Μήπως, λέω, έπρεπε να θυμώσουν και οι φανατικοί ισλαμιστές, οπαδοί του Ταγίπ Ερντογάν, που ο φλογερός ηγέτης τους προσκάλεσε στα εγκαίνια του «Σπιτιού της Τουρκίας», τον ελληνορθόδοξο ιεράρχη Ελπιδοφόρο, πιθανώς και διάδοχο του τωρινού Πατριάρχη Βαρθολομαίου;

Μήπως, λέω, έπρεπε οι γκρίζοι λύκοι και λοιποί «γαλαζοπατρίδηδες» να υπενθυμίσουν στον δερβέναγα ηγέτη τους ότι ο Αμερικής Ελπιδοφόρος ήταν από τους πρώτους που ύψωσαν φωνή στεντόρεια εναντίον της μετατροπής της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί, που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην παναμερικανική καταδίκη που εκφράστηκε τότε κατά της Αγκυρας, που έχει μιλήσει ανοικτά σε ομογενειακούς αλλά και επίσημους αμερικανικούς κύκλους (όπου η επιρροή του είναι μεγάλη και ο σεβασμός στο πρόσωπό του αδιαμφισβήτητος), για την ανάγκη επίτευξης δίκαιης και λειτουργικής λύσης στη Κύπρο, διαφορετική βεβαίως από αυτήν που παπαγαλίζουν τώρα ο Ερντογάν και η μαριονέτα του, Τατάρ, στην Κύπρο περί «δύο ξεχωριστών κρατών»;

Μήπως, προσθέτω, θα έπρεπε, από την άλλη, οι μονίμως θυμωμένοι με τους άλλους και ουδέποτε με τον εαυτό τους φίλοι μου στην Κύπρο, αλλά και στην Αθήνα, να αναλογιστούν τη σημασία της επιβίωσης του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη, της επανέναρξης της λειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης (ξέρετε, αλήθεια, φίλοι μου καλοί, γιατί έχει ιδιαίτερη σημασία να αρχίσουν πάλι να βγαίνουν από το φυτώριο αυτό χριστιανοί ορθόδοξοι ιερείς;) και κατόπιν να επιχειρήσουν να συνδέσουν όλα αυτά με μια προσπάθεια, στ’ αλήθεια πανεθνική, για την λύση του Κυπριακού; Και την επιβίωση του Ελληνισμού, θα συμπλήρωνα;

(Οπως έγραφε χθες η στήλη «Θεωρείο» στην «Καθημερινή», «οι αντιδράσεις εστιάστηκαν στο γεγονός ότι στη φωτογραφία που βγήκε ο Ελπιδοφόρος εμφανίζεται μαζί με τον τουρκοκύπριο ηγέτη Τατάρ. Πολλοί ομογενείς δεν έκρυβαν την έντονη δυσφορία τους. Ο αντίλογος λέει πως ο Αρχιεπίσκοπος οφείλει να ασκεί διπλωματία έναντι της Αγκυρας προκειμένου να προστατεύσει τα συμφέροντα του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως»)

Μήπως, συνεχίζω, μετά την παρένθεση, θα έπρεπε να καταλάβουμε ότι κάθε «συνιστώσα» του Κυπριακού έχει και τα δικά της ζητήματα να φροντίσει και ότι αυτό είναι προς όφελος όλων; Εμένα δεν με αποκαρδιώνουν οι διαφωνίες –τις βρίσκω γόνιμες πολλές φορές, αρκεί να μη χάνουμε τον στόχο. Φοβάμαι, όμως, και θα τους κράζω όπου τους πετυχαίνω, εκείνους που θεωρούν ότι κρατούν την αποκλειστική αντιπροσωπεία διαχείρισης του λεγόμενου «εθνικού προϊόντος» και είναι αλλεργικοί σε κάθε διαφορετική πρωτοβουλία ή προσέγγιση.

Αυτά! Θα αφήσω εδώ, σε αυτό το σημείο τις σκέψεις μου, αισθανόμενος ήδη ότι εισέρχομαι, ή έχω εισέλθει ήδη, σε ναρκοπέδιο.

Ως υστερόγραφο μόνο, αφήνω εδώ μια πρώτη σκέψη που ανάρτησα στον λογαριασμό μου στο Facebook, μόλις έγινε γνωστή η είδηση ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος παρέστη μαζί με τον Ερντογάν και τον Τατάρ στα εγκαίνια ενός ουρανοξύστη της Τουρκίας στη Νέα Υόρκη, με πρώτη αντίδραση από τον πρόεδρο Αναστασιάδη, που προφανώς ενοχλημένος ακύρωσε προγραμματισμένη συνάντηση με τον ιεράρχη:

«Προτού βιαστούν πάλι οι επιρρεπείς στην “πατριδογνωσία” φίλοι μου στην Κύπρο να λιντσάρουν τον Αρχιεπίσκοπο Ελπιδοφόρο (α), να ξαναδιαβάσουν τη δήλωσή του προσεκτικά, (β) να σκεφτούν ψύχραιμα αυτά που θα διαβάσουν και (γ) να θυμηθούν –ή και να μάθουν– ότι είναι ένας καλλιεργημένος, αδέκαστος και με αρχές άνθρωπος, και μακάρι να είχαμε πολλούς σαν και αυτόν.

Επίμετρον: Αξίζει, επίσης, να σκεφτούμε εάν για το “παράπονο” του Ερντογάν, “γιατί να μιλάει εδώ (στα Ηνωμένα Έθνη) μόνο ο Αναστασιάδης και όχι και ο Τατάρ;”, δηλαδή να έχει καταντήσει μια τέτοια ανόητη απορία η υπόθεση του Κυπριακού, έχουμε βάλει και εμείς, έστω λιγουλάκι, το χέρι μας.

Ειρωνικά ρωτάω! Διότι δεν νομίζω ότι μπορούμε να σκεφτούμε πια».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News