Το σκηνικό με τους εκατοντάδες οπαδούς της Κάντιθ που υποδέχτηκαν την αποστολή της Μπαρτσελόνα έξω από το γήπεδο της ομάδας τους, το βράδυ της Πέμπτης, φωνάζοντας ρυθμικά «πού είναι ο Μέσι;», δεν ήταν, απλώς, ένα συνηθισμένο πικάρισμα των αντιπάλων. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, η παρουσία της «Μπάρτσα» προκαλούσε δέος. Αλλά όχι, πια. Αυτή η περιπαικτική διάθεση των Ανδαλουσιάνων μαρτυρά το χαμένο μεγαλείο του καταλανικού συλλόγου.

Λίγη ώρα αργότερα, στο χορτάρι του «Ραμόν ντε Καράνθα» πλέον, η Μπαρτσελόνα δικαίωσε όσους ισχυρίζονται ότι έχει… μικρύνει. Επαιξε σαν ομάδα «της σειράς», για ακόμη μια φορά την εφετινή σεζόν. Η αποβολή του Φρένκι ντε Γιόνγκ (64′) και η τεράστια ευκαιρία για γκολ που έχασε ο Μέμφις Ντεπάι στις καθυστερήσεις (90+4′) μπορεί να επηρέασαν το αποτέλεσμα (0-0), όμως η μεγάλη εικόνα δεν θα άλλαζε, ακόμη κι αν οι «Μπλαουγκράνα» είχαν πάρει τη νίκη. Ολοκλήρωσαν τον αγώνα με έξι τελικές προσπάθειες, ενώ η Κάντιθ κατέγραψε υπερδιπλάσιες (13).

Για τον Ρόναλντ Κούμαν και τους παίκτες του θα μπορούσε να είναι μια κακή μέρα στη δουλειά, όμως έχουν μαζευτεί πολλές τέτοιες. Οι Βαυαροί της Μπάγερν Μονάχου διέλυσαν πρώτοι τις όποιες αυταπάτες υπήρχαν στη Βαρκελώνη για την αγωνιστική ισχύ της Μπαρτσελόνα, όταν τη νίκησαν άνετα (3-0) στο «Καμπ Νου», στην 1η αγωνιστική του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε εκείνο το ματς οι γηπεδούχοι δεν έκαναν ούτε ένα σουτ προς τη γερμανική εστία, κάτι πρωτοφανές στην ιστορία τους στη διοργάνωση. Οι Καταλανοί είχαν 24 ολόκληρα χρόνια να ηττηθούν σε πρεμιέρα ομίλων. «Η Μπαρτσελόνα χωρίς τον Μέσι είναι σαν να της έχεις ξεριζώσει την ψυχή», είχε σχολιάσει ο Καρλ-Χάιντς Ρουμενίγκε μετά το τέλος του παιχνιδιού.

Στον αγώνα με τη Γρανάδα ο κεντρικός αμυντικός των «Μπλαουγκράνα», Ρόναλντ Αραούχο, τους γλίτωσε από μια ντροπιαστική ήττα, σκοράροντας στο 90’+ (1-1). Οι 20.000 οπαδοί στις εξέδρες αποδοκίμαζαν διαρκώς την ομάδα τους, που έμοιαζε με κακή απομίμηση αγγλικής περασμένων δεκαετιών. Επιχείρησε 54 σέντρες, από τις οποίες μόνο 14 ήταν εύστοχες. Η σημερινή Μπαρτσελόνα δεν θυμίζει σε τίποτα εκείνη που δίδαξε το «πάσινγκ-γκέιμ». Απλώς, φοράει τις ίδιες φανέλες με την ομάδα που μέχρι πριν από λίγο καιρό έπαιζε το καλύτερο ποδόσφαιρο.

Το εντυπωσιακό 4-2 επί της Ρεάλ Σοσιεδάδ, στην πρεμιέρα της εφετινής La Liga, αποδείχτηκε συμπτωματικό. Στις τέσσερις επόμενες αγωνιστικές η Μπαρτσελόνα σκόραρε μόλις τέσσερις φορές. Αυτά τα 8 γκολ σε 5 ματς συνιστούν τη χειρότερη επιθετική της επίδοση εδώ και 18 χρόνια (από τη σεζόν 2003-2004). Οι περισσότεροι αναλυτές συμφωνούν ότι η ομάδα θυμίζει την απογοητευτική «Μπάρτσα» του Ριβάλντο, που τον Απρίλιο του 2002 είχε «τρομάξει» να αποκλείσει τον Παναθηναϊκό στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ. Κι άλλοι τη συγκρίνουν με εκείνη των ’70s και των ’80s, που σπανίως κατάφερνε να κατακτήσει έναν τίτλο πρωταθλήματος. Ωσπου ο Γιόχαν Κρόιφ ανέλαβε να την αναμορφώσει, αλλάζοντας τη μοίρα της.

«Ούτε τίκι, ούτε τάκι», γράφει στο σημερινό της πρωτοσέλιδο η Marca, τρολάροντας τον Κούμαν για το «σαρδάμ» που είχε κάνει στη συνέντευξη Τύπου του αγώνα με τη Γρανάδα, το οποίο έγινε viral. Ο ολλανδός τεχνικός είχε τονίσει, μεταξύ άλλων: «Δείτε τη λίστα με τους παίκτες που είχα στη διάθεσή μου. Τι έπρεπε να κάνω; Να παίξω “τίκι-τάκι” (“τίκι-τάκα” ήθελε να πει) εκεί που δεν υπήρχαν χώροι; Δεν είναι η ομάδα του 2012, αυτή η Μπαρτσελόνα, δεν έχει την ταχύτητα που χρειάζεται για κάτι τέτοιο, ούτε ποδοσφαιριστές με ικανότητες στο “ένας εναντίον ενός”. Προσπαθούμε να παίξουμε με το δικό μας στιλ». Αν εξαιρέσουμε το γλωσσικό του λάθος, όσα είπε δεν ήταν, καθόλου, για γέλια.

Τσάβι, Ινιέστα, ή Πουγιόλ, δεν υπάρχουν πια στο «Καμπ Νου», και παίκτες σαν αυτούς, ίσως αργήσουν πολύ να ξαναφανούν. Οι μεγάλες προσωπικότητες που έχουν απομείνει, όπως ο Πικέ, ο Μπουσκέτς και ο Αλμπα, βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους. Ο Νεϊμάρ έφυγε, και ο Σουάρες εκδιώχθηκε. Στη θέση τους αποκτήθηκαν πανάκριβοι ποδοσφαιριστές (Κοουτίνιο, Πιάνιτς, κ.ά.) που, όμως, δεν «έπιασαν» στην Μπαρτσελόνα. Ο Αγουέρο δεν πρόλαβε να έρθει, και τραυματίστηκε. Αυτό το καλοκαίρι αποχώρησε ο Λιονέλ Μέσι, που με τα «μαγικά» του έκρυβε πολλές από τις αδυναμίες της ομάδας. Υστερα ο Γκριεζμάν. Και οι υπερταλαντούχοι πιτσιρικάδες -ο Πέδρι, ο Φάτι, ο Νίκο, ο Γκάβι, ο Ντεστ- θα χρειαστούν χρόνο για να μπορέσουν να φανούν άξιοι κληρονόμοι της πιο λαμπρής 15ετίας του συλλόγου. Η Μπαρτσελόνα βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο, που ακόμη και ο Κρόιφ θα δυσκολευόταν να διαχειριστεί.

Γι’ αυτό, άλλωστε, ο Κούμαν ξημέρωσε την Παρασκευή στη θέση του, αν και το ρεπορτάζ της Sport τον ήθελε να απολύεται αμέσως, σε περίπτωση νέου άτυχου αποτελέσματος. Ο Τζουάν Λαπόρτα αναγνωρίζει ότι ο άνθρωπος που ως ποδοσφαιριστής «χάρισε» στον σύλλογο το πρώτο του Κύπελλο Πρωταθλητριών, ανέλαβε το καλοκαίρι του 2020 μια πολύ δύσκολη αποστολή. Με τον Μέσι «φευγάτο» και τον πρώην πρόεδρο, Τζουζέπ Μαρία Μπαρτομέου, να ενδιαφέρεται μόνο για το πώς θα ξεμπλέξει από τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα, ο ολλανδός προπονητής κράτησε την ομάδα όρθια, έδωσε χρόνο συμμετοχής στους «πιτσιρικάδες» της, αφήνοντας στην εξέδρα πανάκριβα συμβόλαια (Κοουτίνιο, Πιάνιτς, Γκριεζμάν…), συνέβαλε στη βελτίωση παικτών όπως ο Φρένκι ντε Γιόνγκ και ο Ουσμάν Ντεμπελέ, επέμεινε στην απόκτηση του Μέμφις Ντεπάι, και πήρε κι έναν τίτλο (Κύπελλο Ισπανίας). Επιπλέον, αν ο Λαπόρτα διώξει τώρα τον Κούμαν θα πρέπει να τον αποζημιώσει με 12 εκατ. ευρώ, και να βρει «φτασμένο» προπονητή, πρόθυμο να βάλει τάξη στο χάος.

Από την άλλη, η ομάδα δείχνει αδούλευτη, χωρίς σχέδιο και αυτοματισμούς. Οι παίκτες της μοιάζουν «χαμένοι» στο χορτάρι, ανήμποροι να νικήσουν ακόμη και τη Κάντιθ, ή τη Γρανάδα που δέχτηκε 4 γκολ από τη Ράγιο Βαγιεκάνο. Εάν οι αποτυχίες συνεχιστούν, ο Λαπόρτα δεν έχει άλλον τρόπο να αντιδράσει, πέρα από την απόλυση του Κούμαν. Ο κόσμος της Μπαρτσελόνα είναι απογοητευμένος (εφέτος διατέθηκαν 26.000 εισιτήρια διαρκείας λιγότερα), και μόνον ένα νέο πρόσωπο στο τιμόνι θα μπορούσε να του δώσει ελπίδα. Γι’ αυτό, ήδη έχουν αρχίσει να ακούγονται ονόματα πιθανών διαδόχων του Ολλανδού (Τσάβι, Αντρέα Πίρλο, Αντόνιο Κόντε, Φιλίπ Κοκού, Γιόαχιμ Λεβ, Ρομπέρτο Μαρτίνεθ).

Σε αντίθεση με τη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου ο πρόεδρος Φλορεντίνο Πέρεθ δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στους παίκτες – «αστέρες», για την Μπαρτσελόνα ο προπονητής ήταν, από την εποχή του Κρόιφ και μετά, το πιο σημαντικό κεφάλαιο. Ο Λαπόρτα φαίνεται να είναι σε δίλημμα, και δεν έχει δίπλα του έναν Τσίκι Μπεγκιριστάιν, ή έναν Αντονι Θουμπιθαρέτα, να τον βοηθήσει για να πάρει τη σωστή απόφαση. Η αποδόμηση της διοικητικής ιεραρχίας της «Μπάρτσα», που ήταν γεμάτη προσωπικότητες, υπήρξε το μεγαλύτερο «έγκλημα» στα χρόνια του Μπαρτομέου.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News