Σε ένα μπαλκόνι που μυρίζει Ελλάδα, με αέρα θαλασσινό και μπλε νερά στο φόντο, ο Ντίνος Σιώτης διαβάζει την 4η Ωδή, «Εις τον Ιερόν Λόχον», του Ανδρέα Κάλβου. «Ας μη βρέξει ποτέ το σύννεφον, και ο άνεμος σκληρός ας μή σκορπίση το χώμα το μακάριον που σας σκεπάζει…». Ο μείζων έλληνας ποιητής, με τις Ωδές του να υμνούν το έπος του 1821, «ξαναγεννιέται» χάρη στην πρωτοβουλία του Υπουργείου Πολιτισμού, την 21η Μαρτίου, ημέρα εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης.

Η πρώτη μέρα της Άνοιξης, όταν το φως κερδίζει το σκοτάδι και η αισιοδοξία αφήνει πίσω της το πένθος, έχει βαφτισθεί ως Παγκόσμια ημέρα της Ποίησης, από το 1997. Ηταν ο ποιητής Μιχάλης Μήτρας που πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να γιορτάζεται η Ποίηση. Ηταν η Λύντια Στεφάνου, από τις γνωστές ποιητικές φωνές της Μεταπολεμικής Ποίησης, που έκρινε ότι η πρώτη μέρα της Άνοιξης είναι η κατάλληλη για τη γιορτή αυτή. Ηταν ο Βασίλης Βασιλικός, πρέσβης στην UNESCO, που πρότεινε η 21η Μαρτίου να κηρυχτεί Παγκόσμια Ημέρα της Ποίησης – όπερ και εγένετο το 1999.

Το υπουργείο Πολιτισμού έφτιαξε συνολικά έξι βίντεο, με πρωταγωνιστές ισάριθμους έλληνες ποιητές και ποιήτριες που αναδεικνύουν με δικές τους επιλογές την αξία του ποιητικού λόγου. Η εφετινή επέτειος των 200 χρόνων από τον Αγώνα για την Ανεξαρτησία της χώρας δεν θα μπορούσε να μην έχει το δικό της στίγμα στα έργα που σταχυολογήθηκαν.

Η Χλόη Κουτσουμπέλη διαβάζει σε δική της απόδοση το σπάνιο «Στίχοι για τον θάνατο του λόρδου Μπάιρον», της Miss Louisa Blake, σύγχρονης ποιήτριας του Μπάιρον. Η Ελλάδα αναβλύζει από παντού.

Η Δανάη Σιώζου επιλέγει το «Σήμερα συμπληρώνω τα 36 μου χρόνια», του λόρδου Βύρωνα. Μεσολόγγι, 22 Ιανουαρίου 1824. «Αδιάφορη τούτη η καρδιά θα μένει, γιατί καρδιά καμιά δεν συγκινεί, κι όμως απαρνημένη και θλιμμένη, ματώνει στη στιγμή…».

Η Λένα Καλλέργη αποτίει φόρο τιμής στον Τζον Κιτς (John Keats), και απαγγέλλει «Όταν πρωτοδιάβασα τον Όμηρο του Τσάπμαν» (σε δική της μετάφραση).

Ο Αναστάσης Βιστωνίτης διαλέγει να τιμήσει τον εθνικό ποιητή, τον Διονύσιο Σολωμό: «Η Καταστροφή των Ψαρών», καθώς και απόσπασμα από τους «Ελεύθερους Πολιορκημένους» (Γ’ Σχεδίασμα).

Ο Γιώργος Βέης διαβάζει ένα μέρος από την Ωδή Τετάρτη [ΧΙV] «Εις Σάμον», του Ανδρέα Κάλβου. «Θέλει αρετήν και τόλμην, η ελευθερία…». Στη συλλογή των δέκα πατριωτικών ωδών, που εκδόθηκαν στο Παρίσι το 1826, είναι διάχυτη η ελευθεροφροσύνη, η ηρωική θεματολογία καθώς και η χρήση της αρχαιοελληνικής μυθολογίας ως παραβολής. Όλα τα βασικά συστατικά, δηλαδή, της καλβικής ποίησης που εξύμνησε τους Έλληνες ως έθνος με βασικά γνωρίσματα την αρετή, την ανδρεία, τον φιλελευθερισμό και τον πατριωτισμό.

Απολαύστε το οπτικό και ηχητικό υλικό. Θυμηθείτε ότι η ποίηση είναι το αρχαιότερο λογοτεχνικό είδος. Αλλά και τη φράση του Ντελακρουά : «δεν υπάρχει τέχνη χωρίς ποίηση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News