Οσο με νοιάζει η ψήφος μου να έχει λόγο για την κυβέρνηση του τόπου μας, άλλο τόσο με κόφτει για την αντιπολίτευση της κυβέρνησης. Νομίζω επειγόμαστε για αντιπολίτευση, άρα είχα πάρει την απόφαση να ψηφίσω, παρά το γεγονός ότι ουδέποτε ανήκα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Η εκδρομή μας στη Βοιωτία με υποχρέωσε να κατευθυνθώ στο Δίστομο για τον σκοπό αυτό. Το Δίστομο είναι τόπος μαρτυρίου. Κατά τη διάρκεια του Β’  Παγκοσμίου Πολέμου, στις 10 Ιουνίου του 1944 έγινε εκεί η ειδεχθέστερη σφαγή αμάχων. «Η μανία ήταν τόσο μεγάλη, που δεν ξεχώριζαν ούτε γυναικόπαιδα, ούτε ηλικιωμένους. Μιλάμε για 228 νεκρούς, εκ των οποίων 117 γυναίκες και 11 άνδρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων. Πτώματα κρέμονταν ακόμα και από δέντρα περιμετρικά του δρόμου που οδηγεί στο χωριό». Το Δίστομο είναι τόπος ιερός.

Προχωρώ προς το Δημαρχείο αλλά αυτόματα αντιλαμβάνομαι ότι για χώρος ψηφοφορίας έχει επιλεγεί ένα μέρος από το «Μουσείο Θυμάτων Ναζισμού», όπως διαβάζω στην ταμπέλα. Μια ουρά ανθρώπων, έτυχε εκείνη τη στιγμή, όλων με άσπρα μαλλιά. Κάνει ψοφόκρυο, όλοι σηκώνουμε ό,τι σε γιακά έχουμε και απολαμβάνω την ντοπολαλιά σε όλο της το μεγαλείο, την οποία βεβαίως γνωρίζω να την μιλάω εκ καταγωγής, εν αντιθέσει του Γιάννη που την κάνει γούστο κάπως ως ξένη γλώσσα.

Πλην ημών, όλοι μοιάζει να γνωρίζονται μεταξύ τους. Εξ ου και δυσανασχετούν πλακατζίδικα, περιπαίζοντας κάποιον που βγαίνει. «Τι κάνιτ’ μωρέ σα’ μέσα; Τι τ’ λιβανίζς την ψήφο; Αφού τον Γιωργάκ ψήφιζς», «Δηλαδή ποιον άλλουν να ψηφίσου;» τον αποστομώνει ο ψηφοφόρος. «Να τουν ψηφίσ’ να μην τουν χάσ’». Και γελάνε άπαντες.

Περιμένω ενώ είναι και σαν να παρακολουθώ επιθεώρηση σε υπαίθριο χώρο. Το καλύτερό μου! Σύντομα το ενδιαφέρον όλων στρέφεται σε κύριο με δυο μαγκούρες και δυο βαστάζους, έναν για κάθε χέρι με μαγκούρα, να τον βοηθάνε να κατέβει τα σκαλοπάτια, έχοντας εκπληρώσει το καθήκον του και τον τοποθετούν σε μια καρέκλα από αυτές που έβρισκες στον εξωτερικό χώρο. Ομολογώ ότι παρακολουθούσα με αγωνία και ετοιμότητα, από φόβο μην και σουροτσουβαλιαστεί. «Μπα! Τι θέλ’ εσύ εδώ;» τον ρωτάει μεγαλοφώνως ο κύριος «πειραχτήρι» πίσω μας. «Εισί είσαι ΣΥΡΙΖΑ» τον καταδίδει. Ο με τις μαγκούρες απαντάει «Και πού του ξέρς ισί τι είμαι;», «Καλά θα με τρελάνς; Δεν τσακωνόμαστ’ στου καφενείου; Για χαζό μεχς; Είσαι ΣΥΡΙΖΑ!» φωνάζει τελειωτικά ενώ όλοι παρακολουθούμε ως για αγώνα τένις. Στροφή κεφαλής κοινού, στον κύριο με τις μαγκούρες πια!

«Το ερώτημα είναι ένα» λέει αυτός και σταματάει ως για να πάρει φόρα να πει κάτι βαθυστόχαστο. Το κοινό αναμένει. Ομοίως κρέμομαι από τα χείλη του. Παίρνει ανάσα και λέει «Το ερώτημα είναι ότι αφού αυτοί έχνε συμφωνία με τουν διάολο, θα κάνουμ’ κι μείς αυτό που πρέπ’ για τις δημοκρατικές δυνάμεις». Άκου, φίλε μου!.. Στον τόπο που έζησε τον Ναζισμό στο πετσί του… Δεν μπορώ να συγκρατηθώ. Επεμβαίνω: «Κάτω από αυτή την ταμπέλα ενός Μουσείου που αναφέρεται στον Ναζισμό και σ’ ετούτον τον μαρτυρικό τόπο, δεν ντρέπεστε ακόμα να μας ξεχωρίζετε τους Ελληνες; Ποιες είναι οι “δημοκρατικές δυνάμεις”; Και οι άλλοι τι είναι; Οι συνεργάτες του Πάνου Καμένου είναι στις δημοκρατικές δυνάμεις και οι της Νέας Δημοκρατίας στις ποιες; Δεν βαρεθήκατε αυτούς του διαχωρισμούς;».

Ο κύριος, πλήρης επιχειρημάτων, σηκώνει τις μαγκούρες του και με τεράστια ευλυγισία θυμού μού τις κουνάει στον αέρα «Εσύ θα μου μιλήσ’ εμένα; Αϊ σαπέρα! Εγώ έχω θύμα» λέει προσπαθώντας να με σημαδέψει. Τον κοιτάζω όπως ταύρος ταυρομάχο. Προχωρώ κανονικά για να ψηφίσω. Ρίχνω τον φάκελο στην κάλπη. Ο κύριος έχει αποσυρθεί από τη μάχη. Δεν τον συναντώ στην έξοδό μου. Νιώθω χρέος να επισκεφτώ το Μουσείο που είναι ανοιχτό. Φωτογραφίες μαχαιρώνουν κατάστηθα. Ο Ναζισμός ως συλλογική πληγή και ντροπή όλης της ανθρωπότητας. Ο Διχασμός (εν δυνάμει αμορφωσιά φθηνού πολιτικαντισμού και πονηροβολέματος) ως συλλογική πληγή και ντροπή της χώρας μας. Πότε, μωρέ, θα ενωθούμε σε κοινές αλήθειες;

ΥΓ. Περιέγραψα μια στιγμή που με μελαγχόλησε, με εξόργισε. Ωστόσο, η αθρόα προσέλευση τόσων και τόσων ανθρώπων στις κάλπες σφραγίζει μια μέρα γιορτής της Δημοκρατίας. Και μεταστρέφει το συναίσθημα σε χαρά και αισιοδοξία. Για ένα αύριο μακριά από παθογένειες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News