Το «sew bro» είναι ένας καινούργιος όρος που προέκυψε τις μέρες της πανδημίας. Το «bro», αλάνικη έκφραση για τον αδερφό ή και τον κολλητό, σπάνια χρησιμοποιείται για… καλό. Η περίπτωση του «sew bro» όμως αποτελεί εξαίρεση, αφού είναι το όνομα που έχει δοθεί στους όλο και περισσότερους άνδρες που υιοθετούν την τέχνη της ραπτικής, και οι οποίοι τώρα μπορούν να προσθέσουν τον Τζορτζ Κλούνεϊ στους κόλπους τους.

Τον Δεκέμβριο, ο διάσημος σταρ, πατέρας δύο τρίχρονων δίδυμων, αποκάλυψε ότι κατά τη διάρκεια του lockdown κάνει όλες τις οικιακές δουλειές. Και πρόσφατα είπε στο περιοδικό AARP ότι επιδιόρθωσε τη ραπτομηχανή της βοηθού του. Ράβει κιόλας: «Ράβω συνεχώς τα ρούχα των παιδιών… και το φόρεμα της γυναίκας μου που το έσκισε μερικές φορές. Ήμουν εργένης για πολύ καιρό και δεν είχα χρήματα, οπότε πρέπει να μάθεις να επισκευάζεις τα πράγματα μόνος σου», αποκάλυψε.

Σας κάνει εντύπωση; Και όμως συμβαίνει. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας πολλοί σταρ έχουν επιδοθεί σε μια σειρά από υποτιμημένες οικιακές δραστηριότητες: η Λιζ Χάρλεϊ για παράδειγμα ανέβασε στο Instagram φωτογραφία με τις μαρμελάδες της ενώ άλλοι γνωστοί ηθοποιοί και ποδοσφαιριστές ποστάρουν #stayathome κουρέματα. Οι αναζητήσεις και οι πωλήσεις ραπτομηχανών, εξάλλου, έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά, γράφει στον Guardian ο Πρίγια Ελάν.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Sew Into It (@sewintoit_sg)

Το ράψιμο θεωρείται (πάντα) τυπικά γυναικεία ενασχόληση, αλλά δεν είναι παρά ένα στερεότυπο, όπως και η σεξιστική υπόθεση ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι για τις γυναίκες, πράγμα που έχει διογκωθεί με το lockdown. Η πραγματικότητα, όμως, είναι διαφορετική: «Είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι όλο και περισσότεροι νέοι άνδρες ασχολούνται με χειροτεχνίες», λέει στον Guardian ο Εντουαρντ Γκρίφιθ, διευθύνων σύμβουλος της βιοτεχνίας LoveCrafts και συμπληρώνει: «Οι περισσότεροι άνδρες μέλη της κοινότητάς μας είναι ηλικίας 25 έως 34 ετών, σε σύγκριση με το γυναικείο κοινό μας, το οποίο είναι κυρίως 35 έως 44 ετών». Και περίπου το ένα τρίτο από αυτούς κατά τη διάρκεια της πανδημίας αγόρασαν υλικά για ράψιμο και για κέντημα.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όλο και πιο συχνά το ράψιμο αποκτά πολιτική χροιά. Χρήστες δημοσιεύουν φωτογραφίες ρούχων, που έχουν επισκευάσει ή ράψει οι ίδιοι, στο όνομα της αργής μόδας (slow fashion). Οι «Craftivists» διαμαρτύρονται κατά του Τραμπ με κεντήματα. Όμως, οι γυναίκες, που ράβουν, εξακολουθούν να είναι περισσότερες από τους άνδρες και οι περισσότεροι «Sew Bros»- που προβλήθηκαν από το Esquire– αντιμετωπίζουν σηκωμένα φρύδια όταν αποκαλύπτουν το χόμπι τους.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη BODE: clothes, etc. (@bode)

«Όταν το λέω στους ανθρώπους, μπορεί να γελάσουν πιστεύοντας ότι αστειεύομαι ή τους προκαλεί μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι ράβω αν και είμαι άντρας», λέει ο 22χρονος Θάμπο Σαμπάο, εκπαιδευόμενος προγραμματιστής λογισμικού που έχει παρουσιάσει στο Instagram μια εντυπωσιακή συλλογή με μπλουζάκια και παλτά που έχει ράψει ο ίδιος. Η στάση των ανθρώπων σχετικά με τους υποτιθέμενους ρόλους των φύλων έχει προβληματίσει και τον Πίτερ Καντ, διαγωνιζόμενο στο τηλεοπτικό πρόγραμμα του BBC one «The Great British Sewing Bee», ο οποίος έχει παρατηρήσει απορριπτικές αντιδράσεις από όσους θεωρούν το ράψιμο γυναικεία δουλειά.

Ίσως αυτός είναι και ο λόγος, που η κοινότητα των «sew bros», παραμένει εξαιρετικά μικρή. Οι απόψεις για τους άνδρες, που ράβουν είναι περίεργες και αντιφατικές καθώς «οι επαγγελματίες ράφτες είναι αξιοσέβαστοι και σχεδόν αναμένεται να είναι άνδρες, αλλά οι άνδρες που ράβουν στο σπίτι μπορεί να θεωρούνται θηλυπρεπείς», λέει ο Κάντ αλλά «αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι είναι αυτό που παράγεις. Το ελπίζω σε κάθε περίπτωση», προσθέτει.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Daniel Garcia-Sheffield (@daniyo_gs)

Παρά τις προκαταλήψεις όμως και τα φρύδια που σηκώνονται, οι «sew bros» δεν πτοούνται: «Ψάχνοντας να βρω κάτι που θα με απομάκρυνε από την οθόνη του υπολογιστή μου», λέει ο Σαμπάο, βρήκε μια ραπτομηχανή. Η ειρωνεία είναι ότι επέστρεψε στο διαδίκτυο για βοήθεια. «Το YouTube με βοήθησε υπερβολικά», λέει, «Σχεδόν ό,τι γνωρίζω προήλθε από το YouTube». Ο νεαρός ερασιτέχνης μιλάει στοργικά για το πρώτο παντελόνι, που έφτιαξε, από έναν σάκο Adidas. «Μου έδωσε μια  αίσθηση αληθινής επιτυχίας, διότι σχεδίασα μόνος μου το πατρόν και χρειάστηκαν μερικές προσπάθειες, αλλά όταν το τελείωσα βγήκε καλό», λέει.

Με τον ίδιο τρόπο, που το «cottagecore look» επικαιροποιήθηκε με ερασιτεχνικές δραστηριότητες όπως η μελισσοκομία και η κηπουρική (ανεξαρτήτως φύλου), οι άνδρες που ράβουν έχουν ανατρέψει το αρχέτυπο της παραδοσιακής γυναίκας πίσω από τη δραστηριότητα. Ταυτόχρονα designers ανδρικών ενδυμάτων -όπως η αμερικανίδα Εμιλι Ανταμς Μποντέ του φουτουριστικού menswear από πάτσγουερκ και παλιά υφάσματα- προωθούν την ανακύκλωση και τις διαδικασίες DIY (do it yourself).

«Mέσω του Instagram έχουν επικοινωνήσει μαζί μου πολλοί άντρες που άρχισαν να ράβουν τα τελευταία χρόνια», λέει ο Καντ, «εμπνευσμένοι από τις αυξανόμενες ανάγκες για επιδιόρθωση και επαναχρησιμοποίηση των ρούχων», όπως έκανε ο Κλούνεϊ, «αλλά και για να δημιουργήσουν μοναδικά ενδύματα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News