Τρεις εβδομάδες μετά την εξαγγελία – «βόμβα» για την ίδρυση της European Super League, που αμέσως κατέληξε σε μέγα «φιάσκο», οι 12 επίδοξοι «αποστάτες» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου δεν ακολούθησαν, όλοι, τον ίδιο δρόμο. Εννέα σύλλογοι υπέμειναν στωϊκά τις συνέπειες της ήττας τους, υπογράφοντας με την UEFA ένα μορατόριουμ που περιλαμβάνει ποινές. Ιντερ, Ατλέτικο Μαδρίτης, Μίλαν, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Τότεναμ, Αρσεναλ, Λίβερπουλ και Τσέλσι δέχτηκαν μείωση 5% στα έσοδά τους από τα Κύπελλα Ευρώπης της προσεχούς σεζόν, και ένα (συνολικό) πρόστιμο 15 εκατ. ευρώ, το οποίο θα διατεθεί για να καλύψει ανάγκες των παιδικών και εφηβικών κατηγοριών. Οι άλλοι τρεις, οι «εγκέφαλοι» του σχεδίου, αρνούνται να συνθηκολογήσουν, αν και απειλούνται με διετή αποκλεισμό από τις διοργανώσεις της UEFA, όπως επιβεβαίωσε ο πρόεδρός της, Αλεξάντερ Τσέφεριν.

Ρεάλ Μαδρίτης, Γιουβέντους και Μπαρτσελόνα, εμφανίζονται αμετανόητες και προκαλούν. Στην κοινή τους ανακοίνωση αναφέρουν, μεταξύ άλλων: «Οι ιδρυτικοί σύλλογοι υπέστησαν, και εξακολουθούν να υφίστανται, απαράδεκτες πιέσεις και απειλές για να εγκαταλείψουν το project, και ως εκ τούτου απέχουν από το δικαίωμα και το καθήκον τους να παρέχουν λύσεις στο οικοσύστημα του ποδοσφαίρου, μέσω συγκεκριμένων προτάσεων και εποικοδομητικού διαλόγου». Οσο κι αν προσπαθούν να πείσουν για τα ευγενή τους κίνητρα, η αλήθεια είναι ότι το πραξικόπημά τους δεν λογάριασε κανένα «οικοσύστημα του ποδοσφαίρου», παρά μόνο τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα. Αν σε ένα πράγμα έχουν δίκιο, αυτό είναι ότι το ποδόσφαιρο οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια εκεί που οι «12» επιχείρησαν να φτάσουν πρώτοι.

Η UEFA το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους, κι ας μην το παραδέχεται. Το γνωρίζει, επειδή και εκείνη, όπως οι top σύλλογοι, μελετά εδώ και μερικά χρόνια τα χαρακτηριστικά του καταναλωτικού της κοινού, δηλαδή των φίλων του ποδοσφαίρου που παρακολουθούν τις διοργανώσεις της, χρησιμοποιώντας, μάλιστα, τις ίδιες εταιρείες ερευνών και στατιστικής ανάλυσης. Τα ευρήματα της τελευταίας πενταετίας θα την έχουν προβληματίσει περισσότερο και από τη διασπαστική κίνηση που αντιμετώπισε με επιτυχία. Ποια είναι αυτά;

– Πρώτα απ’ όλα, οτι το φανατικό κοινό του Τσάμπιονς Λιγκ στην Ευρώπη μειώνεται διαρκώς. Αργά, αλλά σταθερά. Σε αυτό φταίει και η ίδια η UEFA. Που, επιδιώκοντας να βάλει στο «παιχνίδι» περισσότερες ομάδες από τα πέντε κορυφαία πρωταθλήματα, συρρίκνωσε την εκπροσώπηση όλων των υπόλοιπων χωρών στη διοργάνωση. Εφέτος, για παράδειγμα, στον πρώτο γύρο των νοκ-άουτ αγώνων, 15 από τους 16 συλλόγους προέρχονταν από τους Big-5 (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία). Ο 16ος ήταν η Πόρτο. Οι υπόλοιπες 49 χώρες – μέλη της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας δεν είχαν συμμετοχή… ούτε για δείγμα.

Ακόμη ένας λόγος αποστασιοποίησης των φιλάθλων από το Τσάμπιονς Λιγκ είναι το γεγονός ότι, στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης, οι αγώνες του μεταδίδονται από συνδρομητικά κανάλια, έναντι πληρωμής. Ετσι, όλο και μεγαλύτερο πλήθος παρακολουθεί τη δράση μέσω Ιντερνετ. Αρκείται στα ολιγόλεπτα βιντεάκια με τα γκολ, τα highligts, τα παράξενα ή τα αστεία στιγμιότυπα μιας αναμέτρησης. Ολα αυτά κυκλοφορούν και στα social media.

Εδώ έρχεται να «κουμπώσει» το δεύτερο, ακόμη πιο ανησυχητικό εύρημα. Οι νέες γενιές, πολύ δύσκολα θα χαραμίσουν μιάμιση ώρα για να δουν έναν ολόκληρο ποδοσφαιρικό αγώνα στην τηλεόραση. Εχουν μάθει να ζουν σε άλλες ταχύτητες, και δεν αγαπούν την τηλεόραση, όσο το κινητό τους τηλέφωνο. Επιπλέον, πολλά από τα «παιδιά του Μιλένιουμ» δεν έχουν πάει, ποτέ, στο γήπεδο, γι’ αυτό δεν τρέφουν αισθήματα για συγκεκριμένες ομάδες. Το ενδιαφέρον τους για το ποδόσφαιρο περιορίζεται στους σούπερ-σταρ του: τους διάσημους παίκτες, που διαρκώς αλλάζουν σύλλογο. Ιδίως για τη ζωή των πρωταγωνιστών έξω από τα γήπεδα. Τους ακολουθούν στους διαδικτυακούς τους λογαριασμούς και μαθαίνουν τα πάντα για ‘κείνους.

«Το ποδόσφαιρο στο πιο υψηλό του επίπεδο γίνεται ψυχαγωγία, ολοένα και περισσότερο. Δεν θα αργήσει η μέρα που οι top παίκτες θα συνεργάζονται με τους συλλόγους για ένα μικρό χρονικό διάστημα, όπως οι ηθοποιοί που συμφωνούν να πρωταγωνιστήσουν σε μια ταινία, ή οι «αστέρες» της μουσικής βιομηχανίας που πρόκειται να δώσουν μια συναυλία. Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι θα παίζουν τον ρόλο του παραγωγού – κανένας δεν θα ενδιαφέρεται γι’ αυτούς», είχε τονίσει το 2017 στο Bleacher Report ο (τότε) γενικός διευθυντής της Γιουβέντους, Μπέπε Μαρότα.

Το επόμενο καλοκαίρι (2018) η «Γιούβε» έδειξε στην πράξη πώς ένα club μπορεί να έχει έσοδα, ασχέτως με τα αποτελέσματα των αγώνων του, ή το πλήθος που τους παρακολουθεί. Η μεταγραφή του Κριστιάνο Ρονάλντο δεν απέφερε τα τρόπαια που οι άνθρωποί της προσδοκούσαν, όμως απογείωσε τη δυναμική της στα social media (είναι τρίτη σε ακολούθους στο Instagram, πίσω από την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης) και της πρόσφερε ένα ισχυρό διαπραγματευτικό «ατού» για να κλείσει εμπορικές συμφωνίες και χορηγίες μεγάλης αξίας. Η «Γηραιά Κυρία» αποκλείστηκε νωρίς από το Τσάμπιονς Λιγκ και βρίσκεται στην 5η θέση της βαθμολογικής κατάταξης του ιταλικού πρωταθλήματος, όμως ο κόσμος ασχολείται με αυτήν περισσότερο από ό,τι το 2017 που έφτασε στον τελικό και κυριαρχούσε στη Serie A.

Οι top σύλλογοι της Ευρώπης έχουν αντιληφθεί ότι η αγελάδα των παραδοσιακών τους οπαδών δεν έχει άλλο γάλα. Τώρα πρέπει να… αρμέξουν τους περιστασιακούς ποδοσφαιρόφιλους, κυρίως αυτούς που ζουν σε άλλες ηπείρους, τους οποίους ο Φλορεντίνο Πέρεθ υπολόγισε σε δύο δισεκατομμύρια. Καθώς το συμβατικό Τσάμπιονς Λιγκ δεν φαίνεται να έχει πολύ μέλλον, οραματίστηκαν τη δημιουργία της European Super League. Υποχρεώθηκαν να κάνουν πίσω, όμως κανείς δεν μπορεί να κλείσει τα μάτια στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Με ή χωρίς την UEFA, η ESL (ή όπως θα λέγεται) έχει πάρει τον δρόμο της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News