Τον 19ο αιώνα η φαλαινοθηρία άρχισε να αποκτά διαστάσεις βιομηχανικού χαρακτήρα. Αμερικανοί και Ευρωπαίοι φαλαινοθήρες προσπαθούσαν με μεγάλα ιστιοφόρα να εντοπίσουν κοπάδια φαλαινών και όταν τα κατάφερναν έμπαιναν σε βάρκες και προσπαθούσαν να πλησιάσουν τις φάλαινες ώστε να τις χτυπήσουν από όσο το δυνατόν πιο κοντά με μεγάλα καμάκια.

Όπως αναφέρουν σε δημοσίευμα του οι Times οι φυσητήρες που έχει διαπιστωθεί ότι έχουν ανεπτυγμένη νοημοσύνη στα μέσα του 19ου αιώνα είχαν καταφέρει να αναπτύξουν μεθόδους προστασίας τους από τις επιθέσεις των φαλαινοθήρων και να μοιράζονται μεταξύ τους τις διάφορες στρατηγικές αποφυγής της απειλής.

Ερευνητές από την Βρετανία, τον Καναδά και τις ΗΠΑ συγκέντρωσαν πληροφορίες από εκατοντάδες ταξίδια φαλαινοθήρων που έγιναν στα μέσα του 19ου αιώνα στον Βόρειο Ειρηνικό. Οι ερευνητές μελέτησαν στοιχεία από ταξίδια που είχαν πραγματοποιηθεί σε περιοχές στα οποία οι φαλαινοθήρες πήγαιναν για πρώτη φορά.

Όπως διαπίστωσαν ερευνητές οι φαλαινοθήρες λίγους μόλις μήνες μετά την πρώτη τους έλευση στα «καινούργια νερά» που κυνηγούσαν άρχισαν να δυσκολεύονται αξιοσημείωτα στο να εξοντώσουν τις φάλαινες που εντόπιζαν σε σχέση με την προσπάθεια που κατέβαλαν αρχικά. Μέσα σε διάστημα δύο ετών από την έλευση των φαλαινοθήρων στις συγκεκριμένες περιοχές το ποσοστό επιτυχίας εξόντωσης φαλαινών μειώθηκε κατά 58%.

Οι τακτικές

Η εξέλιξη αυτή όπως αναφέρουν οι ερευνητές δεν συνέβη επειδή οι φαλαινοθήρες έχασαν ξαφνικά τις ικανότητες τους αλλά επειδή οι φάλαινες, κυρίως οι φυσητήρες, ανέπτυξαν συμπεριφορές και τακτικές αποφυγής των επιθέσεων. Θεωρούν μάλιστα ότι ανέπτυξαν πολύ γρήγορα αυτές τις τακτικές και το ίδιο γρήγορα άρχισαν να τις μοιράζονται μεταξύ τους για να τις μαθαίνουν όσο το δυνατόν περισσότερες φάλαινες και να μην κινδυνεύουν.

«Τα στοιχεία δείχνουν ότι η ικανότητα κοινωνικής εκμάθησης των φαλαινών είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτή που θα αναμέναμε. Για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα θα πρέπει η διάδοση της γνώσης να έγινε σε μεγάλο μέρος τους πληθυσμού μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα» αναφέρει ο Λιουκ Ρέντελ, καθηγητής του Πανεπιστημίου του Αγίου Ανδρέα στην Σκοτία εκ των επικεφαλής της έρευνας.

Οι φάλαινες ανέπτυξαν διάφορες μεθόδους όπως τρόπους επικοινωνίας για να ειδοποιούν τα μέλη της ομάδας τους για τον επερχόμενο κίνδυνο, να κολυμπούν γρήγορα μακριά όταν έβλεπαν πλοία ή βάρκες, να καταδύονται σε μεγάλα βάθη ακόμη και να επιτίθενται εκείνες πρώτες στους φαλαινοθήρες.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι οι φυσητήρες ενημερώνονταν μεταξύ τους και πιθανώς συντόνιζαν τις κινήσεις τους εκπέμποντας ηχητικά σήματα υψηλής συχνότητας. Πιστεύουν επίσης ότι οι φάλαινες που γνώριζαν αυτές τις τακτικές εισέρχονταν μεμονωμένα σε κάποια κοπάδια και αφού μοιράζονταν τις γνώσεις τους έφευγαν και ενσωματώνονταν στην συνέχεια σε άλλο κοπάδι για να κάνουν το ίδιο εκεί.

Με αυτό τον τρόπο επετεύχθη η γρήγορα μετάδοση των πληροφοριών και η εκπαίδευση μεγάλου μέρους του πληθυσμού των φαλαινών εκείνων των περιοχών στην αποφυγή των κινδύνων από τους φαλαινοθήρες.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News