Η Δώρα, άλλη μία γυναίκα δολοφονημένη, για ποιο λόγο; γιατί, μια «προσωπικότητα» που συνάντησε στο δρόμο της, επιλέγοντας να μοιραστεί στιγμές, συναισθήματα και ζωή ( ό,τι δηλαδή είναι ο έρωτας)μαζί του, δεν μπορούσε να διανοηθεί πως υπάρχουν και ταξίδια οπού στο τέλος οι συνταξιδευτές μπορεί και να χωρίζουν.

Το σενάριο να μπορεί η κάθε γυναίκα να αυτοπροσδιορίζεται όπως η ίδια επιθυμεί, ήταν για τον ίδιο, όπως και για -δυστυχώς- αρκετούς ακόμη άνδρες κάτι που δεν επιτρέπεται να συμβαίνει. Έπρεπε λοιπόν να τιμωρηθεί, όπως άλλωστε και η κάθε γυναίκα εκεί έξω που δικάζεται και τιμωρείται (οι ποινές κυμαίνονται από λεκτική βία μέχρι και θάνατο), εξαρτάται από τον προσωπικό της δικαστή, όταν δεν ανταποκρίνεται στα θέλω του.

Με αυτή τη συνθήκη, όπως πολύ ακροθιγώς περιγράφηκε, παρούσα γύρω μας , υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που δεν αποδέχονται τον όρο γυναικοκτονία*, είναι να απορεί κανείς, πως επηρεάζεται η ζωή τους από έναν τέτοιο όρο;

Η χρήση του, αποσκοπεί στη συνειδητοποίηση του υπαρκτού κινδύνου και πραγματικότητας που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες, να δολοφονούνται επειδή ακριβώς είναι γυναίκες.

Ενώ ένα καλά πλεγμένο κουβάρι από στερεότυπα και προκαταλήψεις όπου χωρίς συστολή και σκέψη προβάλλονται επάνω τους, θέτοντας τις ίδιες διαχρονικά σε μια θέση υπηρέτησης, προχωράμε (;) ως κοινωνία, αγνοώντας τα πολύ σοβαρά σφάλματα που κάνουμε και εις βάρος των παιδιών που μεγαλώνουν τώρα και τυχαίνει να είναι κορίτσια. Αν ορισμένοι, εξεγείρεστε, διαβάζοντας τα παραπάνω, δώστε λίγη σημασία σε μερικές ενδεικτικές «συμβουλές» οι οποίες λέγονται σε γυναίκες που ζουν ή έχει τύχει να βρεθούν σε συνθήκες κακοποιητικές.

– Πως κάνεις έτσι; Ένα χαστούκι έφαγες, όλες φάγαμε ένα χαστούκι
– Άστον έχει νεύρα , αλλά εντάξει σε αγαπάει για αυτό θυμώνει, κάτι θα του πες και συ
– Μα ήταν αυτά ρούχα που φόρεσες; Τι έκανες τέτοια ώρα έξω; (βιασμός)
– Σε ζηλεύει γιατί είναι ερωτευμένος.
– Δείξε κατανόηση είναι άντρας.
– Πότε θα του κάνεις ένα παιδί ;
– Μην του Αντιμιλάς.
– Μα πως να σε θέλει έτσι; Πάχυνες
– Μα πως να σε θέλει έτσι; Είσαι πολύ αδύνατη.
– Κάνε υπομονή
– Τι θα κάνεις μόνη σου;

Είναι μόνο κάποιες ελάχιστες φράσεις που ακούγονται και πολλές ηρωίδες που έχουν δυστυχώς βρεθεί σε τέτοιο καταπιεστικό και ταπεινωτικό περιβάλλον, θα έχουν σίγουρα, πολλές ακόμη να προσθέσουν. Συγνώμη που δεν μπορώ να αποτυπώσω γραπτώς την ένταση αυτού που βιώνουν.

Αλήθεια όμως και πριν προβείτε σε οποιαδήποτε αφοριστική τοποθέτηση ενάντια στο γραπτό, ας αναρωτηθούμε, όλοι μας, πότε μια σχέση θεωρείται υγιής; Tι σημαίνει αγάπη; τι σημαίνει έρωτας; Γιατί να μην είναι επιτρεπτό για μια γυναίκα να αυτοπροσδιορίζεται; Πόσες ακόμη γυναικοκτονίες θα πρέπει να «χωνεύουμε»;

Σε πόσες κηδείες των παιδιών μας πρέπει να πάμε; (ναι οι γυναίκες, παιδιά ήταν κάποτε, που απλά μεγάλωσαν και επειδή έτυχε και γεννήθηκαν γυναίκες δολοφονήθηκαν).

---

Το κείμενο είναι ένας ελάχιστος φόρος τιμής προς όλες αυτές τις γυναίκες που χάθηκαν επειδή υπήρξαν γυναίκες.

Ηταν οι μανάδες, οι αδελφές, οι φίλες, σύντρόφοι μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News