. Βαριά, καλά εξοπλισμένη, κάτι σαν αυτοκίνητο με δύο τροχούς λιγότερους, βαλίτσες, ηχοσύστημα και τα συμπαρομαρτούντα.

Αν σκαλίσετε τη μνήμη σας περίπου δεκαπέντε και πλέον χρόνια πριν, η Goldwing είχε και ένα άλλο στοιχείο στη διάρκεια της μπουρζουά ζωής της: είχε αερόσακο!. Ένα τεράστιο μπαλόνι προστασίας άνοιγε στην περίπτωση «χτύπα ξύλο». Τότε, κάτι πρωτόγνωρο για την κατηγορία, ήταν προσαρμοσμένος στην ίδια τη μηχανή, πάνω από το ρεζερβουάρ. Ήταν μια από τις εμπορικές προσπάθειες μπας και αυξηθεί η παθητική ασφάλεια των αναβατών.

Ούτως ή άλλως, πάνω στη μηχανή είσαι σοβαρά εκτεθειμένος. Αν δεν φοράς κράνος, και δη καλής ποιότητας καθώς αν πάρεις καμιά κινέζικη φτήνια, ουσιαστικά, υποτιμάς το πολυτιμότερο περιουσιακό σου στοιχείο (λέγεται «κεφάλι»), αν δε φοράς τον σωστό ρουχισμό, αν δεν… πεντακόσια «δεν», κινδυνεύεις ακόμα περισσότερο. Και είναι τρομακτικό. Έχω ακόμα στη μνήμη μου, το δυστύχημα, πριν μερικούς μήνες, βράδυ στην παραλιακή, με όλα τα μέλη ενός άτυχου αναβάτη σκορπισμένα έξω από το Lagonisi Resort και το μαύρο SUV της Jaguar ελάχιστα φθαρμένο στη δεξιά του πλευρά.

Διαβάζω, λοιπόν, αυτές τις ημέρες για τη σοβαρή προσπάθεια που κάνουν μεγάλες εταιρείες του χώρου, όπως οι Alpinestars, Dainese ή Helite, επενδύοντας στους λεγόμενους φορητούς αερόσακους. Όχι, αυτή τη φορά ο εξοπλισμός δεν πάει πακέτο με τη μηχανή, όπως στο μενίρ της Gullwing. Τον φοράς ως μέρος του τζάκετ προστασίας. Κοστίζει περί τις £650, διαθέτει ένα σύνθετο τεχνολογικό μενού από αισθητήρες, γυροσκόπια και αλγόριθμους που αντιλαμβάνεται εκείνα τα «ζω-δεν ζω» κρίσιμα χιλιοστά δευτερολέπτου πριν από την πτώση που μπορούν να σου στοιχίσουν τη ζωή. Για την ακρίβεια, μέσα σε 40 χιλιοστά του δευτερολέπτου ο αερόσακος ανοίγει και έχει τη δυνατότητα να σου προστατεύσει τον κορμό και τα ζωτικά σου όργανα.

Η πρώτη, ειδικά, των προαναφερθεισών εταιρειών, έχει εμπλοκή με το θέμα από το 2014 αλλά και άμεση συνεργασία με το MotoGP, τη «Φόρμουλα 1» των δύο τροχών, όταν παρουσίασε το σύστημα Tech-Air, στη μεγαλύτερη ετήσια έκθεση για μοτοσικλέτες, την EIMCA, στο Μιλάνο. Αν έχετε αμφιβολίες για την αποτελεσματικότητα, μάλλον αξίζει να δείτε σε αργή κίνηση το εν δυνάμει θανατηφόρο «δάγκωμα» που έζησε αυτό το τρομερό παιδί των αγώνων, ο έξι φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, ο 26χρονος Μαρκ Μάρκεθ, το Νοέμβριο του ’19, στο Γκραν Πρι της Μαλαισίας. Τρομάξτε μαζί μας στο tweet που ακολουθεί

The scary highside ? that marked the final moments of the #MalaysianGP ?? Q2 in super slow-motion! ?@marcmarquez93 #RiderOK ✅#MotoGP pic.twitter.com/GxeE6ojvgN

— MotoGP™? (@MotoGP) November 4, 2019

Στην πτώση αυτή ο Μάρκεθ εκτινάχτηκε με δύναμη ίση με 20g (1g αντιστοιχεί με το βάρος του σώματός μας – πολλαπλασιάζετε και βρίσκετε την τρομακτική σούμα). Το Tech-Air, που ήταν προσαρμοσμένο στο τζάκετ του, ενεργοποιήθηκε σε μόλις 0.8 του δευτερολέπτου πριν προσγειωθεί στο έδαφος. Μετά ο Μαρκ σηκώθηκε, έτρεξε την επόμενη μέρα και βγήκε δεύτερος.

Το 2020 η ιταλική εταιρεία παρουσίασε την πιο φθηνή εκδοχή του συστήματος, το Tech-Air 5. Προστατεύει, λέει, όσο και τα 18, συνολικά, προστατευτικά σε ώμους, θώρακα, πλευρά και πλάτη, και ανοίγει με την ίδια τεχνολογία που φοράει και ο Μαρκ στην πλάτη του. Ναι, αυτή που κάνει τους αναβάτες του MotoGP να φαίνονται σαν καμπούρηδες.

Τον νέο αερόσακο τον φορτίζεις στην πρίζα σε 5-6 ώρες (ναι, ως φαίνεται ζούμε στην εποχή που κάθε σούκο του σπιτιού μας τα βράδια θα έχει και κάτι να φορτίζει), ενεργοποιείται από τα 25 χλμ/ώ., έχει διάρκεια ζωής 500 ώρες ως μεσοδιάστημα για κάθε σέρβις και, αν θες τον απενεργοποιείς από το iPhone σου. Για κάποιους, το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι ότι μετά από κάθε άνοιγμά του πρέπει να τον ξαναπηγαίνεις στην εταιρεία. Εντάξει, αν σε προστατεύει δεν είναι και κάτι τρελό. Κάποιοι έμπειροι αναβάτες θέτουν μερικά ακόμα ερωτήματα: πόσο ανθεκτική είναι η καλωδίωση; Μπορεί να αφαιρείται για εύκολο καθάρισμα; Θα υποστηρίζεται το app μελλοντικά;

Δεν ξέρω πόσοι θα δώσουν το σχετικό ποσόν που μπορεί να φανεί μεγάλο, ειδικά σε μια χώρα που βλέπεις ακόμα νέα παιδιά να πηγαίνουν μαλλιοκούβαρα χωρίς καν κράνος, με κοντομάνικο και σνίκερ. Αλλά αρκεί ίσως να θυμηθούν πως δεν είναι τα alter ego του Μάρκεθ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News