Από τη στιγμή που οι χώρες της Ευρώπης είχαν εξασφαλισμένα τα αποθέματα δόσεων για το πρόγραμμα εμβολιασμού, καθεμιά χάραξε τη δική της στρατηγική για τις κατηγορίες του πληθυσμού που θα πρέπει να εμβολιαστούν πρώτες ώστε να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος στο μικρότερο δυνατό διάστημα.

Ενας από τους κοινούς τόπους των στρατηγικών ήταν ότι οι μεγαλύτεροι σε ηλικία κινδυνεύουν σαφώς περισσότερο από τους νεότερους, άρα πρέπει να εμβολιαστούν πρώτοι. Ενας άλλος, ότι υπάρχουν ομάδες επαγγελματιών (που βεβαίως είναι νεότεροι σε ηλικία), όπως οι γιατροί, οι οποίες θα πρέπει να προστατευτούν πιο γρήγορα από τον γενικό πληθυσμό διότι συναναστρέφονται με πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και είναι εκτεθειμένες.

Το τελικό αποτέλεσμα ανά την Ευρώπη, όπως το χαρτογραφεί ο Monde, άλλους ικανοποίησε και άλλους απογοήτευσε, χωρίς να αναλογιστεί κανένας τα προβλήματα που προέκυψαν με τον εφοδιασμό.

Στη Γαλλία, έπειτα από ηλικιωμένους που ζουν σε δομές φροντίδας, ο εμβολιασμός επεκτάθηκε από τα μέσα Ιανουαρίου σε όλα τα άτομα άνω των 75 ετών και, ταυτόχρονα, στο νοσηλευτικό προσωπικό άνω των 55 ετών. Από τις 27 Μαρτίου, μπορούσαν να εμβολιαστούν όλοι οι 70 και άνω και από τις 12 Απριλίου οι 55 και άνω. Στην πορεία έγιναν κάποιες εξαιρέσεις που βασίζονταν και στο επάγγελμα, όπου παρουσιάζει κίνδυνο μόλυνσης λόγω συναναστροφών (για παράδειγμα, οδηγοί λεωφορείων), και στην ηλικία.

Στην απέναντι πλευρά της Μάγχης,  η Βρετανία ακολούθησε δική της στρατηγική με δική της εφοδιαστική αλυσίδα, γιατί πλέον είναι και εκτός Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οργάνωσε τον εμβολιασμό με ηλικιακό κριτήριο ενώ η αρμόδια εθνική επιτροπή είχε απορρίψει μία στρατηγική που θα βασιζόταν σε επαγγελματικά κριτήρια με το σκεπτικό ότι θα επιβραδύνει την εκστρατεία εμβολιασμού.  Μόνη εξαίρεση αποτέλεσαν τα άτομα με ψυχικές παθήσεις και οι άστεγοι.

Οι σκανδιναβικές χώρες επέλεξαν και αυτές να εμβολιάσουν τον πληθυσμό βάσει της ηλικίας, αν και είχαν αποφασίσει  να προχωρήσουν σε ολιγάριθμες εξαιρέσεις. Η Φινλανδία, για παράδειγμα, κινήθηκε βάση ηλικιών με εξαίρεση το ιατρικό προσωπικό σε ΜΕΘ για ασθενείς με COVID που εμβολιάστηκε κατά προτεραιότητα. Ενδιαφέρουσα είναι η στρατηγική της Νορβηγίας η οποία δεν θα κατανέμει τα εμβόλια στις περιφέρειες της χώρας αναλογικά βάση του πληθυσμού της, αλλά ανάλογα με την εξέλιξη της επιδημίας: έτσι οι υποβαθμισμένες περιοχές που πλήττονται περισσότερο από άλλες θα έχουν προτεραιότητα στους εμβολιασμούς.

Στη Σλοβενία, η κυβέρνηση συμπεριέλαβε τους αποφοίτους λυκείου στις ομάδες προτεραιότητας ώστε να μπορούν να προετοιμαστούν για το απολυτήριο απερίσπαστοι. Ωστόσο λιγότεροι από 3.000 εγγράφηκαν για το εμβόλιο από τους 17.000 που αναμένονταν. Σημειωτέον ότι η συμβουλευτική επιτροπή για την εκστρατεία εμβολιασμού είχε επικρίνει την απόφαση διότι οι νέοι δεν είναι ομάδα αυξημένου κινδύνου.

Η Αυστρία, από την άλλη πλευρά, έδωσε προτεραιότητα σε δασκάλους και τις έγκυες, προκαλώντας διαμαρτυρίες μεταξύ των συνταξιούχων. Το Βέλγιο και η Ολλανδία εμβολιάζουν κατά προτεραιότητα τους αθλητές που προετοιμάζονται για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο, προτεραιότητα που είναι υψηλότερη από αυτή για τους εκπαιδευτικούς.

Αντιθέτως η Ισπανία είχε συμπεριλάβει τους εκπαιδευτικούς στα απαραίτητα επαγγέλματα που εμβολιάστηκαν κατά προτεραιότητα, μετά τους τροφίμους και το προσωπικό των γηροκομείων και τους άνω των 80 ετών. Εκτός από το διδακτικό προσωπικό, οι αστυνομικοί, οι στρατιώτες και οι πυροσβέστες είχαν επίσης πρόσβαση σε εμβολιασμό κατά προτεραιότητα. Αλλά στην Καταλονία η τοπική κυβέρνηση «παρέλειψε» τους αστυνομικούς, όχι όμως και τους της τοπικής αστυνομίας, τους Mossos d’esquadra – μια πράξη αντίστασης στη Μαδρίτη.

Και στην Ιταλία, οι δυνάμεις επιβολής του νόμου και οι δάσκαλοι συγκαταλέγονταν στα κρίσιμα επαγγέλματα, μαζί με τους άνω των 80 και τους τροφίμους γηροκομείων. Ωστόσο, κάθε περιφέρεια μπορούσε να επιλέξει τα δικά της κριτήρια, οπότε παρατηρήθηκαν φαινόμενα, όπως της Καμπανίας (που προτεραιοποίησε τους δημοσιογράφους) και της Σικελίας (που επέλεξε τους δικαστές).

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News