Στην Τέχνη του Πολέμου, στρατιωτικό εγχειρίδιο περιωπής, ο Σουν Τσου αναγνωρίζει ότι η στρατηγική δεν μπορεί να είναι στεγνό άθροισμα ενεργειών, ο σχεδιασμός μιας άτεγκτης εφαρμογής κινήσεων. Απαιτεί γρήγορα ανακλαστικά σε μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Οι ανταγωνισμοί, οι συγκρούσεις δημιουργούν συνθήκες πέραν και του πιο ευφάνταστου σεναρίου.

Ο Σωτήρης Τσιόδρας, που επανεμφανίστηκε στην οθόνη, το μεσημέρι της Τετάρτης, αναλαμβάνοντας εκ νέου ρόλο «στρατηγού» στη μάχη της Πολιτείας κατά του ιού, οφείλει να κρατά την πολεμική αυτή αλήθεια, στο πίσω μέρος του μυαλού του. Φιγούρα που έχει συνδεθεί με την αρχική φάση της υγειονομικής κρίσης, τότε που ακόμη και η Επιστήμη περπατούσε ψηλαφώντας στο σκοτάδι, ο γιατρός Τσιόδρας έχει σήμερα να καταπιαστεί με άλλα –αν όχι κι αλλόκοτα– δεδομένα, με διαφορετικές συνθήκες, περισσότερο «πολεμικές». Βλέπουν και ακούν τα επιστημονικά δεδομένα του, όχι πια εμβρόντητοι πολίτες, μα πολίτες που έχουν λάβει αποφάσεις. Πολλοί έχουν επιλέξει τον δρόμο του σεβασμού προς την Επιστήμη, άλλοι έχουν αρνηθεί την ύπαρξη του ιού, κάποιοι έχουν αποφασίσει ότι δεν θα καθίσουν σε καρέκλα εμβολιασμού, ακόμη και ορισμένοι έτοιμοι να υπογράψουν –ο μη γένοιτο– χαρτιά για να μη διασωληνωθούν.

Ο Τσιόδρας, επιλεγμένος –και ορθώς– για να βάλει τέλος στην επικοινωνιακή Βαβέλ των τελευταίων μηνών της πανδημίας, δεν έχει όμως να αντιμετωπίσει πλέον μόνο κάμερες και σχόλια κοινωνικά. Αναλαμβάνει να στοχοπροσηλώσει στα εμβόλια κόσμο που αντιδρά, φοβάται, υποψιάζεται, γνέφει αρνητικά. Αν έστρεψε μια φορά την προσοχή του στους Ρομά της Λάρισας, ίσως τώρα θα πρέπει να τη στρέψει και στους Ρομά του Δενδροπόταμου Θεσσαλονίκης, του Πεδίου Αρεως του Βόλου, της συνοικίας Καστέλλα στη Χαλκίδα.

Ο κ. Τσιόδρας, άνθρωπος με αίσθημα θρησκευτικό, θα πρέπει «να βάλει το χέρι του» και στους ναούς. Τώρα που ο χειμώνας και το κρύο κλείνουν πόρτες και παράθυρα, είναι ώρα να πείσει τους εναπομείναντες πιστούς για την ηθική του εγχειρήματος. Να μην επιτρέψει παρερμηνείες, συνωμοσιολογίες, θεωρίες μακριά από την Ιατρική που ο ίδιος ευλαβικά υπηρετεί.

Η Πορτογαλία, χώρα με αρκετές αναλογίες προς την ελληνική πραγματικότητα, έχει να καμαρώνει για το εμβολιαστικό θαύμα της, ιδίως για τη Λισαβόνα, που οδηγεί την κούρσα των εμβολιασμών με 85%. «Είμαστε μαζί σου», φώναζαν μέχρι πρότινος πορτογάλοι στον αντιναύαρχο Ενρίκε Γκουβέια ε Μέλο, πρώην διοικητή υποβρυχίων, τον μποστάρη της εμβολιαστικής καμπάνιας στη χώρα τους. Κι ας τον αποκαλούσαν «δολοφόνο» σε πλακάτ τους κάποιοι φανατικοί. Πόρτα-πόρτα χτυπούσαν οι γιατροί τα σπίτια των ανεμβολίαστων ηλικιωμένων στη βόρεια Πορτογαλία, πληγείσα ιδιαίτερα τον περυσινό χειμώνα. Κι ας ήταν η Καθολική Εκκλησία σύμμαχος εκεί…

Ο Σωτήρης Τσιόδρας δεν έχει λόγους να διστάσει. Εχει αποδείξει, με τη στάση του μέχρι σήμερα, ότι –παρά τους χαμηλούς τόνους– διαθέτει ισχυρή άποψη. Κάνει πίσω όταν δεν συμφωνεί, δέχεται να βγει μπροστά κάθε φορά που κρίνει ότι ο κίνδυνος θεριεύει. Διαθέτει άλλωστε το αντίβαρο –την επιστημονική αναγνώριση, τα κοινωνικά εύσημα– για τις όποιες επιθέσεις μπορεί να δεχθεί. Τους μήνες που πέρασαν αναδείχθηκε επικεφαλής νέου ακαδημαϊκού οργάνου περί την πανδημία, με σύνθεση 50 επιστημόνων, άμεσα συνδεδεμένου με την Ιατρική Σχολή Αθηνών. Μόλις τον Αύγουστο, τιμήθηκε για την προσφορά του στην κοινωνία, ως «Αρχων Οφφικιάλιος» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο.

Το πρόσωπό του μπορεί να γίνει άξονας σημειολογικής αναφοράς για τις κρούσεις σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες με «πρόβλημα» στη ροή του εμβολιαστικού προγράμματος. Για αυτούς που μπορούν να μεταπεισθούν. Ο ρόλος του στην τωρινή φάση της πανδημίας έχει μια διάσταση, λίαν δημιουργική. Αν δεν προταχθεί, θα ’ναι σαν να προσπαθούμε να αγοράσουμε οικόπεδα στο φεγγάρι.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News