Η φράση του Μάκη Βορίδη ότι η παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου θα γίνει –«…να έχουμε καθημερινά συγχρωτισμό από τις διαδηλώσεις, από διάφορα πράγματα που είναι δικαιώματα να ασκούν οι πολίτες και να πούμε ότι μόνο την παρέλαση δεν θα κάνουμε. Δηλαδή από όλα αυτά που έχουν συγχρωτισμό, μόνο την παρέλαση θα απαγορεύσουμε;»– ήταν η απάντηση σε μια υποκρισία την εποχή της πανδημίας. Οταν στο όνομα «της υγείας του κόσμου» βρίσκουν την ευκαιρία να ζητήσουν να καταργηθεί ό,τι οι ίδιοι αντιπαθούν: από τις λιτανείες και τις παρελάσεις, μέχρι τις antifa διαδηλώσεις –γούστα είναι αυτά.

Η διεξαγωγή της παρέλασης της 28ης Οκτωβρίου είναι και μια ευκαιρία να απαντηθεί έμπρακτα στον Σαμαρά η προειδοποίηση ότι η ΝΔ πάει να γίνει Ποτάμι. Οχι δηλαδή ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα ζαλωθεί το σακίδιο και θα μπει στο πούλμαν της χαράς για να διαλαλήσουν το ευφρόσυνο μήνυμα του Ποταμιού σε ρουμάνια και διάσελα, αλλά ότι η ΝΔ δήθεν πάει να αφήσει να ξεχαστούν οι εθνικές επέτειοι και οι τρόποι που γιορτάζονται.

Κακά τα ψέματα, 28η Οκτωβρίου χωρίς παρέλαση και «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του», το τραγούδι που τα Ελληνόπουλα μαθαίνουν να τραγουδάνε πριν το «Αχ κουνελάκι», δεν υπάρχει. Αλλο που σε εποχή πολιτικοκορεκτίλας, με τον στίχο «Κορόιδο Μουσολίνι, κανένας δεν θα μείνει, εσύ και η Ιταλία η πατρίδα σου η γελοία τρέμετε όλοι το χακί» βλέπω πρώτα να χάνουμε τον Ντούτσε και μετά την παρέλαση.

Η 28η Οκτωβρίου είναι η πιο συντηρητική επέτειος της Ελλάδας. Χρονικά, είναι πολύ πιο κοντά μας από την 25η Μαρτίου και την καταλαβαίνουμε περισσότερο. Η αργία, το ξύπνημα, η παρέλαση, η Βέμπο με τον Ντούτσε στο ραδιόφωνο είναι κομμάτια της παράδοσής μας.

Και όπως λέει o Τοπόλ στον «Βιολιστή στη στέγη», δεν είμαστε παρά βιολιστές σε στέγες, που την ισορροπία μας κρατάει η παράδοση.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News