Ο Ανδρουλάκης εξελέγη επειδή:

Ηλικιακά είναι συνεπής απέναντι στο αίτημα της ανανέωσης.

Διαθέτει ισχυρό κομματικό μηχανισμό.

Δεν τον ξέρει ο κόσμος. Και αυτό γεννά τεράστια ελπίδα.

Αυτή τη στιγμή ο μέσος ψηφοφόρος του ΚΙΝΑΛ (να το λέμε ΠΑΣΟΚ να τελειώνουμε;) δύναται να φαντάζεται τον Ανδρουλάκη όπως θέλει. Κάποιος μπορεί να τον καλουπώνει μέσα στο μοντέλο του λεβέντη Κρητίκαρου. Αλλος βλέπει ένα παιδί από την επαρχία που μιλάει τη γλώσσα του λαού, με μετρημένο παράστημα και σεμνή ματιά. Ενας πιο απαιτητικός ίσως δει τον σύγχρονο πολιτικό με ευρωπαϊκές παραστάσεις και αντίστοιχο πνεύμα. Μερικοί θα δουν τον αντι-Τσίπρα και άλλοι θα βρουν τον αντι-Μητσοτάκη. Τώρα που μιλάμε, ο Ανδρουλάκης είναι πασπαρτού, ανοίγει όλες τις πόρτες.

Αν το καλοσκεφτείτε, είναι πρωτοφανές. Συνήθως οι υποψήφιοι πατούν πάνω στις θετικές απόψεις των ψηφοφόρων. Ο Ανδρουλάκης ήρθε ως συμπληρωμένη λέξη πάνω σε ένα σταυρόλεξο που έχει μόνο λευκά τετράγωνα. Ξέρεις πώς τον λένε και, ως μέσος ψηφοφόρος, δεν γνωρίζεις τίποτα άλλο. Στην ουσία ο Ανδρουλάκης πούλησε στους ψηφοφόρους ελπίδα. Και την αγόρασαν. Τους έδειξε ένα καινούργιο πρόσωπο. Και δεν το ρώτησαν τίποτα. Αλλωστε δεν είπε και κάτι. Και αν είπε, δεν το άκουσαν. Αρκεί που ήταν καινούργιο.

Θα του κοστίσει, αλήθεια, που είναι εκτός Βουλής; Ετσι όπως έχει εξελιχθεί ο κοινοβουλευτικός λόγος την τελευταία δεκαετία, μάλλον καλό θα του κάνει. Θα υπενθυμίζει στους ψηφοφόρους ότι αυτός δεν είναι σαν τους άλλους που παίζουν κουτουλιές εκεί μέσα. Θα βλέπει τις συνεδριάσεις ως ένας από εμάς που, κάποια στιγμή, θα πάει εκεί μέσα για να βελτιώσει κάπως τα πράγματα. Αρκεί, βέβαια, αυτό που θα μας δείχνει να είναι ελκυστικό και αυτό που θα μας πει να έχει ουσία.

Ακόμα είναι νωρίς. Δεν ξέρουμε πολλά για τον Ανδρουλάκη, δεν γνωρίζουμε πώς θα κινηθεί ο Παπανδρέου, τι θα κάνει ο Λοβέρδος. Είμαστε σίγουροι για τον δρόμο που οφείλει να ακολουθήσει ο Ανδρουλάκης. Δεν είναι δα και δύσκολο να τον βρει. Φτάνει να αποφύγει τα λάθη που πλέον αναβοσβήνουν γύρω του σαν σηματοδότες.

Για τον Γιώργο Παπανδρέου, τι να πεις τώρα; Σαράντα χρόνια είναι στην πολιτική. Τι τις ήθελε τις τελευταίες σαράντα μέρες;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News