Μία από τις πιο πρόσφατες επιτυχίες του Netflix (σχετικά καθυστερημένη η διαπίστωση από το ευρύ τηλεοπτικό κοινό, λόγω της εμφάνισής της στην πλατφόρμα μόλις 15 ημέρες μετά το «Squid Game») είναι η μίνι σειρά «Maid». Η ηρωίδα της σειράς είναι η Αλεξ, την οποία υποδύεται η Μάργκαρετ Κουάλεϊ (Margaret Qualley), μία νεαρή μητέρα που αποφασίζει να εγκαταλείψει τον κακοποιητικό της σύντροφο μαζί με τη μικρή κόρη τους. Η σειρά στη συνέχεια ακολουθεί τις προσπάθειες της Αλεξ σε ένα αντίξοο περιβάλλον να εξασφαλίσει στέγη, τροφή, δουλειά και γενικά την προοπτική ενός μέλλοντος για εκείνη και την κόρη της.

Η σειρά βασίστηκε στο αυτοβιογραφικό βιβλίο της Στεφανί Λαντ (Stephanie Land) «Maid: Hard Work, Low Pay, and a Mother’s Will to Survive». Αυτό που νομίζω έχει ενδιαφέρον και προσθέτει, στον βαθμό που το κάνει μια τηλεοπτική σειρά, στη συζήτηση περί ενδοοικογενειακής βίας είναι η παρουσίαση της επόμενης ημέρας, αφού έχει φύγει από τον κακοποιητικό σύντροφο.

Oταν η πρωταγωνίστρια πρέπει να πείσει το κρατικό σύστημα ότι έχει κακοποιηθεί, αν και δεν έχει εμφανή σημάδια φυσικής κακοποίησης.

Oταν πρέπει να χαθεί σε μια οριακά τιμωρητική γραφειοκρατία για να διεκδικήσει στέγη και δουλειά (πρέπει να βρει δουλειά για να αποδείξει ότι χρειάζεται δυνατότητα ολοήμερης φύλαξης για την κόρη της, η οποία είναι βέβαια απαραίτητη για να βρει δουλειά).

Oταν πρέπει να πείσει ένα απρόσωπο, απόμακρο και κυρίως ακατανόητο νομικό σύστημα (στο δικαστήριο απλώς ακούει επαναλαμβανόμενα τη λέξη «legal» σε αντικατάσταση όλων των άλλων λέξεων, «it’s all “legal” to her») ότι είναι περισσότερο ικανή από τον κακοποιητικό σύζυγό της για την ανατροφή της κόρης τους. Και κυρίως, όταν ακούει τη μητέρα της (η Αντι ΜακΝτάουελ, μητέρα και στην πραγματικότητα της πρωταγωνίστριας) να ισχυρίζεται ότι δεν πρέπει να παρατάς έναν άντρα που προσπαθεί και τη φίλη της να δηλώνει ότι κρατάει ίσες αποστάσεις και από τους δύο. Η επόμενη ημέρα είναι για την πρωταγωνίστρια μια κίνηση στις σκάλες του Εσερ (Escher): Είναι παντού και δεν καταλήγουν πουθενά.

Το περιβάλλον του κεντρικού χαρακτήρα είναι αυτό της white trash Αμερικής, με περιορισμένες εργασιακές προοπτικές, με διαβίωση σε τροχόσπιτα και τον αλκοολισμό κληρονομικό τρόπο ζωής για την πλειονότητα. Το δε περιορισμένο κοινωνικό κράτος στην Αμερική είναι γνωστό ότι υπολείπεται σημαντικά του αντίστοιχου ευρωπαϊκού, με τις όποιες ενδοευρωπαϊκές διαβαθμίσεις. Σε κάθε περίπτωση, όμως, και λαμβάνοντας υπόψη τις αποκλίσεις από τα συγκεκριμένα δεδομένα του περιβάλλοντος όπου διαδραματίζεται η ιστορία, γεγονός παραμένει ότι η δυσκολία της επόμενης ημέρας είναι κοινή ως μία από τις αιτίες που αποτρέπει πολλές γυναίκες από την απόφαση της απομάκρυνσης από μία κακοποιητική σχέση ή και ακόμα, όπως δείχνει και η σειρά, που οδηγεί στην επιστροφή σε αυτή.

Η ενδοοικογενειακή βία περιλαμβάνει και το σφράγισμα των εξόδων από αυτή. Το σφράγισμα μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους. Ενας από αυτούς είναι με τη δημιουργία της αίσθησης ότι η επιβίωση έξω από την πόρτα είναι αβέβαιη. Η αίσθηση μπορεί να είναι συνέπεια μιας συρρικνωμένης αυτοπεποίθησης ή και αποτέλεσμα εμπειρικής διαπίστωσης. Σε κάθε περίπτωση, ο ρόλος της οικονομικής ανεξαρτησίας δεν πρέπει να υποτιμάται και κατ’ επέκταση η κρατική υποστήριξη για την επίτευξή της οφείλει να είναι απαραίτητο συστατικό μιας πολιτικής που φιλοδοξεί να αντιμετωπίσει το φαινόμενο. Στο πλαίσιο αυτό, οι ίσες επαγγελματικές προοπτικές, ανεξαρτήτως φύλου, ή η προστασία της μητρότητας δεν αποτελούν απλώς διεκδίκηση για χάρη μιας θεωρητικά δίκαιης κατανομής ευκαιριών, αλλά περιορίζουν τις περιπτώσεις εξάρτησης και της βίας που αυτή διευκολύνει. Η πεποίθηση της προοπτικής, των δυνατοτήτων, της ισότιμης παρουσίας είναι προϋποθέσεις της αυτοπεποίθησης και πιστεύω ότι αυτή ενισχύει την έγκαιρη διαπίστωση από μέρους της γυναίκας για κάθε προσπάθεια παραβίασης της προσωπικότητάς της, πριν ακόμα φτάσει να μετατραπεί σε βία.

Η ενδοοικογενειακή βία είναι σαν πέτρα που πέφτει σε μια λίμνη. Δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους που απλώνονται. Η γυναίκα είναι στο κέντρο και πρέπει να σπάσει όλους αυτούς τους κύκλους. Ας το γνωρίζουμε όλοι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News