Μία ακόμη συμπεριφορά των πιθήκων που έχει κοινά χαρακτηριστικά με την ανθρώπινη αποκαλύπτεται από μια νέα μελέτη. Οπως φαίνεται, όταν ένας πίθηκος βρίσκεται σε κοινό έδαφος με κάποιο άλλο συγγενικό είδος, αρχίζει να επικοινωνεί μαζί του χρησιμοποιώντας την «προφορά» του. Οπως, για παράδειγμα, ένα βρετανός που ζει στις ΗΠΑ αρχίζει να χρησιμοποιεί ή να αφομοιώνει την αμερικανική προφορά.

Οπως αναφέρει σε δημοσίευμά της η εφημερίδα Guardian, ερευνητές του βρετανικού Πανεπιστημίου Anglia Ruskin μελέτησαν 15 ομάδες πιθήκων που ζουν στα δάση του Αμαζονίου στη Βραζιλία. Πρόκειται για δύο είδη ταμαρίνων, το Saguinus bicolor και το Saguinus midas. Το πρώτο βρίσκεται στη λίστα των ειδών που απειλούνται άμεσα με εξαφάνιση.

Σε αντίθεση με τους ανθρώπους, τα υπόλοιπα πρωτεύοντα θηλαστικά δεν έχουν αναπτύξει μια ποικιλία γλωσσών. Εχουν αναπτύξει ένα ορισμένο αριθμό ήχων στους οποίους ενσωματώνουν πολλές και διαφορετικού τύπου πληροφορίες, από την ειδοποίηση για εμφάνιση εχθρών, μέχρι την προσπάθεια ανεύρεσης ερωτικού συντρόφου.

Οι ερευνητές μελέτησαν τα καλέσματα και τους ήχους που παράγουν τα δύο είδη στις περιοχές που τους ανήκουν, καθώς και τους ήχους που χρησιμοποιούν σε περιοχές όπου συνυπάρχουν. Διαπίστωσαν ότι στις κοινές περιοχές, το ένα από τα δύο είδη (Saguinus midas) υιοθέτησε τους ήχους και τα καλέσματα του άλλου είδους.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, η συμπεριφορά αυτή έχει να κάνει με την προσπάθεια ομαλής και ειρηνικής διαβίωσης ενός είδους με κάποιο άλλο που ζει στις ίδιες περιοχές. «Οταν μοιράζεσαι μια περιοχή με έναν άλλο, και μάλιστα πολύ κοντινό είδος, είναι πολύ πιθανό να βρεθείς σε αντιπαράθεση για τους τοπικούς πόρους, αφού έχεις κοινές διατροφικές και στεγαστικές ανάγκες. Χρειάζεσαι λοιπόν έναν ήχο που να είναι κατανοητός από το άλλο είδος, έτσι ώστε να αποφεύγονται διαμάχες και να ρυθμίζονται οι εδαφικές διαφορές. Αυτά τα δύο είδη πιθήκων στην ουσία μιλούν την ίδια γλώσσα, αλλά για να συνεννοούνται πρέπει να γνωρίζει το ένα είδος την προφορά του άλλου. Υπάρχουν διαφορές στην ένταση και τον τόνο που εκφέρουν τους ήχους και τα καλέσματα τα δύο είδη, καθώς και στις συχνότητες που χρησιμοποιούν, αναλόγως υψηλές ή χαμηλές» αναφέρει ο Τζέικομπ Νταν, καθηγητής Εξελικτικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Anglia Ruskin.

Το γεγονός ότι μόνο το ένα από τα δύο είδη εμφάνισε αυτή τη συμπεριφορά προσαρμογής οδηγεί τους ερευνητές στο συμπέρασμα ότι έχουν τη γενετική προδιάθεση για αυτό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News