Πρώτα να λυθούν οι παρεξηγήσεις. Η ΝΔ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν στήριξε ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά της Λευκορωσίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά ισχυριζόμενος ότι πρόκειται για fake news. Η αλήθεια είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ στήριξε το σύνολο του ψηφίσματος, αλλά όχι την τροπολογία με την οποία καλούνται οι χώρες της Ενωσης να μην ενδώσουν στο αίτημα της Λευκορωσίας για την έκδοση του Προτάσεβιτς.

Για ποιο λόγο δεν ψήφισε τη συγκεκριμένη τροπολογία; Όχι, ο σκοπός δεν ήταν να στηρίξουν το καθεστώς της Λευκορωσίας. Απλώς η τροπολογία κατατέθηκε από το κυβερνών κόμμα της Πολωνίας, κάτι που την καθιστά εξ ορισμού απορριπτέα από κόμματα της Αριστεράς. Κοινώς καταψηφίστηκε βάσει αντανακλαστικών.

Ωστόσο από την άλλη, δεν μπορείς να μη σταθείς σε κάποιες πινελιές πάνω στη συνολική εικόνα που αφορά τη στάση της Αριστεράς απέναντι στη Λευκορωσία. Αν διαβάσετε, ας πούμε, το σχετικό ρεπορτάζ της «Αυγής» για τις ευθύνες που αποδίδει στην ΕΥΠ, θα διακρίνετε τη διάθεση απαξίωσης τόσο του δημοσιογράφου, όσο και της αρχηγού της αντιπολίτευσης που βρέθηκε στην Αθήνα για το Φόρουμ των Δελφών. Ο δημοσιογράφος περιγράφεται ως ακροδεξιός (σε άλλα σχόλια στα social μαθαίνουμε ότι είναι νεοναζί) που συνεργάστηκε με τις φασιστικές ομάδες της Ουκρανίας. Κοινώς σαν να λέμε ότι δεν αξίζει και να τον κλάψουμε. Η δε αρχηγός της αντιπολίτευσης αναφέρεται ως ένα περιθωριακό στοιχείο που είναι να απορεί κανείς για ποιο λόγο τη δέχθηκε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Η δε στάση του ΚΚΕ είναι συνεπής προς τον αναχρονιστικό σουρεαλισμό του κόμματος. Καταγγέλλει τη Δύση για ανάμιξη στα εσωτερικά της Λευκορωσίας. Καταδικάζει βέβαια την αεροπειρατεία, αλλά δεν λέει ούτε λέξη για το καθεστώς Λουκασένκο. Προφανώς επειδή είναι λαοπρόβλητο, με διαδοχικές εκλογικές επιτυχίες και ποσοστά που αγγίζουν το 80% -εδώ που τα λέμε είναι κάπως χαλαρό όταν επιτρέπει να υπάρχει ένα 20% που δεν το στηρίζει.

Για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά τα αμήχανα και συχνά αστεία πράγματα; Πρώτον, επειδή τα ελληνικά κόμματα πιστεύουν ότι πρέπει να σχολιάζουν οτιδήποτε συμβαίνει στον πλανήτη. Από τις πατέντες των εμβολίων μέχρι τον Λουκασένκο, πάντα θα βρίσκεται μία αντιστοιχία με τα δικά μας. Και, δεύτερον, επειδή η υπεράσπιση του ιδεολογικού προσήμου προσδίδει οπαδικά χαρακτηριστικά. Για το ΚΚΕ αυτό είναι σαφές. Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πιο μπλεγμένο. Διότι από τη μία στέκεται απέναντι στο καθεστώς Λουκασένκο, αλλά από την άλλη αποστρέφεται μετά βδελυγμίας την αντιπολίτευση καθώς είναι τοποθετημένη στα δεξιά -αριστερή αντιπολίτευση στο καθεστώς είναι, πάντως, δύσκολο να υπάρξει.

Κατά τα λοιπά, τα νούμερα Λευκορωσίας στο εθνικό μας τσίρκο έχουν και συνέχεια. Έδρασαν ξένοι πράκτορες στην Αθήνα; Και γιατί δεν προστατεύτηκε ο δημοσιογράφος; Η πρώτη ερώτηση δεν έχει εύκολη απάντηση. Οι άνθρωποι που αποβιβάστηκαν στο Μινσκ ενδέχεται να ανήκουν στην περίπτωση του συμπατριώτη μας που είχε την πρωτεύουσα της Λευκορωσίας ως τελικό προορισμό. Άλλωστε, από τη στιγμή που μπήκε στο αεροπλάνο ο δημοσιογράφος, είχε πιαστεί και στη φάκα. Το να δέχθηκε πίεση και απειλές στο αεροδρόμιο της Αθήνας μάλλον δεν ισχύει γιατί το πιθανότερο ήταν να μην επιβιβαζόταν στην πτήση. Και εκτός των άλλων, αν η ΕΥΠ μπορούσε να γνωρίζει την άφιξη ανθρώπων που δουλεύουν για τις μυστικές υπηρεσίες της Λευκορωσίας ή της KGB, δεν θα ήταν ΕΥΠ, αλλά Μοσάντ -πρακτικά θα ήταν αδύνατο να το γνωρίζει.

Έπρεπε να βρίσκεται υπό επιτήρηση ο δημοσιογράφος; Τα γεγονότα μας έδειξαν ότι ακόμα και αν παρακολουθείτο, δεν θα γλίτωνε τα χειρότερα. Ο ίδιος ήρθε στην Ελλάδα περίπου ως τουρίστας, δεν ήταν, δηλαδή, στην επίσημη αποστολή μαζί με την αρχηγό της αντιπολίτευσης. Γίνεται φασαρία μόνο και μόνο για τον θόρυβο, όχι για την ουσία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News