Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε γενναίες παροχές και φιλολαϊκές μεταρρυθμίσεις, αρκεί ο ΣΥΡΙΖΑ να αποτελέσει τον κορμό μιας προοδευτικής διακυβέρνησης. Και καλά έκανε. Το δεύτερο Σαββατοκύριακο της ΔΕΘ υπάρχει ώστε ο αρχηγός της αντιπολίτευσης να πλειοδοτεί έναντι όσων εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός το προηγούμενο. Είναι πάγια παράδοση της πολιτικής μας ζωής και ο Τσίπρας δεν είχε κανένα λόγο να τη διαταράξει.

Υποσχέθηκε, λοιπόν, αυξήσεις μισθών, κράτος χωρίς μετακλητούς και golden boys, ελεύθερη πρόσβαση στα πανεπιστήμια, προσλήψεις παντού, αλλά κυρίως στην Υγεία , φορολογικές ελαφρύνσεις και πάει λέγοντας. Κανένα πρόβλημα. Όμως αυτά δεν φτάνουν για να τον στείλουν πίσω στο Μαξίμου.

Η κυβέρνηση λέει ότι οι εξαγγελίες Τσίπρα είναι ανεδαφικές, μη κοστολογημένες κ.λπ. Το ξέρουν και οι ψηφοφόροι. Ειδικά όταν έχεις ένα Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στην πλάτη σου, η εκλογική πελατεία κράτα μικρό καλάθι. Το θέμα δεν βρίσκεται στο περιεχόμενο των εξαγγελιών. Βρίσκεται στον ίδιο τον Τσίπρα. Διότι αυτό που είδε ο μέσος, μετριοπαθής, ψύχραιμος ψηφοφόρος, αυτός δηλαδή που κρίνει τις εκλογές, είναι ένας Τσίπρας που παραμένει ίδιος σε νοοτροπία και ύφος. Ο Τσίπρας που έχασε τις εκλογές, ακριβώς ο ίδιος Τσίπρας, εμφανίζεται ενώπιον των πολιτών και ζητά να του δώσουν και άλλη ευκαιρία. Μα, ακόμα και αν οι πολίτες πειστούν ότι ο αντίπαλος του δεν είναι ικανός για τη δουλειά, τι έχει κάνει ο Τσίπρας για να τους πείσει ότι είναι καλύτερος; Για ποιο λόγο ο πολίτης που καταψήφισε τον Τσίπρα το 2019 να τον ψηφίσει το 2022; Επειδή θύμωσε με τον Μητσοτάκη; Χμ, ο θυμός ήταν αρκετός το 2012 και το 2014. Τώρα δεν είναι.

Ο Τσίπρας απευθύνθηκε περισσότερο στους ψηφοφόρους του και στους πασόκους παλαιάς νοοτροπίας, παρά στο κεντρώο, εκσυχρονιστικό ακροατήριο. Έχουμε, δηλαδή, τον ίδιο άνθρωπο να απευθύνεται σε ένα κοινό με δυσανεξία στις μεταρρυθμίσεις, υιοθετώντας τη δοκιμασμένη λαϊκίστικη συνταγή. Και αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αλλάξει αρχηγό, θα πρέπει να αλλάξει ο Τσίπρας τον εαυτό του. Αυτός συντηρεί το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, σε αυτόν τοποθετούνται οι κυβερνητικές προσδοκίες για ανέφελη πορεία.

Κατά τα λοιπά, τι κρατάμε από το διήμερο Τσίπρα στη ΔΕΘ;

Προβλέπει εκλογές την άνοιξη, αλλά δεν σκοπεύει να το απαιτήσει, ζητώντας από τον Μητσοτάκη να το κάνει. Σίγουρα δεν θα τις ήθελε την άνοιξη, αλλά αργότερα, ποντάροντας σε μεγαλύτερη κυβερνητική φθορά.

Επιχείρησε ένα άνοιγμα, ας πούμε, προς τους κεντρώους, λέγοντας ότι η κυβέρνησή του θα έχει πρόσωπα και από άλλους χώρους. Σαν να τους λέει ότι δεν είναι υποχρεωτικός ο Πολάκης.

Είναι ανοιχτός προς ΚΙΝΑΛ και Βαρουφάκη για μετεκλογική συνεργασία, ξεκαθαρίζοντας ότι ο ίδιος θα έχει τον πρώτο λόγο.

Εστίασε στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού, καμιά φορά θέτοντας και σε δεύτερο πλάνο τις πολιτικές της κυβέρνησης. Προφανώς και αυτός διακρίνει, όπως και ο Μητσοτάκης, πλεονέκτημα στην «πολιτιστική διαφορά» που τους χωρίζει.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News