Ο Αλέξης θέλει να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτό πια το ξέρουν και οι πέτρες. Μόνο που Ανδρέας δεν γίνεσαι επειδή κατεβαίνεις στην διαδήλωση της Πρωτομαγιάς και περπατάς στους δρόμους με τον Στέφανο Τζουμάκα εκ δεξιών σου και την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου εξ ευωνύμων σου. Ούτε η πρόσθεση του Χρήστου Σπίρτζη στο φωτογραφικό παρεάκι βελτιώνει την κατάσταση. Οπως δεν γίνεσαι μαύρος αν μουτζουρώσεις την μούρη σου με φούμο, έτσι δεν γίνεσαι και Ανδρέας αν βάλεις δίπλα σου στην διαδήλωση τρεις πρώην Πασόκους.

Κατ’ αρχάς ο Ανδρέας δεν κατέβαινε σε Πρωτομαγιές και διαδηλώσεις. Εστελνε άλλους στην θέση του. Οξύμωρο ίσως για έναν λαϊκό ηγέτη αυτού του βεληνεκούς και δη σοσιαλιστή, πλην ένα κράμα εγωκεντρισμού και αρχοντιάς του χαρακτήρα του τον απέτρεπε από αγωνιστικούς συγχρωτισμούς αυτού του είδους. Ο Ανδρέας ήθελε τον πολύ κόσμο στους δρόμους και στις πλατείες, αλλά για να τον αποθεώνει. Δεν θα καταδεχόταν να κατέβει ισότιμα με άλλους σε διαδήλωση, ούτε να χρησιμοποιήσει ως απόδειξη της λαϊκότητας και της αγωνιστικότητας του μια φωτογραφία του με τον Τζουμάκα, την Μαριλίζα και τον Σπίρτζη ή τους αντίστοιχους της εποχής του.

Βεβαίως, αυτά τα κόλπα διείσδυσης σε άλλους πολιτικούς χώρους που προσπαθεί να κάνει τώρα ο Αλέξης, τα ‘κανε και ο Ανδρέας. Και τον Μαύρο πήρε και τον Γλέζο πήρε και τον Μπούτο πήρε. Πλην δεν θα διανοούνταν ποτέ να εξοβελίσει στην πίσω σειρά της δημοσιότητας τα καθαρόαιμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, για να φωτογραφηθεί αποκλειστικά με τους «διευρυμένους» του. Θα έδινε λάθος μήνυμα και στους παλιούς δικούς του και στον απλό κόσμο του. Οι μεταφερόμενοι γίνονταν δεκτοί στην παπανδρεϊκή αγκαλιά αποδεχόμενοι πλήρως την κυριαρχία του και την ηγεμονία του, δεν καλούνταν στο κόμμα ως σωτήρες που θα το μεταμορφώσουν.

Όποιοι μεταγράφονταν στο τότε ΠΑΣΟΚ, είτε από την Αριστερά προέρχονταν είτε από την Δεξιά, γίνονταν ΠΑΣΟΚ χωρίς «μα» και «μου» και προϋποθέσεις. Δεν έμπαιναν για να μετατρέψουν το ΠΑΣΟΚ σε Αριστερά ή Δεξιά. Κι αν ο αρχηγός θεωρούσε ότι κάποια τέτοια στροφή έπρεπε να γίνει, την έκανε ο ίδιος, δεν την σηματοδοτούσε με τους δανεικούς από άλλους χώρους. Πολύ περισσότερο στέλνοντας στην β’ κομματική εθνική τους παλιούς δικούς του με τους οποίους περπατούσε τόσα χρόνια, για να βγάλει μπροστά τους καινούργιους του που –στην νυν περίπτωση μας- είναι πιο παλιοί κι απ’ το παλιό. Τέλος πάντων, αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο Τσίπρας προσπαθεί να γίνει Ανδρέας με λάθος τρόπο. Με σύλλαθος, που έλεγε και η δασκάλα μου στο δημοτικό.

Αυτές οι φωτογραφίες με τον Στέφανο, την Μαριλίζα και τον Χρήστο, ούτε κάποιον καινούργιο Ανδρέα υποδεικνύουν, ούτε κάποιον σοσιαλδημοκρατικό ΣΥΡΙΖΑ. Μια μισοτελειωμένη μιζεροκατάσταση δείχνουν, σαν περσινά ξινά σταφύλια που δεν εκτίθενται καν σε μπακάλικο αλλά σε καρβουνάδικο. Εκτός τόπου, εκτός χρόνου, εκτός προοπτικής.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News