Με τη συνδρομητική πλατφόρμα Netflix, η οποία «δίνει στην τηλεόραση αμερικανική προφορά», ασχολήθηκαν οι εξίσου συνδρομητικοί Financial Times – και, κατόπιν, η Corriere della Sera ασχολήθηκε με το κείμενο των Βρετανών για να πει ότι δεν έχουν έτσι ακριβώς τα πράγματα, ότι υπάρχει ώσμωση πολιτισμικών στοιχείων κ.λπ. Για την αιτιολόγηση της άποψης του, ο ιταλός συντάκτης (Τζανλούκα Μερκούρι) επικαλέστηκε το λεγόμενο μούλτι κούλτι περιεχόμενο των τηλεοπτικών σειρών της αμερικανικής πλατφόρμας.

Να, έγραψε ο Ιταλός, εδώ κοτζάμ ιδρυτής και CEO της Netflix, ο Ρίντ Χέιστινγκς, «μπήκε στον κόπο» να πεταχτεί μέχρι το Βερολίνο για να υπογράψει συμφωνία συνεργασίας με τη «λαμπρή συγγραφέα και παραγωγό» Αννα Γουίνγκερ. Και όχι μόνο αυτό, δήλωσε κιόλας ο άνθρωπος ότι «η παγκόσμια επιτυχία του γερμανικού περιεχομένου της πλατφόρμας είναι απίστευτη». Καλά νέα δηλαδή είναι αυτά, αφού «στόχος του Netflix είναι ο ελεύθερος χρόνος των ανθρώπων», όπως έχει τονίσει ο CEO. Ολων των ανθρώπων επί Γης.

Οι Αμερικανοί δηλαδή προβάλλουν –αποκλειστικά για τους συνδρομητές τους, βέβαια– σειρές με θέματα λίγο έως πολύ άγνωστα στους περισσότερους εκ των συνδρομητών αυτών, ιστορίες που έχουν φόντο τη ζωή στο καθεστώς του Μεσοπολέμου λόγου χάρη ή τη ζωή επί εθνικοσοσιαλισμού. Το Μέσον του Σίτι δεν αμφισβητεί την επιτυχία, αφού γράφει ότι «η γερμανική σειρά που, υποτιτλισμένη ή και μεταγλωττισμένη, προσελκύει παγκόσμιο κοινό θα ήταν κάτι το απίθανο παλιότερα, αλλά σήμερα δεν ξενίζει». Ωστόσο οι Βρετανοί φρονούν ότι ο αμερικανισμός διαποτίζει όλες τις ξένες σειρές και αποφαίνονται πως «παρά τις παγκόσμιες φιλοδοξίες του, το Netflix δίνει στην τηλεόραση αμερικανική προφορά».

Ο Μερκούρι διατείνεται ότι αυτό το συμπέρασμα είναι ένα «υπερβολικό και μονόπλευρο», διότι δεν υπολογίζει την ώσμωση των πολιτισμών που συντελείται στην πλατφόρμα. Φέρνει ως παράδειγμα τα λόγια της ίδιας της Γουίνγκερ, Αμερικανίδας που εργάζεται στη γερμανική πρωτεύουσα: «Το Βερολίνο είναι ένα σταυροδρόμι για διεθνείς καλλιτέχνες. Εδώ η δουλειά μου είναι ριζωμένη στις τοπικές καταστάσεις. Iδρυσα το Airlift ως ομπρέλα για τις συνεργασίες μου, και ενθουσιάστηκα που το Netflix μάς παρέχει την άμεση σύνδεση με το παγκόσμιο κοινό. Αυτή η συνεργασία είναι ευκαιρία να οικοδομήσουμε φιλόδοξα έργα».

Στην παραπάνω φράση της Γουίνγκερ (την οποία, ωστόσο, η γερμανική γλώσσα με απαράμιλλο πρωσικό πείσμα εξακολουθεί να αποκαλεί Βίνγκερ) ο Μερκούρι είδε ώσμωση πολιτισμών, παρά της γλωσσικές αποκλίσεις και τις υπόλοιπες δεδομένες διαφορές: «Αν η Αμερική συνεχίζει να αμερικανοποιεί τον κόσμο, τότε και ο κόσμος αρχίζει να παγκοσμιοποιεί την Αμερική» έβγαλε συμπέρασμα.

Αλλα παραδείγματα στη φαρέτρα του Μερκούρι είναι το τουρκικό δραματικό σίριαλ οκτώ επεισοδίων «Ethos» (εκ του ήθους – και όντως σύγχρονη ηθογραφία είναι) και το ισραηλινό «Fauda», στο οποίο πρωταγωνιστεί ο χαρακτήρας του απόστρατου πράκτορα της Μοσάντ που καλείται εκ νέου στη δράση για να κυνηγήσει κάποιον Παλαιστίνιο. Ο Ιταλός λέει ότι αυτό το σίριαλ «δεν είναι μόνο καθαρή τεστοστερόνη, αλλά και μία πυκνή υφή της Ιστορίας του Ισραήλ». Σαν θεατής μαθαίνεις, ισχυρίζεται, «τις αντιθέσεις μεταξύ των Παλαιστινίων, ποια είναι η PLO και ποια είναι η Χαμάς». Παραδέχεται, πάντως, ότι κάθε σίριαλ του Netflix δεν είναι και φροντιστήριο γεωπολιτικής, αφού μυθοπλασία πωλείται στην πλατφόρμα.

Η αμερικανοποίηση, λοιπόν, των θεατών-συνδρομητών δεν σημαίνει ότι αυτοί χάνουν τη δική τους ταυτότητα, λέει ο Ιταλός. Και διακινδυνεύει και την εξής άποψη: «Σήμερα, αν τα παιδιά μας μιλούν απταίστως Αγγλικά, αυτό δεν συμβαίνει επειδή το σχολείο βελτιώθηκε τα χρόνια που πέρασαν από το 1980. Η βελτίωση οφείλεται στους υποτίτλους του Netflix». Και κλείνει το σημείωμά του με το ιδεολογικοπολιτικό συμπέρασμα: «Κάποτε ο διεθνισμός και ο εθνικισμός ήταν αντίθετοι, τώρα η παγκοσμιοποίηση χρειάζεται κοινό έδαφος στο οποίο να συναντώνται διαφορετικές ταυτότητες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News