Να μην ξεφορτώνουν τα πλοία εμπορεύματα στα αμερικανικά λιμάνια, και δη στην Καλιφόρνια, όπου… οφείλουν να καταφθάνουν τα φορτηγά με τα κινεζικά κοντέινερ, είναι κακό πράγμα, διαλυτικό και για την ουσία και για την έννοια της παγκοσμιοποίησης. Και για αυτήν την κατάσταση, που εξαφανίζει είδη από την αγορά, ενώ μπορεί να εκθρέψει και πληθωριστικά ή μαυραγορίτικα φαινόμενα, φταίει η αναταραχή στην αλυσίδα εφοδιασμού την οποία προκάλεσε η κορονοϊκή πανδημία.

Υποτίθεται ότι από αυτό το σημείο η ανθρωπότητα έχει ξεφύγει.

Να κυκλοφορούν και πάλι πλοία με προϊόντα και να δημιουργούν «μποτιλιάρισμα» στις ράδες των λιμανιών, είναι καλό σημάδι, δείχνει ότι η διεθνής οικονομία πήρε και πάλι μπροστά, ότι η ρόδα ξεκόλλησε από τις λάσπες. Ωστόσο με τίποτα δεν θα είμαστε ευχαριστημένοι στο εξής, αφού ο συνωστισμός στις αποβάθρες του Λονγκ Μπιτς και του Λος Αντζελες δημιουργεί περιβαλλοντικό πρόβλημα: αιθαλομίχλη.

Διότι μηχανές εσωτερικής καύσεως διαθέτουν τα βαπόρια, που καταπίνουν ορυκτά καύσιμα, ντίζελ.

Σε εκτενέστατο άρθρο του στην Corriere della Srera, που επικεντρώνει στην εμπορική πύλη της Καλιφόρνιας, o Φεντερίκο Ραμπίνι ασχολήθηκε με το θέμα της επανεκκίνησης του διεθνούς εμπορίου εξετάζοντάς το με ενδιαφέρον για τις αντιφάσεις του και σε σχέση με την περιβόητη προεδρική τηλεδιάσκεψη των Τζο Μπάιντεν και Σι Τζινπίνγκ, η οποία έγινε προ ημερών και απέδωσε περισσότερα απ’ όσα αρχικώς πιστευόταν ότι θα αποδώσει. Ωστόσο, όπως είπαμε, οι περιβαλλοντολόγοι χτύπησαν συναγερμό για τη μόλυνση, από το πρώτο Σαββατοκύριακο του Νοεμβρίου κιόλας.

Οι ειδικοί, λοιπόν, όσον αφορά τη ρύπανση του αέρα, υποδεικνύουν ενοχή των πλοίων. Χωρίς να είναι απολύτως σίγουρη η σχέση αιτίου και αποτελέσματος, οι αεροφωτογραφίες επιμένουν να δείχνουν κάτι ασυνήθιστο: πέρα από το λιμάνι του Λονγκ Μπιτς, βαθιά στον Ειρηνικό, εκεί όπου έχει επεκταθεί η ράδα, επικρατεί το αδιαχώρητο: ένα μεγάλο κομμάτι θάλασσας έχει μετατραπεί σε προσωρινό πάρκινγκ πλοίων.

Κατά μέσον όρο, 70 με 100 φορτηγά βαπόρια σταματούν καθημερινά στην ανοιχτή θάλασσα επειδή δεν υπάρχουν ελεύθεροι ντόκοι να ελλιμενιστούν και να ξεφορτώσουν τα εμπορευματοκιβώτιά τους. Η αναμονή στην τεράστια ράδα μπορεί να πάρει και δύο εβδομάδες. Και, είπαμε, τα καράβια καίνε ορυκτά καύσιμα.

Μαζί με το καλό, δηλαδή, την πολυπόθητη επανεκκίνηση της διεθνούς οικονομίας, υπάρχει και το κακό, το θέμα της μόλυνσης. Υπάρχουν, πάντως, και κάποια άλλα θεματάκια.

Τα πλοία χάνουν πολύτιμο χρόνο στο «μποτιλιάρισμα» και οι εκφορτώσεις γίνονται με καθυστέρηση. Ετσι στην αλυσίδα του εφοδιασμού παραμένει η περσινή δυσλειτουργία των λοκντάουν και αφήνει αρνητικό αποτύπωμα στην οικονομία. Οι τιμές ναύλων έχουν αυξηθεί κατά 450% σε ορισμένα καυτά δρομολόγια, όπως είναι το Σαγκάη – Λος Αντζελες, η ενοικίαση ενός κοντέινερ κοστίσει έως και δέκα φορές περισσότερο από ό,τι κόστιζε προ διετίας, ο τιμάριθμος στις ΗΠΑ έχει αυξηθεί κατά 6,2% (στοιχεία Οκτωβρίου), οι τιμές χονδρικής κατά 8,6%.

Οι υποδομές των λιμένων θα ανανεωθούν με το ψηφισμένο πρότζεκτ του Μπάιντεν, όμως δεν θα βοηθήσουν άμεσα στην επίλυση του θέματος που μας απασχολεί εδώ – το τρισεκατομμύριο των σχετικών επενδύσεων θα αποδώσει σε βάθος δεκαετίας.

Στο πρόβλημα ας προσθέσουμε και την έλλειψη εργατικών χεριών στις οδικές μεταφορές, ύστερα από τις απολύσεις της περιόδου των λοκντάουν.

Αμερικανοσινικό win-win

Ο Ραμπίνι συνδέει όλα τα παραπάνω με όσα ελέχθησαν στην τηλεδιάσκεψη των Μπάιντεν και Σι. Το «παράξενο ζευγάρι», όπως το χαρακτήρισε, απέφυγε τη διακήρυξη περί απόψυξης των διμερών σχέσεων, καθότι τα αμιγώς πολιτικά και γεωπολιτικά ζητήματα δεν επιτρέπουν μεγαλοστομίες. Ωστόσο και οι δυο τους, ο ένας για τον άλλον, αναγκάστηκαν να αναζητήσουν το modus vivendi. Η Κίνα πλήττεται από το ενεργειακό σοκ, δεν απαγκιστρώνεται από την άκαμπτη πολιτική του «Covid zero» και προσπαθεί να διαχειριστεί το σκάσιμο της κερδοσκοπικής φούσκας στα ακίνητα (σκάνδαλο Evergrande) με τρόπο κατάλληλο να κατευνάσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.

Οι εξαγωγές είναι το χαρτί που παίζει ο Σι, ώστε να συντηρήσει την κινεζική ανάπτυξη.

Ο Μπάιντεν, πάλι, χρειάζεται αγαθά, αφού δεν μπορεί να αντέξει ούτε τα άδεια ράφια ούτε τις ανατιμήσεις μέσα στη σούπερ καταναλωτική περίοδο των χειμερινών διακοπών (από την Ημέρα των Ευχαριστιών μέχρι τα Χριστούγεννα). Και αυτός δεν θέλει περισσότερη λαϊκή δυσφορία, ιδίως τώρα που ο πληθωρισμός την υποδαυλίζει και τα γκάλοπ την προβάλλουν. Ετσι το αποτέλεσμα των «παράλληλων συγκλίσεων» μεταξύ Ουάσιγκτον και Πεκίνου είναι μία γενναία αύξηση (+27%) των κινεζικών εξαγωγών.

Τα κινεζικά προϊόντα ταξιδεύουν και πάλι με τα φορτηγά πλοία προς τις ΗΠΑ, όπως και πριν από την πανδημία, και περισσότερο από πριν: εφέτος, στους πρώτους δέκα μήνες, έχει καταγραφεί υπέρβαση των αποτελεσμάτων του 2020. Οι αεροφωτογραφίες του Ειρηνικού στα ανοικτά των ακτών του Λος Αντζελες δείχνουν το «μποτιλιάρισμα» και την αιθαλομίχλη, πιστοποιώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο την επαναλειτουργία της παγκοσμιοποίησης. Καλά νέα.

Οσο για τη μόλυνση, ε, δεν μπορούμε πάντα να τα έχουμε και όλα…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News