Τα «μαθήματα» που πήρε ο δημοσιογράφος του αμερικανικού δικτύου CNN Φαρίντ Ζακαράια από την πανδημία του κορονοϊού και τα εξέδωσε και σε βιβλίο παρουσίασε η ιταλική Repubblica με την ευκαιρία της κυκλοφορίας της έκδοσής τους και στην Ιταλία. Για την ακρίβεια, ο Ζακαράια πραγματεύεται ζητήματα του μεταπανδημικού κόσμου, έχοντας σαν εφόδιό του την κοινή εμπειρία από τον πανδημικό, μέσα στον οποίο όλοι μας συνεχίζουμε να ζούμε ελπίζοντας σε καλύτερες ημέρες.

Ο 57χρονος αμερικανός δημοσιογράφος θεωρείται εμπειρογνώμων στη γεωπολιτική, εξειδικευμένος σε θέματα παγκοσμιοποίησης όπως υπαινίσσεται και ο τίτλος της εβδομαδιαίας εκπομπής του στο CNN, «Global Public Square» – τίτλος που θέλει να εκφράσει τόσο την αξία του «παγκόσμιου χωριού» όσο και το στίγμα της εκπομπής του, ότι είναι δηλαδή ένα είδος πολιτικοοικονομικού GPS όσον αφορά την ίδια τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης.

«Τελικά βγαίνουμε από την πανδημία», είπε ο Ζακαράια στη συντάκτρια της Repubblica, «όμως δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην παλιά ζωή μας». Ο ίδιος έκανε έναν μίνι απολογισμό και συστήνει στον καθένα μας να πράξει αναλόγως: «Εχουμε ζήσει μία συγκλονιστική χρονιά, κατά την οποία, και ως άτομα και ως κοινωνίες, αναγκαστήκαμε να διαθέσουμε εξ αποθεμάτων. Τώρα είναι η ώρα να σκεφτούμε πάνω σε ό,τι άλλαξε, στην οικογένεια, στην εκπαίδευση, στην εργασία».

Ως Αμερικανός και δη δημοσιογράφος που βίωσε το τέλος της εποχής Τραμπ και την έναρξη της εποχής Μπάιντεν πρότεινε να σκεφθούμε κατά πόσον οι κυβερνήσεις μας μάς στήριξαν αυτόν τον τρομερό χρόνο ή μας εγκατέλειψαν στην τύχη μας. Γιατί πιστεύει ότι το συμπέρασμα στο οποίο θα καταλήξουμε είναι απαραίτητο ώστε να κατανοήσουμε και να διαχειριστούμε όλα θα συμβούν κατόπιν. Αυτή η θέση του μπορεί να μεταφραστεί στην εξής πρόταση: στην παρούσα συγκυρία τουλάχιστον, οι εθνοκεντρικές κυβερνήσεις βλάπτουν, ενώ οι έχουσες διεθνιστικό πνεύμα ωφελούν.

Η κυκλοφορία του βιβλίου του ήταν μία καλή αφορμή για να ξεδιπλώσει τις σκέψεις του. Είπε ότι όταν το έγραφε, στην αρχή της πανδημίας, προσπάθησε να φανταστεί την έξοδο από τον εφιάλτη: «Ηξερα ότι θα είχαμε ένα εμβόλιο, αλλά δεν φαντάστηκα ότι θα το πετυχαίναμε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα. Από μόνη της αυτή η ταχύτητα είναι λόγος για να αισιοδοξούμε».

Το αισιόδοξο σημάδι της παρασκευής των εμβολίων που «μας έβαλε στον προθάλαμο της μεταπανδημικής εποχής» προσέκρουσε όμως πάνω στο πρόβλημα της δίκαιης διανομής τους. Οι αριθμοί (των εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων, εδώ και εκεί στον κόσμο) κατέδειξαν τις υφιστάμενες αντιθέσεις, «τη διαίρεση του κόσμου σε ανεπτυγμένους και μη ανεπτυγμένους». Ο Ζακαράια είπε ότι η έξοδος από την υγειονομική, κατ’ αρχάς, κρίση προϋποθέτει τη φροντίδα προς όλους, συνεπώς εμβόλια και στον Τρίτο Κόσμο. Αυτός είναι όρος εκ των ων ουκ άνευ. Και επ’ αυτού, αναμένει πολλά από τον Τζο Μπάιντεν που τον θεωρεί ήδη εξαιρετικό πρόεδρο.

Διότι «αυτός ο πρόεδρος ασχολείται στ’ αλήθεια με τα διεθνή ζητήματα, έχει σκοπό του την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και την καταπολέμηση των ανισοτήτων». Η παγκόσμια συνεργασία είναι συνεπώς η λύση, όχι ο απομονωτισμός: «Υστερα από την πλημμύρα του λαϊκισμού, νομίζω ότι οι άνθρωποι έχουν ανακαλύψει και πάλι τις υπεύθυνες κυβερνήσεις. Κατάλαβαν ότι οι ατομικές δράσεις δεν είναι αρκετές, απαιτούνται συλλογικές».

Το μεγάλο μάθημα, λοιπόν, είναι να επωφεληθούμε από «την παρούσα ιστορική στιγμή» που δείχνει την ανάγκη της διεθνούς συνεργασίας. Ο Ζακαράια φέρνει παραδείγματα από την ευρωπαϊκή συνεργασία στο πλαίσιο της Ενωσης για να δείξει ότι η αλληλοκατανόηση και η αλληλεγγύη είναι παράγοντες προόδου, όμως δεν κλείνει τα μάτια του και στα υφιστάμενα προβλήματα, κυρίως μιλώντας για τον ανταγωνισμό ΗΠΑ – Κίνας.

Ωστόσο η πανδημία του κορονοϊού μάς λέει ότι πρέπει να πορευτούμε ενωμένοι, επειδή «κάποια άλλη πανδημία θα μπορούσε να έρθει και να είναι ταχύτερης εξάπλωσης και πιο σοβαρή από αυτήν του κορονοϊού». Ενδεχομένως «να βιώσουμε και μία καταστροφή περιβαλλοντική, που θα προέλθει από την κλιματική αλλαγή» αποτόλμησε τη δυσοίωνη πρόβλεψη, μάλλον ομολογώντας δημοσίως αυτό που οι περισσότεροι σκέφτονται σιωπηλοί.

Η όποια αλλαγή του κόσμου προϋποθέτει την κατανόησή του, είπε. Και διαβεβαίωσε τη Repubblica ότι σε αυτό το επίπεδο δεν μπορούν να αναλάβουν δράση «όσοι προσπαθούν να μετατρέψουν την πολιτική σε τσίρκο». Πάνω σε αυτό το σημείο ακριβώς πρέπει να στοχαστούμε όλοι μας για το μετέπειτα, έχοντας επίγνωση ότι «όλα θα εξαρτηθούν από εμάς και από την ικανότητά μας να αναλάβουμε καινούργιες ευθύνες».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News