Η ατζέντα της νέας, «πράσινης» εποχής έχει καταστεί βασικό θέμα προεκλογικής τριβής στην κατά τα λοιπά ευδαίμονα Νορβηγία. Και ο λόγος είναι απλός: αιωρείται ένα επιτακτικής απάντησης ερώτημα, πώς δηλαδή θα προχωρήσει η μεταμόρφωση της οικονομίας επί το οικολογικότερον, όσον αφορά τους ρύπους τουλάχιστον, αφού η νορβηγική οικονομία, δημόσια και ιδιωτική, όπως και το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας, εξαρτώνται απολύτως από την πετρελαϊκή παραγωγή.

Ο γρίφος είναι δυσερμήνευτος και το σταυρόλεξο γυρεύει γερούς λύτες. Πάντως, ανεξάρτητα από το αν τέτοιοι επαρκείς «λύτες» υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μέσα στο ντόπιο πολιτικό προσωπικό των εννέα κομμάτων που ζητούν τη λαϊκή ψήφο, οι εκλογές θα διενεργηθούν κατά τα προβλεπόμενα, την προσεχή Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου. Στο ενδιαφέρον (για όλη την Ευρώπη) πρόβλημα, που αφορά το ενεργειακό γίγνεσθαι του κόσμου μας, ενέκυψαν οι συνδρομητικοί Financial Times, όπως και άλλα διεθνή Μέσα.

Η Νορβηγία, σκανδιναβική χώρα που δύο φορές και κατόπιν δημοψηφισμάτων αρνήθηκε να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σήμερα υφίσταται έναν συναισθηματικό διχασμό, δοκιμάζοντας παράλληλα και τη λογική της: ναι μεν είναι η κορυφαία πετρελαιοπαραγωγός χώρα της Ευρώπης, ωστόσο θα ήθελε και να είναι αρκούντως «ενάρετη» όσον αφορά τις σύγχρονες περιβαλλοντικές ευαισθησίες. Οι πρωτευουσιάνοι του Οσλο δείχνουν να είναι υποστηρικτές διαφόρων «πράσινων» πρότζεκτ, όπως λόγου χάρη της ηλεκτροκίνησης και της ποδηλασίας, κάτι που πιστοποιείται από τις αγορές τους: τον περασμένο μήνα επτά στα δέκα πωληθέντα αυτοκίνητα ήταν ηλεκτρικά.

Τα γκάλοπ φανερώνουν ότι έχουν ρεύμα οι κομματικοί φορείς που ευαγγελίζονται ένα πιο «πράσινο» μέλλον, δηλαδή οι Πράσινοι, οι Σοσιαλιστές και οι Φιλελεύθεροι. Η ατζέντα της κλιματικής αλλαγής φαίνεται να «περπατάει» στο εκλογικό σώμα περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ο κοινός παρονομαστής των παραπάνω κομμάτων είναι η αρνητική θέση τους όσον αφορά νέες εξορύξεις πετρελαίου. Μάλιστα ύστερα από τη δημοσιοποίηση μιας έκθεσης του ΟΗΕ τον περασμένο μήνα που διαπραγματεύεται τη «μεγάλη αντίφαση» των αποκαλουμένων και «εμίρηδων των φιόρδ», οι εκλογές έχουν λάβει χαρακτήρα «ψήφου για το κλίμα».

Η οικονομική πραγματικότητα είναι, όμως, αμείλικτα αδιαμφισβήτητη: το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο είναι η εθνική βιομηχανία της Νορβηγίας, μάλιστα η παραγωγή αργού πετρελαίου αυξήθηκε πολύ τα τελευταία χρόνια. Στον πετρελαϊκό κλάδο εργάζονται 160.000 άτομα και τροφοδοτούν με πολύτιμους πόρους το ασφαλιστικό σύστημα και την κατανάλωση, τουτέστιν την οικονομική άνθιση που εξασφαλίζει την ποιότητα ζωής. Το θέμα του πετρελαίου αφορά, συνεπώς, συνολικά την ευζωία του βορειοευρωπαϊκού έθνους των έξι εκατομμυρίων.

Ετσι τα δύο βασικά κόμματα της χώρας, οι Εργατικοί (που, σημειωτέον, προηγούνται στις δημοσκοπήσεις) και οι Συντηρητικοί της απερχόμενης πρωθυπουργού Ερνα Σόλμπεργκ, δεν δέχονται κουβέντα για διακοπή των εξορύξεων, ιδίως μετά τα ρεκόρ παραγωγής που καταρρίπτει το νέο πεδίο κοιτασμάτων Johan Sverdrup, το οποίο εντοπίστηκε στο μέσον της Βόρειας Θάλασσας, απέναντι από τη Σκωτία.

Στον αντίποδα των μεγάλων κομμάτων κινείται η εκ των επικεφαλής των Πρασίνων Κρις Ρόκαν Ιβερσεν, η οποία δηλώνει ότι πολιτικός στόχος της είναι το σταμάτημα όλων των πετρελαϊκών δραστηριοτήτων μέχρι το 2035. Σε απάντηση, εξίσου προκλητική, η επικεφαλής του Προοδευτικού Κόμματος, Σιλβί Λίστχογκ, πολιτικός που έχει θητεύσει σε κυβέρνηση της Σόλμπεργκ, ανήρτησε στα σόσιαλ μίντια φωτογραφία της σε βενζινάδικο: πλέει σε πελάγη ευτυχίας εισπνέοντας με επιδεικτικώς ολάνοιχτα τα ρουθούνια της, ενώ η λεζάντα της γράφει: «Τι υπέροχα υγιής είναι η μυρωδιά του καυσίμου»… Στο προεκλογικό της πρόγραμμα διατείνεται ότι το κόμμα της «είναι και θα είναι ο εγγυητής των συμφερόντων των εργαζομένων στο πετρέλαιο, ο εγγυητής της ευημερίας της χώρας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News