Ο Μητσοτάκης δεν μπορεί να κυβερνά κλεισμένος στο Μαξίμου. Πρέπει να βγαίνει έξω, στις γειτονιές της πρωτεύουσας και στην ελληνική επαρχία. Αλλιώς θα χάσει την επαφή του με την πραγματικότητα, όπως την έχασαν άλλοι πρωθυπουργοί πριν από αυτόν. Από την άλλη, δεν γίνεται κάθε επίσκεψη ή περιοδεία του να αποτελεί ένα εν δυνάμει επικοινωνιακό (και τελικά πολιτικό) ναρκοπέδιο, καλή ώρα σαν το ικαριώτικο.

Είναι δουλειά του επιτελείου του να τον προφυλάξει και μάλιστα να τον προφυλάξει δίχως να τον απομονώσει. Κι αυτό δύσκολο είναι, το αναγνωρίζω, όμως δουλεύουν στο πρωθυπουργικό γραφείο και όχι στην πιτσαρία της γειτονιάς τους. Κάνουν σύνθετη δουλειά, είναι υποχρεωμένοι να τη διεκπεραιώσουν.

Αν, πάντως, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός πρέπει να ασχολείται με το «πού θα φάμε, πόσοι θα είμαστε, τι έκταση έχει η βεράντα του Στεφανάδη, σε τίνων τα μπαλκόνια βλέπει και τι τραγούδι θα παίζει το συγκρότημα που θα έρθει αυθορμήτως από κάτω», τότε καλύτερα να κάτσει στ’ αβγά του. Να του λείπουν οι καταστροφικές περιοδείες.

Πάμε παρακάτω. Ο Μητσοτάκης διευθύνει μια μεγάλη κυβερνητική ορχήστρα, κάθε μέλος της οποίας διευθύνει μια μικρότερη κρατική ορχηστρούλα και πάει λέγοντας. Ξέρω πως δεν είναι το ευκολότερο πράγμα του κόσμου όλο αυτό το τέρας να παράγει καθημερινά κι από μια άψογη μελωδία της ευτυχίας και της επιτυχίας. Πού και πού θα ξεφεύγουν νότες, είναι νομοτελειακό, λογικό και συγχωρητέο. Πλην, δεν γίνεται ο μαέστρος της υπερορχήστρας να ασχολείται και με το τελευταίο τσέμπαλο στην τελευταία άκρη της τεράστιας μουσικής σκηνής.

Πώς αλλιώς να το θέσω, δεν γίνεται ο Πρωθυπουργός να είναι υπεύθυνος για το αν οι φούρνοι θα δίνουν τα Σάββατα take away φρέντο καπουτσίνο, ούτε για το αν οι ΚΑΔ δημοσιεύονται στις 7.30 το απόγευμα και όχι στις 6 το πρωί όπως θα έπρεπε. Θα μου πείτε, «συμβαίνουν αυτά», αλλά κάποιος πρέπει τελικά να τον προφυλάξει. Δεν είναι λογικό ο καφές των φούρνων να του κάνει περισσότερη ζημιά απ’ όση σχεδίαζε να του κάνει ο Ερντογάν όταν έβγαζε τα τρυπάνια του στη Μεσόγειο. 

Καλά θα κάνουν υπουργοί και επιτελείς να προφυλάξουν τον Κυριάκο τους. Αυτός είναι όλο το πολιτικό τους κεφάλαιο.

Ο Τσίπρας γκρεμίστηκε από δικές του κορυφαίες επιλογές. Έπαιξε κορόνα-γράμματα την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, έκανε ένα φρικαλέο δημοψήφισμα, διάλεξε δυο φορές την Ακροδεξιά για κυβερνητικό εταίρο, ενέκρινε την οικονομική ισοπέδωση της μεσαίας τάξης, κρέμασε δέκα κορυφαίους αντιπάλους του στα μανταλάκια, «τακτοποίησε» το Μακεδονικό κατά τη βούληση Αμερικανών και Γερμανών. Έπαιξε χοντρά κι έχασε. Αλλά δεν του στοίχισαν δυο πλαστικά κύπελλα καφέ που ανά μισή ώρα επιτρέπονταν και απαγορεύονταν, ούτε μια χωριάτικη σαλάτα και ένα λουκάνικο σε ένα μπαλκόνι, επειδή κάποιοι δεν ήξεραν να χωρίσουν δυο γαϊδουριών άχυρα. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News