Αν ξαφνικά όλοι οι άνθρωποι εξαφανιζόμασταν από προσώπου Γης, η ζωή στον πλανήτη δεν θα σταματούσε. Και μάλιστα οι περισσότεροι έμβιοι οργανισμοί θα αγνοούσαν την… ανυπαρξία μας. Τα σκυλιά όμως, τα οποία ορισμένοι θεωρούν τους πιο πιστούς φίλους του ανθρώπου, θα το καταλάβαιναν. Τουλάχιστον αυτό ισχυρίζονται δύο συγγραφείς, η ειδική στη βιοηθική Τζέσικα Πιρς και ο βιολόγος Μαρκ Μπέκοφ, αμφότεροι Αμερικανοί, σε ένα βιβλίο που εξέδωσαν και τιτλοφορείται «A Dog’s World: Imagining the Lives of Dogs in a World Without Humans» («Ο Κόσμος του Σκύλου: Φανταστείτε τη Ζωή των Σκύλων Χωρίς τους Ανθρώπους»). Στο κείμενο που δημοσιεύτηκε στο Aeon εξηγούν τι ακριβώς προσπάθησαν να πουν.

Δεδομένου ότι ο σκύλος είναι το πρώτο ζώο που εξημερώθηκε από τον άνθρωπο, την εποχή που ήμασταν κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι, χωρίς εμάς που τα ταΐζουμε και τα φροντίζουμε, τα ζώα αυτά θα μας ακολουθούσαν στον χαμό. Ωστόσο από τα δισεκατομμύρια σκυλιά του πλανήτη μας, τα οικόσιτα είναι το 20%. Τα άλλα δεν είναι κατοικίδια ζώα. Αν, λοιπόν, εμείς εξαφανιζόμασταν ξαφνικά, πολλά σκυλιά θα παιδεύονταν, κυρίως τον πρώτο καιρό που θα έμεναν χωρίς αφέντη, και άλλα τόσα δεν θα επιζούσαν. Με την πάροδο του χρόνου όμως, λέει η Πιρς, θα προσαρμόζονταν στην καινούργια πραγματικότητα της ζωής τους.

Διότι όλοι οι σκύλοι διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά και ορισμένες αντιδράσεις των άγριων συγγενών τους, των λύκων, των τσακαλιών κ.λπ. Δεν έχουν ξεχάσει πώς βρίσκουν την τροφή τους, τους τρόπους του κυνηγιού, του ζευγαρώματος, τις τακτικές της άμυνας και της επίθεσης. Είναι τα αιώνια προσόντα τους που θα βγουν ξανά στην επιφάνεια. Τα πάντα θα εξαρτηθούν από το περιβάλλον όπου αυτά τα ζώα θα κληθούν να επιβιώσουν αβοήθητα από τον άνθρωπο. Τα πιο μικροκαμωμένα σκυλιά θα τρώνε έντομα ή φρούτα, αλλά τα μεγάλα, που θέλουν περισσότερη ενέργεια, θα αναζητήσουν τροφή σε άλλα ζώα. «Η ζωή των σκύλων χωρίς τον άνθρωπο θα άλλαζε, τα ζώα θα ανέπτυσσαν τις απαραίτητες γνωστικές δεξιότητες την κατάλληλη συναισθηματική νοημοσύνη ώστε να αλληλεπιδρούν με άλλα ζώα και γίνονται μέλη αγελών».

Τα σκυλιά χωρίς αφέντη θα έχουν ασφαλώς λιγότερη φροντίδα σε κάθε επίπεδο (διατροφή, υγιεινή, περίθαλψη), όμως και απόλυτη ελευθερία. Θα είναι ενδεχομένως έρμαια των αρπακτικών πτηνών, όμως δεν θα φορούν περιλαίμια και δεν θα είναι δεμένα με αλυσίδες. Η Πιρς λέει ότι η ζωή των σκυλιών θα μπορούσε να βελτιωθεί σήμερα, που ακόμη δεν έχουμε μαζικώς… εξαφανιστεί, αν δίναμε μεγαλύτερη προσοχή στις δικές τους επιθυμίες και όχι στις δικές μας. «Συχνά η ζωή που τους ζητάμε να ζήσουν δεν είναι παρά μια αμυδρώς διακρινόμενη αντανάκλαση της ζωής που θα έπρεπε να ζουν. Η παρατήρηση των αδέσποτων σκύλων ή η ανάγνωση βιβλίων σχετικών με τη συμπεριφορά αυτών των ζώων είναι χρήσιμα εργαλεία για εμάς. Ετσι μπορούμε να καταλάβουμε πόση ανάγκη έχουν τα σκυλιά να κινηθούν, να μυρίσουν τον κόσμο και να σχετιστούν. Δεν πρέπει να τα κλείνουμε σε τέσσερις τοίχους και να τα μετατρέπουμε σε λούτρινα, διακοσμητικά αντικείμενα».

Και κατέληξε η Πιρς: «Το να φανταζόμαστε τι θα μπορούσαν να γίνουν τα σκυλιά χωρίς εμάς, μπορεί να μας δώσει νέες ιδέες για το σήμερα, για τη σχέση μας μαζί τους. Θα μπορούσε να ωφελήσει και εμάς και, κατόπιν, και αυτά».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News