Τόσο καιρό είχαμε την Καλυψώ στο Προεδρικό Μέγαρο –τη γάτα που υιοθέτησε η Κατερίνα Σακελλαροπούλου.

Τώρα έχουμε και τον Πίνατ, τον «Φιστίκη», τον σκύλο που υιοθέτησε ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατά την πρόσφατη επίσκεψή του σε καταφύγιο εγκαταλειμμένων ζώων στην Ηλιούπολη.

Ο Πρωθυπουργός μάς τον είχε παρουσιάσει την περασμένη Κυριακή, αλλά την Τετάρτη έκανε την πρώτη του «πολιτική εμφάνιση», κατά την επίσκεψη του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη στο Μέγαρο Μαξίμου.

Ωραία εικόνα, πράγματι, αυτή ενός σκυλάκου στο πρωθυπουργικό μέγαρο.

Αρκεί να θυμούνται οι άνθρωποι του πρωθυπουργικού πρωτοκόλλου ότι κάποιοι καλεσμένοι του κ. Μητσοτάκη ίσως να φοβούνται τα σκυλιά.

Οπως είχε συμβεί σε εκείνο το περιβόητο περιστατικό το 2007 στο Σότσι της Ρωσίας, όταν η Ανγκελα Μέρκελ έγινε κάτωχρη αντικρίζοντας το λαμπραντόρ που συνόδευε τον Βλαντίμιρ Πούτιν.

Βέβαια, τότε ο Πούτιν το έκανε επίτηδες, ήξερε ότι η γερμανίδα καγκελάριος φοβόταν τα σκυλιά και το έφερε στη συνάντηση για να την εκφοβίσει, κάνοντας μετά τον ανήξερο.

Σε κάθε περίπτωση, ο σκύλος σε μια συνάντηση δεν είναι πάντα όσο καλή ιδέα φαίνεται σε εμάς τους τρίτους.

Δεν έχουν περάσει και πολλά χρόνια από τότε που η Ραχήλ Μακρή – που ξεπήδησε από την αχαλίνωτη μήτρα των ΑΝΕΛ για να μεταπηδήσει στον ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν από τις εκλογές του 2015– ήταν το βορειοελλαδίτικο darling της Κουμουνδούρου.

Είχε άλλωστε όλο το πακέτο που έκανε τότε θραύση στο σύμπαν του ΣΥΡΙΖΑ: συνωμοσιολόγος, ακτιβίστρια, θεοσεβούμενη, έτοιμη να καταγγείλει «γερμανοτσολιάδες» και να καβαλήσει μπάρες διοδίων για να μην πληρώσει, καταλαβαίνετε· πώς να μη γοητεύσει τον Αλέξη Τσίπρα;

Επειτα, βέβαια, επιχειρήθηκε να ξεχαστεί αυτό το πολιτικό one night stand –άλλωστε η εν λόγω κυρία μεταπήδησε γρήγορα, αμέσως μετά την εθνική τραγωδία του δημοψηφίσματος, στη Λαϊκή Ενότητα και τώρα είναι στην αγκαλιά του Γιώργου Τράγκα.

Αλλά κάποιοι δεν το έχουν ξεχάσει. Προς τιμήν του, ένας από αυτούς είναι ο Κώστας Ζαχαριάδης, βουλευτής Βορείου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο κ. Ζαχαριάδης στον ραδιοσταθμό Status FM 107,7 και απαντώντας σε ένα κάπως προβοκατόρικο σχόλιο των παρουσιαστών της εκπομπής ότι χωρίς την κυρία Μακρή –και περιπτώσεις σαν αυτή– δεν θα είχε δημιουργήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το κύμα εκείνο που τον οδήγησε στο ποσοστό του 36% στις εθνικές εκλογές του 2015– ο βουλευτής απάντησε:

«Το ’15, θυμίζω, είχαμε πάρει 36,5%, 31,5%, σχεδόν 32% πήραμε το 2019»…

«Ναι, αλλά για να πω και την κακία μου, τότε ήταν και η Ραχήλ στο όχημα, έχουν φύγει πολλοί από τότε», ήταν η δημοσιογραφική παρατήρηση και ακολούθησε ο εξής διάλογος:

«Δεν θέλω να το αποφύγω αυτό. Ο αναμάρτητος, λέει, τον λίθον πρώτος βαλέτω. Είναι σαφές ότι είναι από τα μεγαλύτερα, αν όχι το μεγαλύτερο λάθος μας».

«Η Ραχήλ;»

«Ε, βέβαια, τι; Σε επιλογές προσώπων…»

«Ποιος το χρεώνεται;»

«Συνολικά το χρεωνόμαστε. Ποιος το χρεώνεται;»

Αυτή η παραδοχή του κ. Ζαχαριάδη μνημονεύτηκε και από την «Καθημερινή», που χαιρέτισε τη στάση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.

Εγραψε στο «Θεωρείο» ο Σταύρος Γ. Παπαντωνίου:

«Ο Κ. Ζαχαριάδης ούτως ή άλλως είναι από εκείνα τα στελέχη που λειτουργούν προσθετικά και όχι αφαιρετικά για τον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς οι τοποθετήσεις του διευρύνουν το ακροατήριο του κόμματος. Αυτό έκανε και με τη χθεσινή του δήλωση που έλεγε ότι η Ραχήλ Μακρή ήταν από τα μεγάλα λάθη του ΣΥΡΙΖΑ. Λειτούργησε εξαγνιστικά. Οχι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όλο το πολιτικό σύστημα, για όλες τις “Ραχήλ” που κατά καιρούς έχουν υιοθετήσει όλα τα κόμματα και έχουν βάλει στα ψηφοδέλτιά τους».

Λάθη βέβαια έχουν γίνει και στη «γαλάζια πολιτική». Σε βαθμό που να στέλνονται εξώδικα.

Πρωταγωνιστές της ιστορίας μας ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κώστας Μουτζούρης και ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου Νότης Μηταράκης –και οι δύο έβαψαν «μπλε» τον χάρτη, ο ένας στη Λέσβο και ο άλλος στη Χίο. Και μάλιστα, τα πήγαιναν καλά όταν μπήκε ανάμεσά τους το Μεταναστευτικό.

Τα έγραψε πολύ όμορφα και περιπαικτικά ο Στέφανος Κασιμάτης στην «Πανδώρα» των «Νέων»:

«Τι κρίμα! Αυτά τα δύο ήταν κάποτε πολύ αγαπημένα μεταξύ τους και όλοι το έλεγαν. Εκλέγονται και οι δυο με τη ΝΔ, ο ένας βουλευτής Χίου, ο άλλος περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, είναι και ισομεγέθη, ταίριαζαν. Γι’ αυτό και μόλις συναντιόντουσαν κάπου, η οικειότητα -η τρυφερότητα, θα έλεγα- εξέπληττε ευχάριστα τους παρατηρητές. Εβλεπες τον Μουτζούρη να ανοίγει την αγκαλιά του για να έλθει τρέχοντας να χωθεί μέσα της ο Μηταράκης και αναρωτιόσουν, για λίγο, μήπως ήταν ο παππούλης του.

»Τους χώρισε για πάντα η κρίση του Μεταναστευτικού και ειδικά τα γεγονότα στη Λέσβο, όταν η απόλυτη αδιαλλαξία του Κώστα Μουτζούρη οδήγησε στη σύγκρουσή του με την κυβέρνηση και, ουσιαστικά, στην αποχώρησή του από τη ΝΔ. Ετσι, τις προάλλες, φθάσαμε στο σημείο να στέλνει ο Μουτζούρης εξώδικο στον Μηταράκη, στον οποίον καταλογίζει ότι τον κατηγορεί ως ηθικό αυτουργό του εμπρησμού στη Μόρια, με αφορμή συνέντευξη του υπουργού Μεταναστευτικής Πολιτικής σε τηλεοπτικό σταθμό της Χίου. Η αγάπη έγινε μίσος αβυσσαλέο, τουλάχιστον όμως παρέμεινε η θέρμη και η ένταση των αισθημάτων.

»Στενοχωρήθηκα, πάντως, για την άδοξη κατάληξη αυτής της ωραίας φιλίας…»