Το προηγούμενο μήνα, μια ομάδα πανεπιστημιακών, ακτιβιστών για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πολιτικών και επιφανών διανοητών της Ιταλίας συγκεντρώθηκαν στο περίφημο Παλάτι των Νορμανδών στο Παλέρμο, έδρα της περιφέρειας της Σικελίας, για να συμμετάσχουν σε ένα συνέδριο με τον τίτλο «Από τη δημοκρατία στη δικτατορία, ο ρόλος της μνήμης». Ωστόσο «το πραγματικό αντικείμενο της συγκέντρωσής τους ήταν ο Μάριο Ντράγκι», αναφέρει το Politico σε ρεπορτάζ του.

Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου, οι συμμετέχοντες συνέκριναν τα μέτρα και τους κανόνες κατά της Covid-19 που ισχύουν σήμερα στην Ιταλία με μέτρα και κανόνες που ίσχυαν στα απολυταρχικά καθεστώτα της δεκαετίας του 1930, ενώ κοινό τους σημείο αναφοράς αποτελεί η εναντίωσή τους στον ιταλό πρωθυπουργό και στην «ολοένα αυταρχικότερη», σύμφωνα με τους ίδιους, συμπεριφορά του.

Την ώρα που η αποδοχή του Μάριο Ντράγκι κυμαίνεται σε υψηλά επίπεδα (65%-70%) και η πλειονότητα των Ιταλών τον εμπιστεύεται και για το ξεκλείδωμα ευρωπαϊκών πόρων και για τη διαχείριση της πανδημίας, «μια μειονοτική αντιστασιακή ομάδα που αποτελείται από φιλελεύθερους και διανοούμενους – εκφράζει ολοένα περισσότερο τις ανησυχίες της για την παρακμή των δημοκρατικών δικαιωμάτων στη χώρα», επισημαίνει το Politico.

Αυστηροί κανόνες για το εμβόλιο

Τα παράπονα και οι αιτιάσεις τους αφορούν κυρίως τους ιδιαίτερα αυστηρούς κανόνες που έχει θεσπίσει η κυβέρνηση Ντράγκι για τους εμβολιασμούς. Οι εργαζόμενοι, για παράδειγμα, πρέπει είτε να είναι εμβολιασμένοι είτε να έχουν νοσήσει και αναρρώσει ή να υποβάλλονται σε διαγνωστικούς ελέγχους κάθε δύο ημέρες, με το μηνιαίο κόστος να ανέρχεται στα 150 ευρώ. Ολοι όσοι αρνούνται τίθενται σε αργία δίχως αποδοχές.

Η αυστηρότητα με την οποία ο ιταλός πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό και την πανδημία του οδήγησε τον Γκαντόλφο Ντομίνιτσι, καθηγητή μάρκετινγκ στο Πανεπιστήμιο του Παλέρμο και διοργανωτή του συνεδρίου, στο να μετονομάσει την Ιταλία σε «Ντραγκιστάν», προσφέροντας σε όλους όσοι διαμαρτύρονται κατά του Μάριο Ντράγκι ένα εξαιρετικό hashtag.

Μιλώντας στο Politico, εξήγησε πως, μέσω του ονόματος που επινόησε, ήθελε να αναφερθεί υπαινικτικά στο Τουρκμενιστάν, μία από τις ελάχιστες χώρες όπου είναι υποχρεωτικοί οι εμβολιασμοί, και στο Αφγανιστάν, γιατί το να εξαναγκάζονται οι πολίτες να εμβολιάζονται, ισοδυναμεί με θεοκρατία. «Ζούμε αναμφίβολα σε ένα απολυταρχικό καθεστώς», σημείωσε.

Διάβημα διαμαρτυρίας

Ο Γκαντόλφο Ντομίνιτσι προέβη επίσης σε διάβημα διαμαρτυρίας που έχουν συνυπογράψει έως σήμερα περισσότεροι από χίλιοι πανεπιστημιακοί, καθηγητές και ερευνητές, που δηλώνουν ότι δεν τάσσονται κατά των εμβολίων και των εμβολιασμών, αλλά απορρίπτουν το αποκαλούμενο πράσινο πιστοποιητικό (εμβολιασμού, ανάρρωσης ή αρνητικού τεστ) ως αντισυνταγματικό, μεροληπτικό και διχαστικό.

Ενας από τους υπογράφοντες, ο επιφανής ιστορικός Αλεσάντρο Μπάρμπερο, έχει υποστηρίξει ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να ήταν εξαρχής ξεκάθαρη όσον αφορά τους εμβολιασμούς που πρακτικά έχουν καταστεί υποχρεωτικοί, αντί να «εκβιάζει» τους πολίτες. «Λένε ότι το εμβόλιο δεν είναι υποχρεωτικό, απλώς, αν δεν το έχεις κάνει, δεν μπορείς να ζήσεις, δεν μπορείς να πας στη δουλειά ή στο πανεπιστήμιο. Ο Δάντης θα μπορούσε να συμπληρώσει τον κύκλο των υποκριτών στην Κόλαση με πολιτικούς τού σήμερα», ανέφερε, συμμετέχοντας σε ένα φεστιβάλ στη Φλωρεντία.

«Εάν ένας εργαζόμενος δεν θέλει να εμβολιαστεί και, τουλάχιστον επίσημα, διατηρεί το δικαίωμα να μην εμβολιαστεί, αλλά εξαναγκάζεται τελικά, επειδή συντηρεί την οικογένειά του και δεν μπορεί να ξοδεύει το 10% του μισθού του σε τεστ, αυτό δεν είναι σωστό», υποστήριξε από την πλευρά του ο Τζουζέπε Κατάλντι, καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο L’Orientale της Νάπολης με ειδίκευση στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι ακαδημαϊκοί ανησυχούν για τη δημοκρατία

Ολοένα περισσότεροι ακαδημαϊκοί, φιλόσοφοι και στοχαστές εκφράζουν τις ανησυχίες τους, όχι μόνο για την άτυπη υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών, αλλά και για τον δυσμενή αντίκτυπο που έχει ο τρόπος με τον οποίο κυβερνά ο Ντράγκι στη δημοκρατία, «ειδικότερα η πρακτική διακυβέρνησης μέσω διαταγμάτων, η παρατεταμένη κατάσταση έκτακτης ανάγκης, η περιφρόνηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων και η φίμωση των διαφωνούντων», εξηγεί το Politico.

Στην Τεργέστη, για παράδειγμα, η οποία, λόγω των δυναμικών κινητοποιήσεων των λιμενεργατών, κατέστη «πρωτεύουσα της αντίστασης στο πράσινο πιστοποιητικό», απαγορεύτηκαν οι διαδηλώσεις για το υπόλοιπο της χρονιάς. Την ίδια ώρα, στα πανεπιστήμια της χώρας όλοι όσοι απλώς εκφράζουν τις όποιες ενστάσεις όσον αφορά τα εμβόλια και τους εμβολιασμούς, στιγματίζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Λαμβάνοντας υπόψη τη σφοδρότητα της διπλής, οικονομικής και υγειονομικής, κρίσης, το ότι οι Ιταλοί και οι Ιταλίδες στράφηκαν σε έναν ισχυρό και ικανό, εγνωσμένου κύρους διεθνώς, ηγέτη είναι απόλυτα κατανοητό.

Αλλά όσοι ανησυχούν για την αποδυνάμωση της δημοκρατίας στο όνομα της αντιμετώπισης της πανδημίας, θεωρούν ότι ο ιταλικός λαός οφείλει να γνωρίζει ότι το αντίτιμο του καθησυχασμού ήταν η συγκέντρωση εξουσιών σε ένα άτομο και ο παραγκωνισμός των κομμάτων και του κοινοβουλίου.

Αρκετοί, για παράδειγμα, παρότι αναγνωρίζουν την ανάγκη λήψης έκτακτων μέτρων κατά τη διάρκεια της πανδημίας, διερωτώνται έως πότε θα χαρακτηρίζεται αναγκαία και, κατ’ επέκταση, θα δικαιολογείται η αναστολή δημοκρατικών ελευθεριών.

Παρότι η κατάσταση έκτακτης ανάγκης, που κηρύχθηκε από την ιταλική κυβέρνηση την 31η Ιανουαρίου του 2020, δεν μπορεί να έχει διάρκεια μεγαλύτερη των δύο ετών, η νυν κυβέρνηση της χώρας δεν κρύβει πως θα επιδιώξει την παράτασή της. Και σύμφωνα με τον Τζουζέπε Κατάλντι, τον καθηγητή Διεθνούς Δικαίου από τη Νάπολη, δεν υπάρχει αμφιβολία πως θα βρει μια δικαιολογία, ούτως ώστε να επιτύχει τον στόχο της. «Εάν αυξηθούν τα κρούσματα, θα μπορούν να πουν ότι δεν εμβολιάστηκε το 90% των πολιτών, ότι δεν έχουμε ανοσία της αγέλης, ότι δεν έχουμε νικήσει τον ιό… Αλλά εμείς πιστεύουμε πως δεν μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι σε μια δημοκρατική χώρα, δεν είμαστε στην Τουρκία, σε μία δικτατορία», σημείωσε ο ιταλός πανεπιστημιακός.

Το κοινό συμφέρον

Πάντως, όσοι βρίσκονται στον αντίποδα, υποστηρίζοντας τη γενικευμένη χρήση του πράσινου πιστοποιητικού, επισημαίνουν ότι στις δημοκρατίες τα δικαιώματα δεν είναι απόλυτα και πρέπει να γίνονται σεβαστά, πάντα σε σχέση με τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των άλλων.

«Το Σύνταγμα δεν βασίζεται μόνο στο δικαίωμα στην εργασία, αλλά και στα δικαιώματα της αλληλεγγύης και της ισότητας. Το πράσινο πιστοποιητικό δεν είναι ένα εργαλείο για τιμωρία, είναι ένα εργαλείο για τη φροντίδα της δημόσιας υγείας στο όνομα του κοινού συμφέροντος», είπε η Κάρλα Μπάσου, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σάσαρι με ειδίκευση στο συνταγματικό δίκαιο, τονίζοντας πως το πράσινο πιστοποιητικό είναι απόλυτα συμβατό με το Σύνταγμα της Ιταλίας.

«Φυσικά η δημοκρατία απασχολεί μόνο μια μειοψηφία όταν τα πράγματα πάνε καλά. Καθώς φαίνεται πως η οικονομία θα αναπτυχθεί έως και 7% φέτος, η συντριπτική πλειοψηφία των Ιταλών απλώς ανασηκώνει τους ώμους της ενώπιον αυτών των υποτιθέμενων απειλών», αναφέρει το Politico, υπενθυμίζοντας ότι ο Μάριο Ντράγκι έχει ήδη εξασφαλίσει πολλά ευρωπαϊκά δισεκατομμύρια για επενδύσεις, περικοπές φόρων και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.

Χαμηλά τα κρούσματα

Υπέρ της ιταλικής κυβέρνησης λειτουργεί και το γεγονός ότι τουλάχιστον με μία δόση έχει εμβολιαστεί έως σήμερα σχεδόν το 90% των πολιτών, ηλικίας άνω των δώδεκα ετών και τα νέα κρούσματα παραμένουν ακόμα σε σχετικά χαμηλά επίπεδα (6.403 τη Δευτέρα, ενώ στην Ελλάδα, με πολύ μικρότερο πληθυσμό, ανακοινώθηκαν 7.287), οπότε θεωρείται λιγότερο πιθανή η επιβολή ενός νέου (καταστροφικού για την οικονομία) λοκντάουν.

«Για πολλούς Ιταλούς, το Ντραγκιστάν, παρά τους επικριτές του, ενδέχεται να αποτελεί την καλύτερη ευκαιρία για να ξεπεραστούν οι μακροχρόνιες κρίσεις της χώρας και να τεθεί επιτέλους σε σταθερή τροχιά ανάκαμψης και ανάπτυξης», συνοψίζει το Politico.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News