«Καταραμένο» το βασιλικό σόι, «καταραμένα» και τα κοσμήματά του; Δεν πάει ακριβώς έτσι, βέβαια. Τα τιμαλφή ποτέ δεν δυστυχούν όπως οι άνθρωποι που τα δημιουργούν, τα αγοράζουν, τα κατέχουν προσωρινώς, τα δωρίζουν, τα μεταπωλούν λόγω ανάγκης, τα κλέβουν ή προσπαθούν να τα κλέψουν… Ωστόσο η ιστορία που παρουσίασε στο κοινό της η γαλλική Le Parisien έδειξε ότι η ζωή κάνει περίεργους κύκλους γύρω από όμορφα περιδέραια, από καιρό αποστερημένα του προνομίου των βασιλικών λαιμών.
Στο παρισινό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας και σε συνεργασία με τον οίκο κοσμημάτων Van Cleef & Arpels εκτίθεται ένα κόσμημα που το συνοδεύει θρύλος κακοτυχίας. Ανήκε στη δεύτερη σύζυγο του βασιλιά Φουάντ της Αιγύπτου, στη βασίλισσα Νάζλι (παρακάτω εικονίζεται σε φωτογραφία εποχής, αναρτημένη στο Instagram), η οποία το πούλησε όταν έχασε τον τίτλο της «βασιλομήτορος» εξαιτίας της μικρόψυχης τιμωρίας που της επέβαλε ο γιος της, ο Φαρούκ, όταν έγινε με τη σειρά του βασιλιάς. Και το πούλησε η γυναίκα για να επιζήσει στις ΗΠΑ, αφού στην κανονική ζωή τα έξοδα διαβίωσης των «κοινών θνητών» είναι ανυπερθέτως πληρωτέα.
Οι γάλλοι αστυνομικοί συνέλαβαν τρία άτομα στο Παρίσι που είχαν βάλει στο μάτι το κολιέ, αλλά δεν κατάφεραν να το αρπάξουν. Είχαν προετοιμαστεί για τη ληστεία πολλούς μήνες, όμως πιάστηκαν στις 12 του περασμένου Ιουλίου προτού μπορέσουν καν να ξεκινήσουν την επιχείρησή τους. Τους χτύπησε η «κατάρα» του κοσμήματος; Μάλλον κάποιο «καρφί» μεγέθους πυραύλου. Ασφαλώς στη φυλακή θα μάθουν όλες τις σχετικές λεπτομέρειες και θα επιφυλαχθούν για τα περαιτέρω.
Η Νάζλι υπήρξε βασίλισσα της Αιγύπτου την περίοδο 1919-1936. Το συγκεκριμένο κόσμημά της το παρήγγειλε στους Van Cleef & Arples το 1939, με αφορμή τον γάμο της κόρης της Φαουζία με τον διάδοχο πρίγκιπα της Περσίαςκαι μετέπειτα Σάχη Μοχάμεντ Ρεζά Παχλεβί. Το κόσμημα, που απαρτίζεται από 600 καλλιτεχνικώς «δεμένα» μεταξύ τους διαμάντια, θάμπωσε τους πάντες στην Τεχεράνη και στο Κάιρο, όμως δεν βοήθησε να «ριζώσει» ο πριγκιπικός γάμος. (To παρακάτω καρέ είναι από το γαμήλιο δείπνο που δόθηκε στο παλάτι του Καΐρου το 1939. Η «βασιλομήτωρ» κάθεται δίπλα στον πέρση γαμπρό της, φορώντας το περιδέραιο.)
Η Νάζλι υπήρξε άτομο με έντονο χαρακτήρα, με πίστη στη γυναικεία χειραφέτηση, και είχε συγκρουστεί πολλές φορές με τον βασιλιά Φουάντ. Οταν εκείνος πέθανε και ανέλαβε τον θρόνο ο αλαζών και αυταρχικός Φαρούκ, η Νάζλι βρήκε τον μπελά της. Καθώς η Νάζλι βρισκόταν για λόγους υγείας στις ΗΠΑ, ο γιος της τής στέρησε τους βασιλικούς τίτλους και επιπλέον τής απαγόρευσε να πατήσει ξανά το πόδι της στη Νειλοχώρα. Η δική της αντίδραση από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ήταν εκπληκτική: έγινε χριστιανή, ρωμαιοκαθολικού δόγματος!
Με την πτώση του βασιλικού οίκου της Αιγύπτου το 1952, καθώς η μοναρχία συνετρίβη από το κίνημα των επαναστατών στρατιωτικών Νάσερ και Ναγκίμπ, ο Φαρούκ βρήκε καταφύγιο στην ανεκτική μεταπολεμική Ιταλία και η Νάζλι συνέχισε να ζει στις ΗΠΑ, σε ένα μεγάλο αρχοντικό του Μπέβερλι Χιλς. Τα δολάρια τής έφθασαν να ζει αξιοπρεπώς μέχρι το 1975. Τότε πούλησε το βαρύτιμο περιδέραιο και εισέπραξε 140.000 δολάρια, σημερινά λεφτά περί τα 650.000 ευρώ. Με αυτό το κεφάλαιο αντεπεξήλθε άλλα τρία χρόνια, ώσπου πέθανε μακριά από παραμυθένια παλάτια και μυθώδη έξοδα πολυτελείας.
Η Νάζλι έκλεισε τον κύκλο της επί Γης, όχι όμως και το κόσμημά της – είπαμε, τα τιμαλφή δεν δυστυχούν ποτέ. Ο οίκος δημοπρασιών Sotheby’s το έβγαλε στο σφυρί το 2015, και οι κατασκευαστές του και αρχικοί ιδιοκτήτες του, οι Van Cleef & Arples, ήταν αυτοί που το αγόρασαν. Σήμερα είναι ένα από τα πιο φημισμένα περιουσιακά στοιχεία του οίκου τους, το οποίο με υπερηφάνεια παρουσιάζουν στην παρισινή έκθεση που μαγνήτισε τους κλέφτες κοσμημάτων (ή τον εντολοδότη τους – ποιος να ξέρει την αλήθεια).
Το λαϊκό πετράδι
Για την αέναη Ιστορία των ακραίων αντιθέσεων να αναφέρουμε ότι έναν χρόνο μετά τη λήξη της θητείας της Νάζλι ως «βασιλίσσης της Αιγύπτου» στο πλευρό του Φουάντ, το 1937, δηλαδή δύο χρόνια πριν από την παραγγελία του κολιέ, ένας μεγάλος Αιγυπτιώτης, ο Στρατής Τσίρκας, κατέθεσε στην Αλεξάνδρεια το δικό του περιδέραιο στη λογοτεχνία μας, τους «Φελλάχους» του. Ηταν ένα κόσμημα από και για τον πάμπτωχο λαό της Αιγύπτου, που μύριζε «χώμα κ’ ιδρώτα και σβουνιές και χνώτα». Διασώθηκε και αυτό το παρακατιανό, και ας μην είχε απάνω του 600 διαμάντια αλλά μόνο μερικές δεκάδες εκατομμύρια φελάχους.
Ακολουθήστε το Protagon στο Google News