Ανάμεσα στα πολλά και διάφορα που είπε ο Αλέξης Τσίπρας στη Βουλή την Τετάρτη, στο πλαίσιο της συζήτησης για το νομοσχέδιο κύρωσης της σύμβασης του ελληνικού Δημοσίου με την «Ελληνικός Χρυσός», ενδιαφέρον είχε η απαίτησή του να σταματήσει η κυβέρνηση να νομοθετεί, ζητώντας αυτό που περιέγραψε ως «πολιτικό μορατόριουμ», ώστε να ηρεμήσει η κατάσταση και να αφοσιωθούμε εθνικά στην αντιμετώπιση του τρομακτικού τρίτου κύματος της πανδημίας.

«Αντί να διχάζετε και να πολώνετε και να νομοθετείτε προκλητικά, πρέπει να ζητήσετε με δική σας ευθύνη ένα πολιτικό μορατόριουμ μέχρι να βγει η χώρα από την κρίσιμη κατάσταση, να κάτσουμε όλοι μαζί έστω τώρα όπως τα κάνατε, να δούμε πώς θα σώσουμε την κατάσταση, όχι να επιτίθεστε στους πολιτικούς αντιπάλους σας», πρότεινε. Αυτό που δεν είπε, αλλά υπονοούσε, ήταν ότι με το δικής του έμπνευσης «πολιτικό μορατόριουμ» θα σταματήσουν οι πολυάριθμες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, τις οποίες ο ΣΥΡΙΖΑ ενθαρρύνει.

Ας πούμε ότι ο κ. Τσίπρας είναι όντως σε θέση να εγγυηθεί ότι με ένα τέτοιο πάγωμα της «προκλητικής», όπως τη χαρακτήρισε ο ίδιος, νομοθέτησης από την πλευρά της κυβέρνησης, θα πάψουν και οι διαδηλώσεις και η διασπορά του κορονοϊού, ότι δηλαδή ελέγχει τον κόσμο που βγαίνει στους δρόμους –πράγμα όχι απαραίτητα σίγουρο, απλώς του αρέσει να τους «καπελώνει» την ίδια ώρα που αποδέχεται εμμέσως ότι εκείνος τους βγάζει. Τι ακριβώς έχει στο νου του; Και μήπως τώρα πια, με 3.4οο κρούσματα, είναι πολύ αργά για συναινέσεις;

Μύστες των εσωτερικών του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να υπενθυμίσουν ότι όχι δεν είναι αργά, επειδή δεν πρόκειται για μια νέα πρόταση. Είπαν ότι κάτι αντίστοιχο είχε προτείνει ο κ. Τσίπρας και τον περασμένο Νοέμβριο, στην κορύφωση τότε του δεύτερου κύματος, αλλά τον είχε αγνοήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης και πως σε κάθε περίπτωση αυτό αποδεικνύει το υποτιθέμενο συναινετικό του πρόσωπο.

Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο κ. Τσίπρας ήταν ειλικρινής στις προθέσεις του τον περασμένο Νοέμβριο και όντως είχε προτείνει μια κάποια πολιτική νηνεμία –μιλάμε βέβαια για την παράταξη που έφτασε στο σημείο να συνδέσει τη ΝΔ με παιδεραστές–, το τότε πολιτικό μορατόριουμ που ζητούσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν ούτε τόσο απλό ούτε τόσο αθώο όπως το περιγράφουν κάποιοι ασυμπτωματικοί υμνητές του Αλέξη. Ζητούσε μεν το πάγωμα «αντιλαϊκών» νομοσχεδίων –ας πούμε κατανοητό, υπό την έννοια ότι αυτά προκαλούν εύλογες αντιδράσεις και ο κόσμος θα κατεβεί τελικά στους δρόμους θες δε θες– αλλά την ίδια ώρα απαιτούσε να συνυπογράψει κυβερνητικό σχέδιο έξι μηνών για την ενίσχυση του ΕΣΥ και βεβαίως την απομάκρυνση του Βασίλη Κικίλια από το υπουργείο Υγείας με τον ορισμό κοινά αποδεκτού υπουργού –είχε μάλιστα προτείνει την καθηγήτρια Αθηνά Λινού.

Απαιτούσε κοντολογίς να απεμπολήσει ο Πρωθυπουργός της χώρας το συνταγματικό δικαίωμα να επιλέγει ο ίδιος τους υπουργούς του. Ουσιαστικά ο κ. Τσίπρας έκανε τότε μια πρόταση που κανείς πολιτικός δεν μπορούσε να δεχτεί.

Ακολούθησε στις αρχές Φεβρουαρίου, στο μεσοδιάστημα μεταξύ πρώτου και δεύτερου «μορατόριουμ», η περίφημη συνέντευξη στον Alpha στην οποία ο κ. Τσίπρας είχε πει ότι «δέχεται» το ρίσκο της διασποράς του ιού στις διαδηλώσεις.

«Εσείς δέχεστε το ρίσκο να κολλήσουν κάποιοι άνθρωποι σε μία τέτοια συγκέντρωση, στο όνομα της Δημοκρατίας;», τον είχε ρωτήσει ο δημοσιογράφος Αντώνης Σρόιτερ με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ να απαντά: «Ναι βεβαίως δέχομαι το ρίσκο και για αυτό θεωρώ ότι το ορθό θα ήταν η κυβέρνηση να μη φέρει τέτοια νομοσχέδια που εγείρουν σημαντικές κοινωνικές αντιδράσεις μέσα στην πανδημία».

Ηξερε λοιπόν ο κ. Τσίπρας τον κίνδυνο διασποράς του ιού με τις διαδηλώσεις, αλλά τις ενθάρρυνε, ιδίως το τελευταίο διάστημα και ενώ το τρίτο κύμα ερχόταν. Γιατί τις ενθάρρυνε; Επειδή η εκλεγμένη κυβέρνηση της χώρας δεν σταματούσε να νομοθετεί, «προκλητικά».

Σύμφωνοι, η κυβέρνηση δεν το πρόσεξε. Αν το Μαξίμου είχε την εντύπωση ότι θα στέλνει στη Βουλή νόμους για αστυνομία στα πανεπιστήμια και ο κόσμος δεν θα έβγαινε στους δρόμους επειδή φοβάται ή τηρεί τα περιοριστικά μέτρα, αυτό συνιστά πολιτική αφέλεια –αν όχι απερισκεψία.

Ομως από την άλλη ποια η ευθύνη του κ. Τσίπρα που είχε δεχτεί το ρίσκο και ενθάρρυνε ακόμα και τις διαδηλώσεις για τον Κουφοντίνα; Και τώρα; Τώρα που ο ίδιος περιέγραψε μια εφιαλτική κατάσταση, θα εξακολουθεί να δέχεται το ρίσκο αν ο κ. Μητσοτάκης δεν του κάνει το χατήρι και δεν δεχτεί να σταματήσει να κυβερνά;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News