Αν ήμουν μέλος της Επιτροπής των ειδικών και μάθαινα ότι τα πρακτικά των συνεδριάσεων θα φωτιστούν από τη δημοσιότητα, η στάση μου θα ήταν απλή και σαφής: θα απέρριπτα τα πάντα. Άνοιγμα της εστίασης; Μετά του Αγίου Πνεύματος και μόνο με μάσκες. Πώς θα τρώνε με τη μάσκα; Δεν με αφορά. Απελευθέρωση των μετακινήσεων; Τον Δεκαπενταύγουστο για κερί στην Παναγιά – θα τόνιζα αυτό με το κερί.

Το να είσαι ειδικός αυτές τις μέρες είναι μία από τις χειρότερες δουλειές που μπορεί να σου τύχουν. Θα φρόντιζα, λοιπόν, να έχω το κεφάλι μου ήσυχο και δεν θα άφηνα την παραμικρή χαραμάδα στον πιθανό έλεγχο των εισηγήσεων μου. Θα σας έκλεινα όλους μέσα. Με μάσκα και στο σπίτι. Και όταν θα βλέπαμε έξαρση των κρουσμάτων, η διαρροή μου προς τον Τύπο θα σημείωνε ότι οι συνάδελφοί στην Επιτροπή, και φυσικά η κυβέρνηση, αγνόησαν τις εισηγήσεις μου. Προφανώς κάτι τέτοιο θέλει να κάνει και ο άνθρωπος που διοχετεύει στον Τύπο πρακτικά των συνεδριάσεων. Εκτός και αν σκοπεύει να υπονομεύσει συνειδητά τη λειτουργία της Επιτροπής. Διότι από εδώ και στο εξής, όλοι τους θα ζυγίσουν δύο και τρεις φορές αυτά που λένε.

Τι διαβάζουμε σε αυτά τα πρακτικά; Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το προφανές. Η κυβέρνηση ζητεί από την Επιτροπή να αποφανθεί επί συγκεκριμένων θεμάτων. Να λειτουργήσουν οι αρχαιολογικοί χώροι; Κάποιοι τάσσονται υπέρ και κάποιοι κατά. Λογικό. Η κυβέρνηση θέτει το ερώτημα και οι ειδικοί εισηγούνται, όχι πάντα ομόφωνα. Στο τέλος η κυβέρνηση θα πάρει τις αποφάσεις και το βάρος της ευθύνης. Δουλειά της Επιτροπής είναι να εισηγείται. Οχι να αποφασίζει. Αυτή είναι δουλειά της κυβέρνησης. Αυτή χρεώνεται τα λάθη, όχι η Επιτροπή. Τώρα, το πώς παίρνεις τη σωστή απόφαση σε μία πρωτόγνωρη κατάσταση, είναι ένα θέμα που αναμένεται να απασχολήσει διδακτορικές διατριβές στο άμεσο μέλλον.

Η απαίτηση να δημοσιοποιηθούν όλα τα πρακτικά της Επιτροπής σε τι ακριβώς αποσκοπεί; Στο να μάθουμε αν η κυβέρνηση αγνόησε εισηγήσεις που δεν επέτρεπαν το άνοιγμα των δραστηριοτήτων; Μα, το ξέρουμε ότι το έκανε! Και αν δεν άνοιγαν οι συγκεκριμένες δραστηριότητες, θα λέγαμε ότι η κυβέρνηση εμφανίστηκε άτολμη. Αφήστε που μπορεί να αποκαλυφθούν και εισηγήσεις για μέτρα κατά των συγκεντρώσεων και των πάρτι.

Η δημοσιοποίηση των πρακτικών μας δείχνει ότι υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσα στα μέλη της Επιτροπής. Ευτυχώς. Διότι αν δεν υπήρχαν διαφωνίες, δεν θα υφίστατο και λόγος ύπαρξης της Επιτροπής. Θα αρκούσε ένας άνθρωπος, ένας Τσιόδρας. Είναι όμως πολλοί. Και τώρα θα κοιτάζουν ο ένας τον άλλον με καχυποψία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News