Ο Φιλ Σπέκτορ μπήκε στο στούντιο, πλησίασε τον Λέοναρντ Κοέν, που ηχογραφούσε τα φωνητικά για το νέο του άλμπουμ, τον έπιασε με το ένα χέρι από τον λαιμό και με το άλλο του έβαλε το πιστόλι στον κρόταφο. «Λέοναρντ, σ’αγαπώ», του είπε. «Το ελπίζω», του απάντησε ο Κοέν, όχι και τόσο έκπληκτος από το σκηνικό.

Ηταν άλλωστε ο τελευταίος στο στούντιο του Λος Αντζελες, στον οποίο δεν είχε τραβήξει το όπλο του ο Σπέκτορ, ο μουσικός παραγωγός -ο σπουδαιότερος στην ιστορία της ποπ και ροκ μουσικής, που πέθανε την Κυριακή, σε ηλικία 80 ετών- την περίοδο που ηχογραφούσαν μαζί το νέο άλμπουμ του καναδού καλλιτέχνη «Death of a Ladies’ Man».

Ηταν το 1977, όταν και οι δύο άνδρες ήταν βυθισμένοι στο δικό τους σκοτάδι. Ο Σπέκτορ είχε χρέη και η Warner απαιτούσε να της επιστρέψει 100 χιλιάδες δολάρια από ένα συμβόλαιο για νέα άλμπουμ, τα οποία δεν έγιναν ποτέ. Ο Κοέν έβγαινε από έναν άσχημο και δύσκολο χωρισμό από τη Σουζάν Ελροντ, με την οποία είχε δύο παιδιά.

Ετσι και οι δύο χρειάζονταν απεγνωσμένα μία επιτυχία, σημειώνει ο Εντ Πάουερ της  βρετανικής Telegraph. Ο κοινός τους μάνατζερ Μάρτι Μάτσατ θεώρησε ότι είναι μοναδική ευκαιρία να συνεργαστούν, να φτιάξουν ένα άλμπουμ που θα πουλήσει, να ξεχρεώσουν και όλα καλά. Αλλωστε, ο Κοέν ήταν ήδη πετυχημένος σε Καναδά και Ευρώπη, αλλά του έλειπε η πολυπόθητη επιτυχία στα αμερικανικά τσαρτ, ενώ ο Σπέκτορ είχε στο βιογραφικό του μερικά από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ και μερικά από τα καλύτερα τραγούδια των τελευταίων 15 χρόνων, με σπουδαίους καλλιτέχνες, από τις Ronettes μέχρι τους Beatles.

Ο Σπέκτορ συνάντησε τον Κοέν σε μία συναυλία του δεύτερου, τον κάλεσε στη βίλα του, στο Χόλιγουντ Χιλς, όπου έγραψαν μαζί τραγούδια μέσα σε λίγη ώρα. Κι αυτό, ενώ ο Κοέν είχε μείνει άναυδος από το δριμύ ψύχος που επικρατούσε μέσα στο σπίτι του παραγωγού -ο κλιματισμός πρέπει να ήταν ρυθμισμένος στο μείον, θυμάται- αλλά ακόμα χειρότερα από την τρομερή αγένεια του Σπέκτορ προς το προσωπικό της έπαυλής του.

«Αντί να σε βλέπω να βασανίζεις τους υπαλλήλους σου, ας παίξουμε κάτι στο πιάνο», του είπε και εκεί φάνηκε ότι το ντουέτο είχε χημεία, την οποία αποφάσισαν να μεταφέρουν στο στούντιο.

Ο Σπέκτορ μάζεψε τους καλύτερους μουσικούς ηχογραφήσεων στο Λος Αντζελες -όχι δύσκολο άλλωστε, με τέτοια φήμη- και ξεκίνησαν να ηχογραφούν στο στούντιο, το πέμπτο άλμπουμ του Κοέν.

Κάποιες στιγμές είχαν πλάκα, όπως όταν ήλθαν επίσκεψη ένα βράδυ ο Μπομπ Ντίλαν, με δύο γυναίκες και ένα μπουκάλι ουίσκι αγκαλιά, μαζί με τον ποιητή των Beat, Αλεν Γκίνσμπεργκ. Ο Σπέκτορ τους έπεισε να τραγουδήσουν κιόλας, δεύτερα φωνητικά σε ένα τραγούδι, και έτσι κυκλοφόρησε.

Ομως, τις περισσότερες φορές, τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα. Τόσο ο Σπέκτορ όσο και ο Κοέν ήταν μονίμως μεθυσμένοι, πράγμα που έκανε πολύ επικίνδυνη την παρουσία όπλων στο στούντιο. Τα όπλα ανήκαν στον Σπέκτορ και τα έβγαζε με το παραμικρό, όπως όταν ο βιολιστής τον αποκάλεσε για πλάκα, Φίλιπ. Ο Σπέκτορ τον απείλησε με το περίστροφο και ο βιολιστής έφυγε τρέχοντας να γλυτώσει από την παράνοια.

Αργότερα, έγινε γνωστό ότι ο παραγωγός-μεγαλοφυία, προερχόταν από οικογένεια με ιστορικό ψυχασθένειας. Ακόμα αργότερα, το 2003, ο Σπέκτορ τελικά όντως πυροβόλησε. Μπροστά του βρισκόταν η ηθοποιός Λάνα Κλάρκσον, την οποία είχε καλέσει στο σπίτι του και την σκότωσε. Από τότε βρισκόταν στη φυλακή, όπου και πέθανε τελικά.

Πίσω στο 1977, ο Σπέκτορ, που ήταν ήδη γνωστός για τους καυγάδες του με τον Τζον Λένον και τον Τζορτζ Χάρισον στο στούντιο, έκανε το ανήκουστο. Πήρε τις κασέτες με τις ηχογραφήσεις της φωνής του Κοέν και εξαφανίστηκε. Ο Κοέν είχε γράψει τα φωνητικά ως μπούσουλα για τους μουσικούς. Πάνω σε αυτά θα χτίζονταν τα τραγούδια. Ο Σπέκτορ όμως, που είχε συνηθίσει να κάνει το δικό του στην παραγωγή και όχι να υπηρετεί το όραμα του καλλιτέχνη, τα κράτησε, τα επεξεργάστηκε, πρόσθεσε τα όργανα και κυκλοφόρησε το άλμπουμ με το όνομα του Κοέν χωρίς να τον ρωτήσει.

Ηταν σίγουρα ο πιο παράξενος δίσκος του καναδού τροβαδούρου, που δεν άρεσε σε κανέναν. Ούτε καν στον Σπέκτορ. Αν και πίστευε ότι δεν ήταν από τις χειρότερές του δουλειές.

Ο Κοέν είπε πολλά χρόνια αργότερα, ότι το υλικό ήταν καλό, τα τραγούδια ήταν καλά, αλλά δεν είχαν δουλευτεί όπως ήθελε.

Δεν μπορούσε όμως να κάνει τίποτα. «Ή θα προσλάμβανα τον δικό μου στρατό και θα του έπαιρναν τις κασέτες με τα όπλα, ή απλά θα τον άφηνα να κάνει ό,τι ήθελε. Τον άφησα», διηγήθηκε μετά από χρόνια στο περιοδικό Mojo.

Παρά την τόσο κακή εμπειρία, ο Λέοναρντ Κοέν δεν ήθελε να μιλήσει άσχημα για τον παραγωγό. «Δεν νομίζω ότι μπορούσε να αντέξει και άλλες σκιές μέσα στο σκοτάδι του. Παρόλα όσα έγιναν, τον συμπάθησα», είχε πει. Το βουδιστικό του υπόβαθρο μάλλον θα βοήθησε σε αυτό.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News