Φέτος ήταν η χρονιά της Ιταλίας που κέρδισε, πολλές φορές μάλιστα κάνοντας την έκπληξη, από την «λαϊκή» Eurovision, στο Euro και τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Αυτό που δεν πέρασε απαρατήρητο από την πλούσια συγκομιδή σε μετάλλια από τα -αναγκαστικά μισοάδεια λόγω κορονοϊού- στάδια της Ιαπωνίας, ήταν ότι τα μέλη της αποστολής περιλάμβαναν πολλούς αθλητές με καταγωγή πέρα από τη χώρα. Σχεδόν το 15% των ιταλών αθλητών που έλαβαν μέρους στους Αγώνες είχαν γεννηθεί στο εξωτερικό ή έχουν γονείς που γεννήθηκαν έξω από τη χώρα· σε κάποια αγωνίσματα, το ποσοστό φτάνει το 40%.

Η παρουσία αυτών των ανθρώπων, όπως σημειώνει το Politico, άνοιξε ξανά τη συζήτηση για την χορήγηση υπηκοότητας.

Όπως οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, η Ιταλία δίνει την υπηκοότητα στην αρχή του jus sanguinis («δίκαιο του αίματος»), δηλαδή της καταγωγής των γονέων. Η λογική των ΗΠΑ ή του Καναδά είναι, αντίθετα, αυτή του jus solis («δίκαιο της γης»), δηλαδη του καθορισμού ανάλογα με τον τόπο της γέννησης του ανθρώπου.

Αυτό σημαίνει ότι στην Ιταλία το παιδί των μεταναστών που γεννιέται στη χώρα δεν παίρνει αυτόματα την υπηκοότητα, ενώ δεν μπορεί να καταθέσει χαρτιά πριν από τα 18, διαδικασία που με τη σειρά της χρειάζεται ως και τρία χρόνια για να ολοκληρωθεί. Για τους αθλητές αυτό μπορεί να είναι έως και καταστροφικό. Καθώς γύρω στα 18 σε πολλούς έχει πλέον φανεί η κλάση τους, η ταλαιπωρία να βγάλουν νόμιμα χαρτιά μπορεί να τους αποκαρδιώσει, να εγκαταλείψουν το άθλημα ή ακόμη και να τους διώξει από τη χώρα.

Σε αυτό το πλαίσιο ο πρόεδρος της Ιταλικής Ολυμπιακής Επιτροπής Τζιοβάνι Μαλαγκό πρότεινε να υπάρχει ένα είδος jus solis για τους αθλητές που θα τους δίνει αυτόματα υπηκοότητα στα 18. έτη. Την πρόταση χαιρέτισε η υπουργός Εσωτερικών Λουτσιάνα Λαμοργκέζε.

Τη συζήτηση επιθυμούν πάντως να διευρύνουν πέρα από τον αθλητισμό κόμματα όπως το Δημοκρατικό, που έχει δηλώσει ότι θα φέρει το θέμα στη Βουλή τον Σεπτέμβριο. «Η υπηκοότητα είναι δικαίωμα, όχι κάτι που κερδίζεται», τονίζουν. Το ακριβώς αντίθετο δηλώνει η ακροδεξιά Λέγκα: «Η υπηκοότητα δεν είναι δικαίωμα, εγγυόμαστε ότι δεν θα περάσει ένας τέτοιος νόμος».

Το ζήτημα είχε ανακύψει και παλαιότερα. Το 2017 νόμος  που έδινε στα παιδιά μεταναστών την υπηκοότητα έπειτα από τρία χρόνια σπουδών σε ιταλικό σχολείο πέρασε μεν από τη Βουλή, αλλά τον μπλόκαρε η Γερουσία. Πάνω από ένα εκατομμύριο παιδιά μεταναστών υπολογίζεται ότι ζουν στη χώρα χωρίς υπηκοότητα. Κάποια ίσως στο μέλλον φέρου και αυτά ένα μετάλλιο στη χώρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News