Ο Τζόνι Ντεπ πήγε στη Ρώμη ντυμένος κάπως σαν χίπης και κάπως σαν καουμπόης, με φουλάρια και χαϊμαλιά κρεμασμένα στον λαιμό του, με ένα ελαφρύ πέτσινο μπουφάν να ζεσταίνει τους ώμους του και με βαριές μπότες να ιδρώνουν τα πόδια του, με μπαντάνα κάτω από το καπέλο και με σκούρα γυαλιά, μοιάζοντας λίγο με τον μεσόκοπο Ντίλαν της εποχής ’80-’90 λόγου χάρη, όμως με μία σημαντική διαφορά, αφού ο Νομπελίστας δεν συνήθιζε να φορά δαχτυλίδια, ούτε να στολίζει τα δάχτυλά του με τατουάζ. Παρά τη γραφικότητα του ενδυματολογικού στιλ και της εξεζητημένης δερματοστιξίας, ο αμερικανός αστέρας του σινεμά κατάφερε να γίνει αντικείμενο λατρείας των θαυμαστών του. Δηλαδή ποιων θαυμαστών του, των θαυμαστριών του να πούμε καλύτερα, ορθότερα και… ψυχραιμότερα.

Τα έστησε λίγο τα κορίτσια ο Τζόνι εκεί που όπου τον περίμεναν να παραστεί, ωστόσο αυτά δεν κακοκαρδίστηκαν από την πολλή αναμονή που έφαγαν, ούτε άρχισαν τις γκρίνιες. Αντιθέτως, άμα τη εμφανίσει του, ύψωσαν πλακάτ με συνθήματα (γραμμένα στα αμερικανικά) για να συνοδεύσουν τις ζωηρές επευφημίες τους και τα ενθουσιώδη τους ουάου: «Είμαστε όλες εδώ για σένα, πάντα και για πάντα» ή, απλούστερα, «Τζόνι σε αγαπάμε» και τα τοιαύτα. Ε, δεν είναι και μικρό πράγμα να έχεις φθάσει στα 58 σου και να διαπιστώνεις ότι η μπογιά του μύθου σου περνάει ακόμη στις γυναίκες, στην ξενιτιά τουλάχιστον. Κολακεύτηκε, λοιπόν, ο Τζόνι και δήλωσε στη συντάκτρια της Corriere della Sera ότι είναι ευγνώμων στο κοινό, ότι αυτό είναι ο πραγματικός του εργοδότης, ότι για τις θαυμάστριές του παίζει κ.λπ.

Ο Ντεπ βρέθηκε στην ιταλική πρωτεύουσα την ημέρα των επαναληπτικών δημοτικών εκλογών, όχι για να ψηφίσει βέβαια, αλλά για να συμμετάσχει ως προσκαλεσμένος των διοργανωτών στις εκδηλώσεις που λέγονται «Alice nella città» και συνοδεύουν εκείνες του Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης. Αφού του δόθηκε λόγος, ξεκαθάρισε για όποιον ενδιαφέρεται να το πληροφορηθεί ότι πλέον πλήττει με το Χόλιγουντ, δεν επιθυμεί να εργάζεται εκεί, ότι για αυτόν η Καλιφόρνια δεν είναι παρά τόπος διακοπών και μόνο. Πώς… αποζεί αυτόν τον καιρό; Μα με τα μεροκάματα που κάνει στη σειρά κινουμένων σχεδίων «Puffins» δανείζοντας τη φωνή του σε κάποιο από τα ψεύτικα πουλιά της, στον… Τζόνι Παφ. Δεν είναι ακριβώς ο θησαυρός του πειρατή Τζακ Σπάροου οι επιταγές που εισπράττει, ωστόσο βγαίνουν οι μπίρες του μήνα, ενώ και με τα ρέστα μπορεί να αγοράσει σαμπάνια για λούσιμο.

Τώρα, ο Ντεπ αποχαιρέτησε το Χόλιγουντ ή το Χόλιγουντ σουτάρισε τον Ντεπ, αυτό πρέπει να το καταλάβετε μόνοι σας, αφού πρώτα αξιολογήσετε το δεδομένο ότι η Disney θα συνεχίσει το «έπος της Καραϊβικής», όπως έγραψε η Corriere, χωρίς τον ηθοποιό, επειδή πλέον έχει λερωμένο «μητρώο». Είναι, βλέπετε, ειδικού βάρους η απόφαση του λονδρέζικου δικαστηρίου που δικαίωσε την πρώην σύζυγο του Ντεπ, την Αμπερ Χαρντ, επίσης ηθοποιό, στη διένεξή τους για τους βίαιους οικογενειακούς καβγάδες. Το μακρύ και βαρύ χέρι, πώς να το κάνουμε, κάποια στιγμή στη ζωή σταματά να εισπράττει όπως εισέπραττε. Αλλά και βαρύ να μην υπήρξε, άπαξ και στιγματιστεί, το αποτέλεσμα και όσον αφορά την τσέπη καταλήγει να είναι το ίδιο.

Ο Ντεπ της επαύριον της αποφάσεως του Λονδίνου είναι πολύ οικογενειακός τύπος, μιλάει με καμάρι για τα παιδιά του: «Με ρωτάτε για τη μεγαλύτερη επιτυχία μου; Είναι αυτά, τα παιδιά μου. Τίποτα άλλο δεν την ξεπερνά, ούτε την πλησιάζει καν».

Με τη δουλειά, πάντως, τα πράγματα είναι διαφορετικά: «Αν με ρωτήσετε για την εργασία μου, θα σας πω ότι ανήκω στη σχολή σκέψης όσων δεν αισθάνονται ποτέ ικανοποιημένοι. Σε αυτό το επάγγελμα έχεις τελειώσει αν επαναπαύεσαι στις δάφνες σου».

Μελλοντικά σχέδιά του είναι οι ταινίες που ίσως φτιάξουν κάποτε οι δημιουργοί των «Puffins»: «Ευτυχώς, νιώθω μακριά από τον σημερινό κινηματογράφο, από τον μηχανισμό που βγάζει στάνταρ ήρωες, επιφανειακά στερεότυπα. Ούτε που με νοιάζει. Δεν θέλουν σπουδαίους σκηνοθέτες και σπουδαίους ηθοποιούς. Εγώ θέλω να βοηθήσω τον κόσμο να γυρίσει ταινίες, ίσως νεαρούς που έχουν κάτι να πουν».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News