Μπουλντόζες, φορτηγά, εκσκαφείς, μεγάλα και μικρά πριόνια, και άλλα φορτηγά και άλλοι μεγαλύτεροι εκσκαφείς. Στις άκρες των δρόμων και των μονοπατιών, στοιβαγμένοι κορμοί δέντρων, κομμένοι σε ίσα μήκη, έτοιμοι για τη μεταφορά. Στην ατμόσφαιρα, έντονη η μυρωδιά από πριονίδι, λες και βρίσκεσαι σε ένα τεράστιο ξυλουργείο. Και ένα πλήθος ανθρώπων με τα κίτρινα κράνη και τα μπλε γιλέκα της Πολιτικής Προστασίας να κόβουν κορμούς, να οδηγούν τα βαριά οχήματα, να σκαρφαλώνουν ή να κατεβαίνουν στις πλαγιές για να φέρουν εις πέρας ένα πολύ δύσκολο έργο: να καθαρίσουν από πεσμένα, λυγισμένα ή νεκρά δέντρα και ξερόκλαδα το πυκνό δάσος όπου, μεταξύ πολλών άλλων, βρίσκονται τα κάποτε βασιλικά κτήματα στους πρόποδες της Πάρνηθας.

«Το Τατόι θα το μαζέψω», είχε πει με απόλυτη βεβαιότητα ο υφυπουργός Νίκος Χαρδαλιάς σε επικοινωνία με το Protagon, με αφορμή το άρθρο-ρεπορτάζ «Θα το κάψουν το Τατόι». Και η αλήθεια είναι ότι, δύο εβδομάδες μετά, η πρόοδος στο «μάζεμα» είναι μεγάλη. Και όχι μόνο πέριξ των κτιρίων των ανακτόρων, όπου η βασική «δουλειά» είχε ήδη γίνει, όπως αναφερόταν στο άρθρο της 20ής Μαΐου. Αυτές τις ημέρες τα συνεργεία έχουν φτάσει στην έξοδο του Κτήματος από την πλευρά του Κρυονερίου, στα ανατολικά. Είχαν ξεκινήσει από τη δυτική πλευρά, εκεί από όπου εισέρχονται και οι περισσότεροι επισκέπτες του χώρου. Η απόσταση δεν είναι μικρή.

Τα συνεργεία αποτελούνται από εργάτες και υλοτόμους, κάποιοι από τους οποίους έχουν «επιστρατευθεί» από την Κεντρική Ελλάδα. Ανταποδίδουν ευγενικά τους χαιρετισμούς στους περαστικούς, που κάνουν την πρωινή βόλτα τους στον χώρο, σταματούν τις εργασίες στην κεντρική οδό όταν βλέπουν πεζούς και ποδήλατα να πλησιάζουν, φαίνεται να ξέρουν πολύ καλά τι κάνουν. Για πόσο;

«Ωσπου να τα καθαρίσουμε όλα», μας λέει ένας εξ αυτών. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη αρκετά πεσμένα δέντρα και ξερόκλαδα στις δύσβατες περιοχές. Είναι ορατά από μια απόσταση 20-50 μέτρων – όσο το δάσος σε αφήνει να δεις. Το δάσος που γίνεται πλέον πιο αραιό. «Ναι, έχουμε μπει έως τα 20 μέτρα δεξιά και αριστερά του δρόμου και τα παίρνουμε όλα. Ακόμη και όρθια δέντρα που είναι άρρωστα τα μαζεύουμε, μαζί και τα ξερόχορτα και ό,τι είναι επικίνδυνο για πυρκαγιά. Έτσι θα μείνουν μόνο τα υγιή δέντρα, για να αναπτυχθούν σωστά», προσθέτει ο άνδρας της Πολιτικής Προστασίας.

Και πιο μέσα; «Παντού θα φτάσουμε. Δεν θα μείνει τίποτα. Θα το μαζέψουμε το Τατόι», τονίζει και αυτός, λες και η δήλωση Χαρδαλιά έχει γίνει σύνθημα στην ομάδα της Πολιτικής Προστασίας.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο το Τατόι. Το πρόβλημα εκτείνεται από την Πάρνηθα έως τη βορειοδυτική πλευρά της Πεντέλης και «περνάει» μέσα και από κατοικημένες περιοχές. Μια ματιά στις ομάδες που έχουν δημιουργήσει οι κάτοικοι στο Facebook, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι μένουν πολλά ακόμη να γίνουν. Και σε αυτές τις περιπτώσεις είναι τουλάχιστον ανεύθυνο να αφήνονται όλα στα ανακλαστικά (και στους υλοτόμους) της Πολιτικής Προστασίας.

Από την κυβέρνηση ασκήθηκε πρόσφατα πίεση στους Δήμους των περιοχών αυτών να «ξυπνήσουν». Κονδύλια έχουν εγκριθεί, οι διαδικασίες για απευθείας αναθέσεις έχουν πια και τη νομική κάλυψη του κράτους, αλλά οι τοπικές αρχές κινούνται (ή «κοιμούνται») αργά.

Τέσσερις μήνες μετά, είναι φανερό ότι η «Μήδεια» δεν έπεσε βαριά μόνο στη φύση αλλά και στην αυτοδιοίκηση των βορείων προαστίων. Που αδυνατεί (;) να μαζέψει τα πεσμένα κλαδιά, ακόμη και από τα πάρκα και από τα οικόπεδα μέσα στις πόλεις. Με αυτά ουδείς φαίνεται να ασχολείται. Εκτός ίσως από κάποιους κατοίκους, που νιώθουν απροστάτευτοι από τις διαχρονικές «αμέλειες» και το «πινγκ πονγκ» των αρμοδίων σε ένα «τραπεζάκι» με μη διακριτούς ρόλους, ανασφαλείς από την απουσία σχεδίων διάσωσης και διαφυγής με επιχειρησιακή αξία και εφαρμογή. Και διαισθάνονται να έρχεται ένα θερμό καλοκαίρι με άλυτα τα βασικά θέματα προστασίας της ζωής και της περιουσίας τους.

Ένα «τον Δήμο μας εγώ θα τον μαζέψω» αναζητούν. Δηλαδή, στόχο, δουλειά και αποτελέσματα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News