Θα έπρεπε να το περιμένει κανείς. Τόση κλεισούρα, τόση μοναξιά, τόση κατάθλιψη, τόσος φόβος για το μέλλον. Στομώνει ο άνθρωπος και αναζητεί διεξόδους. Τον τζόγο θα ξεχνούσε;

Η Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων, με πρόεδρο τον Δημήτρη Ντζανάτο, κατέθεσε μόλις την περασμένη Τετάρτη, στη Βουλή, την απολογιστική έκθεση της για το 2020. Το ρεζουμέ, όσον αφορά τους αριθμούς, στις 100 σελίδες της (δείτε εδώ), είναι η αύξηση του διαδικτυακού τζόγου. Καζίνο κλειστά, πρακτορεία με λουκέτο, το Διαδίκτυο προσφέρει τη λύση.

«Από τα στοιχεία φαίνεται ότι μεγάλο μέρος των παικτών που συμμετείχαν στα παίγνια του επίγειου δικτύου, μετατοπίστηκαν στα διαδικτυακά παίγνια, συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτόν στην σημαντικότατη αύξηση του κύκλου εργασιών και των μικτών κερδών της συγκεκριμένης αγοράς», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην έκθεση. Με τα επιμέρους στοιχεία της, η έκθεση καθιστά σαφές ότι το 2020, τα έσοδα που προήλθαν από τα διαδικτυακά παιχνίδια παρουσίασαν σημαντική αύξηση της τάξης του 35.85% επί του κύκλου εργασιών όλων των παιχνιδιών, αλλά και 34.46% επί των συνολικά ακαθάριστων εσόδων, σε σύγκριση με το 2019.

Σε απλά ελληνικά, η πανδημία έφερε μια σχετική πτώση στα έσοδα του Δημοσίου (της τάξης του 20%), τα διαδικτυακά παιχνίδια έσωσαν όμως την παρτίδα στον κόσμο του τζόγου. Από αυτά προήλθε το 72,11% του συνολικού κύκλου εργασιών όλων των παιχνιδιών και το 36.21% των συνολικών ακαθαρίστων εσόδων, σε σύγκριση πάντοτε με το 2019.

Ο βασιλιάς των παιχνιδιών είναι βεβαίως το στοίχημα. Ό,τι υπάρχει σε «betting» έχει σουξέ. Ενδιαφέρον όμως κρύβει και η δυναμική του πράγματος σε ένα άλλο πεδίο: «(…) τα παίγνια Online Casino παρουσιάζουν σταθερά αυξητική τάση από 15,71% (2016) σε 36,46% (2020). Στα παίγνια On line Casino περιλαμβάνονται τα virtual slots καθώς και τα live casino games. Τέλος, τα παίγνια Poker ενώ κινούνταν πτωτικά από το έτος 2016 (7,98%) έως το έτος 2019 (2,65%), το έτος 2020 παρουσίασαν αύξηση στο ποσοστό συμμετοχής τους επί των συνολικά ακαθάριστων εσόδων, το οποίο διαμορφώθηκε τελικά σε 3,04%.».

Σε καιρούς πανδημίας, δεν υπάρχουν poker face και αληθινά «φλος ρουαγιάλ», υπάρχουν όμως όλα, μα όλα, εικονικά. Δεν θα μπορούσε ίσως να γίνει και διαφορετικά, τώρα που ο κόσμος όλος χωράει στην παλάμη σου, στο smartphone, το κινητό, το laptop. Ο άνθρωπος στοιχηματίζει από τις απαρχές της ιστορίας. Tο ζάρι και η τράπουλα μπορούσαν να συνεπάρουν ακόμη και αιώνες πριν.

Kαι, κακά τα ψέματα, τα τυχερά διαδικτυακά παιχνίδια έχουν αποτελέσει την τελευταία δεκαετία έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους τομείς της αγοράς παιγνίων, τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο. Νέοι καιροί, νέα ήθη.

Μα, ποιοι παίζουν τελικά;

Η έκθεση δεν είναι μόνο ποσοτική. Αν ξέρεις ποιοι παίζουν, πώς και γιατί, διαθέτεις πολύτιμα δεδομένα για τη λήψη αποφάσεων στο δυσνόητο σύμπαν του τζόγου. Η Επιτροπή Εποπτείας Ελέγχου και Παιγνίων ανέθεσε στην Kappa Research, το 2020, τη διενέργεια πανελλαδικής έρευνας για τα χαρακτηριστικά και τη συμπεριφορά των παικτών (διεξήχθη βάσει δομημένου ερωτηματολογίου, σε δείγμα 3.014 κατοίκων ηλικίας 18 ετών και άνω, σε όλη την Επικράτεια, κατά 80% μέσω τηλεφωνικών συνεντεύξεων και κατά 20% διαδικτυακά).

Το καθοριστικό εύρημα, ψυχολογικής υφής, για τα παιχνίδια γενικώς και ειδικώς σε καιρό πανδημίας; «Σχεδόν όλοι όσοι παίζουν χαρακτηρίζονται από χαμηλότερα επίπεδα ικανοποίησης από τη ζωή, ψυχικής υγείας, κοινωνικών σχέσεων και ενδιαφέροντος για τα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά δρώμενα, ενώ συγκριτικά με όσους δεν παίζουν, οι παίκτες εμφανίζονται περισσότερο επιρρεπείς στις συνήθειες του καπνίσματος και του αλκοόλ».

Μη νομίζετε ότι οι γυναίκες μένουν έξω από τον χορό του τζόγου. Στην ερώτηση εάν έχουν παίξει ποτέ στο παρελθόν τυχερά παίγνια, απαντά θετικά το 81% των ανδρών και των 68% των γυναικών.

Ή μη νομίζετε ότι μόνον οι μεγάλες ηλικίες κάνουν παιχνίδι. Ποσοστό 80% της ηλικιακής ομάδας 18- 34 ετών δηλώνει ότι έχει παίξει τυχερά παίγνια στο παρελθόν.

Το 59% δηλώνει ότι ξοδεύει στα τυχερά παίγνια μέχρι 10 ευρώ μηνιαίως, το 25% από 10 έως 50 ευρώ, το 6% από 50 έως 100 ευρώ, το 3% από 100 έως 300 ευρώ και το 1% πάνω από 300 ευρώ τον μήνα.

Η συντριπτική πλειοψηφία δεν παρουσιάζει προβληματική, εξαρτητική, συμπεριφορά και δείχνει να το «ελέγχει». Από όσους καταδεικνύονται όμως περισσότερο ευάλωτοι, το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: παίζουν για να βγάλουν λεφτά. Βλέπουν τον τζόγο ως πιθανή διέξοδο από τα οικονομικά θέματά τους. Τα μεγαλύτερα ποσοστά προβληματικής ενασχόλησης εμφανίζονται άλλωστε στις χαμηλότερες εισοδηματικές κατηγορίες…

Μη ψάχνετε μόνο στα λύματα, για αύξηση σε «ανεβαστικές ουσίες» – ψυχοφάρμακα και κοκαΐνη. Τα φώτα, ο ήχος, τα εφέ, το ρίσκο που υπόσχεται ένα παιχνιδάκι τζόγου, και δη τόσο μαγικά, με το πάτημα ενός δακτύλου, μπορεί να γίνει υποκατάστατο ελλείψεων – και στην πανδημία, ζευγάρια, οικογένειες, εργένηδες, βρήκαν πολλά κενά που πρέπει να γεμίσουν.

Δεν μας λέει κανείς σε πόσα τετραγωνικά σπιτιού τζογάρουν οι παίκτες του Διαδικτύου, ούτε αν ακούγεται τρεχαλητό από μικροσκοπικά ποδαράκια – φόντο την ώρα που κατεβαίνει ο μοχλός στα φρουτάκια του καζίνο. Τα τυχερά παιχνίδια είναι εξάλλου κάτι περισσότερο από κέρδος ή απώλεια χρημάτων. Προσφέρουν ιδιότυπη ελπίδα, ακόμη και με γεμάτες ΜΕΘ. Γίνονται αντίδοτο στην ανία των απαγορευτικών. Έχουν τη δύναμη ψευδαίσθησης, μιας άλλης φούσκας χωρίς ιούς και αντισηπτικά. Αρκεί όσοι ρισκάρουν να θυμούνται ότι η ζωή παίζει άτιμα παιχνίδια. Σε ένα παιχνίδι ρουλέτας στο καζίνο του Μόντε Κάρλο, στις 18 Αυγούστου του 1913, η μπίλια έπεσε 26 συνεχόμενες φορές στο μαύρο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News