Η Ομικρον μετάλλαξη εκκολάφθηκε κάπου εκεί στα βάθη της Αφρικής, στα όρια της στέπας (με τα νοσταλγικά ηλιοβασιλέματα όπου οι πλούσιοι Δυτικοί πάνε για σαφάρι) και της γοητευτικής (από τα best seller βιβλία του Γουίλμπουρ Σμιθ) ερήμου Καλαχάρι, όπου ζουν κάτι τελευταίοι ταλαίπωροι Βουσμάνοι.

Τα εμβόλια δεν έχουν φθάσει στην Μποτσουάνα, ποια εμβόλια, θα μου πείτε τώρα, που εκεί κάτω η εγκατάσταση μιας βρύσης με τρεχούμενο νερό στο κέντρο ενός χωριού ισοδυναμεί με εκσυγχρονιστικό άλμα ενός αιώνα. Ο αναπτυγμένος δυτικός κόσμος χτίζει τείχη στα αεροδρόμιά του και ταμπούρια στα λιμάνια του. Οι μολυσμένοι υπανάπτυκτοι δεν θα περάσουν για να τον μολύνουν.

Τους λυπάται, βέβαια, ο δυτικός άνθρωπος τους δύστυχους εκεί κάτω, αλλά το οικονομικό του σύστημα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο για να υιοθετήσει απλές λύσεις υγειονομικής υποβοήθησης του υπανάπτυκτου κόσμου. Θα το κάνει αφού αντιλαμβάνεται το ευρύτερο πρόβλημα, αλλά γιαβάς-γιαβάς που λένε κι οι Τούρκοι. Αυτές οι ιστορίες με τις πατέντες των εμβολίων και τις εξειδικευμένες παραγωγικές ικανότητες των φαρμακευτικών μονάδων  δεν είναι εύκολες σε αλτρουιστικούς αυτοματισμούς. Θέλουν τον χρόνο τους, να «ωριμάσουν».

Ο Δυτικός εξοργίζεται που ο Μπολσονάρο καίει τον Αμαζόνιο και στερεί τον πλανήτη από το οξυγόνο του. Φρίττει που οι Χούτου ξεκληρίζουν τους Τούτσι κάπου εκεί στη Ρουάντα ή ίσως στην Ουγκάντα και θα ήθελε ειλικρινά να σταματήσουν οι περιβαλλοντικές καταστροφές και οι γενοκτονίες στον Τρίτο Κόσμο.

Αλλά ο δυτικός άνθρωπος είτε είναι εργάτης στη φαρμοκαβιομηχανία (οπότε θέλει να είναι βιώσιμη η δουλειά του για να παίρνει τον μισθό του) είτε είναι στέλεχός της (οπότε θέλει τα κέρδη της για να έχει τα μπόνους του) είτε είναι μεσαία τάξη στη χώρα του (οπότε θέλει να εμβολιαστεί τρεις φορές για να μην κλείσει η οικονομία του).

Μετά ταύτα, τι άραγε περισσεύει για τους ταλαίπωρους που βράζουν στο καζάνι των μεταλλάξεων; Ο δυτικός άνθρωπος ευχαρίστως ανοίγει το παράθυρο του αυτοκινήτου και δίνει ένα πενηνταράκι στον Αφρικανό που του καθαρίζει το τζάμι, αν όμως του πουν ότι χρειάζεται να δώσει 100 ευρώ για να υπάρξει μια κάποια ανάπτυξη σε κείνα τα μέρη, θα βγει έξω και θ’ αρχίσει να βρίζει.

Ο εμβολιασμός στον Τρίτο Κόσμο είναι καλό και απαραίτητο πράγμα, αρκεί να μην κοστίσει. Το ίδιο και το λιώσιμο των πάγων κάπου ψηλά στην Αρκτική ή στην Ανταρκτική (τα μπερδεύει αυτά τα δύο παγωμένα). Οι πάγοι πρέπει να μείνουν, αλλά όχι αν αυτό σημαίνει ότι από το εξοχικό του θα βλέπει τη φιγούρα μιας ανεμογεννήτριας στην απέναντι κορυφογραμμή. Να βρουν άλλον τρόπο να μη λιώσουν οι πάγοι και να εμβολιαστούν οι ξυπόλυτοι. Αυτός ούτε θα πληρώσει ούτε θα χαλάσει τη θέα του.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News