Πώς να νιώθει άραγε ένας Δήμαρχος βορείων προαστίων μια εβδομάδα μετά τη «Μήδεια»;

Με τα σωριασμένα δέντρα να μετρούν τα εξακόσια, σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς και τα δεκάδες χιλιάδες σπίτια που έμειναν χωρίς ρεύμα, χωρίς νερό, χωρίς τηλέφωνο;

Με τους δρόμους κλεισμένους από τα κλαδιά και τους κορμούς των πεύκων κυρίως, σε βαθμό που χρειάστηκαν ώρες για να μπορέσουν τα συνεργεία του ΔΕΔΔΗΕ να περάσουν;

Πώς να νιώθει άραγε ένας Δήμαρχος βορείων προαστίων με τον κόσμο ανάστατο και εξοργισμένο; Μετά από τόση ταλαιπωρία; Αφού στερείται τα βασικά για να αντιμετωπίσει πολικές θερμοκρασίες;

Πώς να νιώθει ένας Δήμαρχος βορείων προαστίων που από την «προστασία» του περιβάλλοντος, η κατάσταση περνά αυτόματα στην «οικολογική καταστροφή»;

Πώς να νιώθει ένας Δήμαρχος βορείων προαστίων που, από την οριζόντια απαγόρευση κοπής δέντρων, το κοινό αίσθημα θα οδηγήσει στο άλλο άκρο, πατώντας στην πλήρη ανοχή; «Τώρα, ποιος θα τολμήσει να μου πει γιατί έκοψα τα πεύκα; Θα πέσουν πάνω στο σπίτι μου», λέει κάτοικος της Κηφισιάς.

Φταίει το «ασύμμετρο» της θεομηνίας; Φταίει η σύγχυση αρμοδιοτήτων μεταξύ των φορέων και των οργανισμών; Μόνο;

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Τοπική Αυτοδιοίκηση εκτίθεται (ανεπανόρθωτα) στα μάτια των πολιτών. Στα μάτια αυτών στους οποίους οφείλει να παρέχει υπηρεσία.

Την πιο άμεση υπηρεσία. Αυτή που έχει να κάνει με τον περίγυρο του σπιτιού τους.

Δεκτό. Αυτή τη φορά προφανώς και οι συνθήκες ήταν ασύμμετρες. Το χιόνι είχε μεγαλύτερο ειδικό βάρος, λένε οι μετεωρολόγοι. Χιόνιζε διαρκώς για δύο ημέρες. Πόσο να αντέξουν τα δέντρα; Δεν θα αντέξουν, είναι η απάντηση.

Αλλά εκείνη την ώρα, τα δέντρα δεν μπορούν να σώσουν την κατάσταση. Είναι τα μόνα που δεν μπορούν να πάρουν πρωτοβουλία. «Τα δέντρα που έπεσαν από τον πολύ όγκο χιονιού, ήταν γερμένα ούτως ή άλλως», λέει επαγγελματίας κηπουρός. «Τα πιο πολλά που έπεσαν ήταν ακαθάριστα. Κι επειδή τα πεύκα δεν κάνουν βαθιές ρίζες και το χώμα είχε βραχεί, έπεσαν και οι κορμοί».

Σε κάθε περίπτωση, την ώρα της θεομηνίας, είναι πια αργά. Όλα θα πρέπει να έχουν γίνει πριν.

Τι κάνεις λοιπόν όταν είσαι Δήμαρχος σε μία «κηπούπολη»; Φροντίζεις τον «κήπο» σου.

Σε ανύποπτο χρόνο κλαδεύεις, επισημαίνεις επικίνδυνα σημεία, δέντρα που χρειάζονται φροντίδα. Ακόμα και καλείς τους ιδιοκτήτες, μέσω των επαγγελματιών οι οποίοι φροντίζουν τους κήπους τους, να δηλώσουν αν υπάρχει κάποιο θέμα στο πεζοδρόμιό τους.

Γιατί και οι ιδιοκτήτες φέρουν ευθύνη για το πεζοδρόμιό τους. Αλλά δεν είναι ειδικοί. Και όταν η νομοθεσία είναι τόσο περίπλοκη και η διαδικασία τόσο δαιδαλώδης, ποιος ιδιοκτήτης θα «μπλέξει» για ένα επίφοβο δέντρο στο πεζοδρόμιό του; Θα κλαδέψει όπως – όπως τα σημεία που τον προβληματίζουν και μετά θα το αφήσει να «ξεραθεί». Και όταν η κατάσταση φθάσει στο μη περαιτέρω θα χρειαστεί να επιληφθεί ο Δήμος. Στο μη περαιτέρω.

Κι όταν «κλαδεύεις όπως – όπως ένα δέντρο και μένει το ύψος μόνο, αλλάζει το κέντρο βάρους του, με αποτέλεσμα αυτό να γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνο», λέει ο ειδικός. «Στα περισσότερα πεύκα, αυτό συμβαίνει».

Και τώρα φθάσαμε ξανά στο μη περαιτέρω. Συνολικά. Με εξακόσια δέντρα σωριασμένα. Και τον κόσμο εξοργισμένο.

Πού είναι ο Δήμος; Τι θα έπρεπε να είχε κάνει; Να ανταλλάσσει επιστολές με τον ΔΕΔΔΗΕ; Μα πέρα από τη διαδικασία, υπάρχει και η ουσία. Δεν είναι μόνο τα καλώδια που επηρεάστηκαν. Εξακόσια δέντρα έπεσαν. Δρόμοι έκλεισαν.

Τελικά, τι περιμένουμε από τον Δήμο; Από τον πιο άμεσο φορέα, αυτόν που είναι έξω από την πόρτα του σπιτιού μας;

Περιμένουμε να φροντίσει ό,τι φροντίζουμε κι εμείς στο σπίτι μας για να είναι λειτουργικό, βιώσιμο και ενίοτε επισκέψιμο.

Περιμένουμε να καθαρίσει, να φωτίσει, να διατηρήσει την καλή κατάσταση των δρόμων που είναι στην αρμοδιότητά του. Σε όλη την έκταση της αρμοδιότητάς του. Ακόμα και στην «αετοφωλιά». Γιατί και από την «αετοφωλιά» εισπράττει τέλη.

Τόσο βασικά και απλά. Αν δεν καλύπτονται αυτά, όλες οι υπόλοιπες δράσεις, «πολιτιστικού», «ψυχαγωγικού» και «εξωραϊστικού» χαρακτήρα, είναι περιττές. Και δεν τις περιμένει κανείς πρωτίστως από έναν Δήμο.

Αυτό που προσδοκά ο καθένας μας, καταβάλλοντας και το ανάλογο αντίτιμο, είναι να βγαίνει από το σπίτι του και να κυκλοφορεί σε ένα πολιτισμένο και ασφαλή δημόσιο χώρο.

Πόσες φορές δεν έχουν γίνει viral φωτογραφίες με ξεχειλισμένους κάδους από σκουπίδια; Πόσα «βουνά» από κηπαία έχουμε δει να «κοσμούν» κάθε σταυροδρόμι αυτής της «Κηπούπολης»;

Αυτά δεν έχουν να κάνουν με καμία θεομηνία. Αλλά με ιεραρχημένες προτεραιότητες και με συνείδηση της ευθύνης που φέρει μια τοπική αρχή. Χωρίς να χρησιμοποιεί τα γρανάζια της γραφειοκρατίας της για να ξεφύγει από την ευθύνη αυτή και να εξαντλεί τους πολίτες.

Και σε αυτή την «κηπούπολη», μόνο η «Ανθοκομική» έκθεση κάθε χρόνο και τα πυροτεχνήματα στα εγκαίνια, δεν φθάνουν για να γιορτάσουμε το πράσινο στη γλάστρα.

Υπάρχει και το «αδέσποτο» πράσινο.

Πρέπει και αυτό να το φροντίσει κάποιος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News