Ηταν ένας αμερικανός πολιτικός παλαιάς κοπής, ιδεαλιστής, οραματιστής. Για μια στιγμή, είχε εκφράσει το νέο, το είχε βάλει στον Λευκό Οίκο· αλλά αυτή η εποχή σαρώθηκε γρήγορα από την ακατανίκητη πολιτική πλημμυρίδα του Ριγκανισμού. Ο Γουόλτερ Μοντέιλ, πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ επί Τζίμι Κάρτερ και υποψήφιος πρόεδρος των Δημοκρατικών το 1984, όταν υπέστη μια επικών διαστάσεων συντριβή από τον Ρόναλντ Ρίγκαν, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 93 ετών, στη Μινεάπολη.

Η αιτία του θανάτου του δεν διευκρινίστηκε.

Ο Μοντέιλ υπήρξε μια εξέχουσα μορφή του Δημοκρατικού Κόμματος, ήταν πολιτικός που επί δεκαετίες άφησε τη σφραγίδα του στον αγώνα για την κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, για τα δικαιώματα των αγροτών και των εργατών και την προστασία των καταναλωτών.

Για τους πιστούς του Δημοκρατικού Κόμματος υπήρξε με τον τρόπο του ένας πολιτικός προφήτης –εκείνος πρώτος, τρεις και πλέον δεκαετίες πριν από τον Τζο Μπάιντεν και την Κάμαλα Χάρις, είχε τολμήσει να ονειρευτεί μια γυναίκα αντιπρόεδρο, όταν επέλεξε τη νεοϋορκέζα βουλευτή Τζεραλντίν Φεράρο ως συνυποψήφιά του απέναντι στο δίδυμο του Ρόναλντ Ρίγκαν και του Τζορτζ Μπους του πρεσβύτερου, στις εκλογές του Νοεμβρίου ’84.

Μόνο που αυτές οι κάλπες του 1984 συνιστούν και έναν πολιτικό εφιάλτη για τους Δημοκρατικούς.

Ο Μοντέιλ, αντιπρόεδρος του Τζίμι Κάρτερ την τετραετία 1977-1981, είχε θεωρήσει ότι οι ΗΠΑ και το Δημοκρατικό Κόμμα πρέπει να απαντήσουν με «περισσότερο κράτος» (κοινωνική πρόνοια, επιδόματα, επιδοτήσεις) στην πρώτη τετραετία του Ρόναλντ Ρίγκαν, από τον οποίο είχαν ηττηθεί τον Νοέμβριο του 1980. Ετσι, εκτός από την επιλογή της Φεράρο –που θεωρητικά απηχούσε την ενίσχυση της θέσης των γυναικών στην αγορά εργασίας εκείνη την περίοδο– είχε παράλληλα δεσμευθεί ότι θα αύξανε τους φόρους για τα υψηλά εισοδήματα και θα μείωνε το έλλειμμα.

Σε εκείνες τις εκλογές του Νοεμβρίου 1984 κατάφερε να κερδίσει μόνο τους τρεις εκλέκτορες της Ουάσινγκτον και οριακά τους 10 εκλέκτορες της γενέτειράς του, της Μινεσότα. Η Αμερική ήταν προφανώς «αλλού». Τέτοια συντριβή οι Δημοκρατικοί δεν είχαν υποστεί ούτε καν από τον Ρίτσαρντ Νίξον, όταν εξαέρωσε τον Τζορτζ ΜακΓκόβερν το 1972.

Ο Μοντέιλ ήταν επί 12 χρόνια γερουσιαστής της Μινεσότα (1964-1976) αφήνοντας εποχή για τις προοδευτικές ιδέες του στο Κογκρέσο. Και όταν πια είδε τον Τζίμι Κάρτερ να εκλέγεται πρόεδρος τον Νοέμβριο του 1976, επέβαλε ο ίδιος ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ το πολιτικό του αποτύπωμα.

«Αγωνίστηκε για προοδευτικές ιδέες και άλλαξε τον ρόλο του αντιπροέδρου», συνόψισε μέσω Twitter ο 44ος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, πενθώντας τον Μοντέιλ και αναγνωρίζοντας ότι αυτός άνοιξε τον δρόμο για τον Μπάιντεν και τη Χάρις.

Walter Mondale championed progressive causes and changed the role of VP—so leaders like @JoeBiden could be the last ones in the room when decisions were made. In selecting Geraldine Ferraro, he also paved the way for @VP to make history. Michelle and I send prayers to his family.

— Barack Obama (@BarackObama) April 20, 2021

Και όντως επί Μοντέιλ άλλαξε ο τρόπος διοίκησης των ΗΠΑ. Για πάρα πολύ καιρό, η αντιπροεδρία βρισκόταν μακριά από την προεδρία: το γραφείο του εκάστοτε αντιπροέδρου βρισκόταν στη Γερουσία, κοντά στους νομοθέτες, αλλά μακριά από την εκτελεστική εξουσία. Αυτό άλλαξε όταν επί Κάρτερ δημιουργήθηκε μόνιμο γραφείο στη Δυτική Πτέρυγα (West Wing) του Λευκού Οίκου, για τον Μοντέιλ.

«Θρηνώ τον θάνατο του αγαπημένου μου φίλου Γουόλτερ Μοντέιλ, τον οποίο θεωρώ τον καλύτερο αντιπρόεδρο στην ιστορία της χώρας μας», ανέφερε ο Τζίμι Κάρτερ σε ανακοίνωση Τύπου που δημοσιοποίησε. Ο εκλιπών, πρόσθεσε, «χρησιμοποίησε τις πολιτικές του ικανότητες και την προσωπική του ακεραιότητα για να μεταμορφώσει την αντιπροεδρία» να τη μετατρέψει σε «δραστήρια δύναμη» και «κινητήρα της δημόσιας πολιτικής», κάτι που «δεν είχαμε δει ποτέ πριν», αλλά «συνεχίζεται σήμερα».

Ηταν «αληθινά αφιερωμένος στο να υπηρετεί», σχολίασε η νυν γερουσιαστής των Δημοκρατικών στη Μινεσότα, η Εϊμι Κλόμπουτσαρ.

Ο Μοντέιλ, που οι φίλοι του τον φώναζαν «Φριτς», είχε υπηρετήσει υπό τον Μπιλ Κλίντον στη θέση του πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Ιαπωνία (1993-1996).

Μετάνιωσε άραγε για τις επιλογές του το 1984; Ο ίδιος διαβεβαίωσε ότι ακόμα και αν μπορούσε να γυρίσει τον χρόνο πίσω, δεν θα άλλαζε κάτι: «έλεγα την αλήθεια», θα εξηγούσε στο PBS το 2004.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News