Καθώς ανοίγει σταδιακά ο αγώνας για τις προεδρικές εκλογές του 2022 στη Γαλλία, η απουσία ενός υποψηφίου – έστω και ενός και μόνο ονόματος που θα φαίνεται αξιόπιστη πρόταση – γίνεται όλο και πιο εμφανής και πιο ανησυχητική για την Αριστερά.

Απέναντι στον Εμανουέλ Μακρόν, που θα διεκδικήσει μια νέα θητεία, και στην Μαρίν Λεπέν, που κατά τα φαινόμενα θα βρεθεί απέναντί του στον δεύτερο γύρο, η γαλλική Αριστερά δεν έχει να αντιτάξει κανέναν. Έχει όμως πολλούς δυνητικούς υποψήφιους που διαγκωνίζονται για το χρίσμα, διασπώντας την παράταξη. Ακόμη και οι πιο ένθερμοι υποστηρικτές της διαισθάνονται ότι στον αέρα πλανάται η οσμή της ήττας, γράφει σε ανάλυσή του ο Monde.

Και όμως, για μεγάλο μέρος του 2020 οι πρωτοβουλίες και οι συζητήσεις για ενότητα και κοινή υποψηφιότητα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Μόλις τέλειωσε η πρώτη καραντίνα την άνοιξη, οι εικονικές συναντήσεις έγιναν και πραγματικές.

Τον Μάιο ένα κείμενο με 200 υπογραφές από προσωπικότητες της Αριστεράς και της οικολογίας ζητούσε να υπάρξει «κοινή πρωτοβουλία» για να ξεπεραστεί η κρίση. Τον Αύγουστο, το πολιτικό φλερτ μεταξύ των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων συνεχιζόταν, με τον Ολιβιέ Φορ, τον επικεφαλής των εκλογικά καθημαγμένων Σοσιαλιστών, να λέει ότι θα συνέπραττε με έναν «πράσινο» πολιτικό. Εξαίρεση σε αυτό το κλίμα, η Ανυπότακτη Γαλλία του Ζαν-Λικ Μελανσόν, που δεν έκρυβε την καχυποψία της για τις κινήσεις στον χώρο.

Από τον Σεπτέμβριο, ωστόσο, το πολιτικό κλίμα άρχισε να χαλάει. Οι Πράσινοι άρχισαν να σκέφτονται την αυτόνομη κάθοδο το 2022 και να μεταθέτουν την επιλογή του υποψηφίου για τον Σεπτέμβριο του 2021. Ταυτόχρονα, ο Μελανσόν διακήρυξε ανοιχτά την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος στις προεδρικές. Ο Monde σημειώνει ότι για τα σχέδιά του μια συμμαχία Πρασίνων και Σοσιαλιστών θα ήταν ό,τι χειρότερο.

Από την άλλη πλευρά, στους Σοσιαλιστές άρχισαν να πολλαπλασιάζονται οι υποψηφιότητες – ή μάλλον οι δηλώσεις προθέσεων για υποψηφιότητα. Η πρώην υποψήφια για την προεδρία Σεγκολέν Ρουαγιάλ, η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό, ο πρώην υπουργός επί προεδρίας Ολάντ Αρνό Μοντεμπούρ – και πιθανόν έπεται συνέχεια.

Το σκηνικό διαίρεσης και ανταγωνισμών καλά κρατεί. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι κανένας και καμία από τους τουλάχιστον τέσσερις δυνητικούς υποψήφιους δεν θα μπορούσε να περάσει στον δεύτερο γύρο, απειλώντας τον Μακρόν. Από την πλευρά τους, οι ψηφοφόροι θέλουν στη μεγάλη πλειονότητά τους ενότητα.

Στην πράξη, καταλήγει η ανάλυση της γαλλικής εφημερίδας, τίποτα δεν έχει χαθεί οριστικά. Οι δύο παρατάξεις, Σοσιαλιστές και Πράσινοι, προγραμματικά δεν απέχουν πολύ, ενώ προσπαθούν να γεφυρώσουν τις διαφορές που έχουν σε θέματα πολιτικής. Τα στελέχη τους δεν έχουν αποκλείσει καθόλου την κοινή κάθοδο, που αν μη τι άλλο δεν θα στρέψει ψηφοφόρους προς τον Μελανσόν.

Είναι όμως ζήτημα χρόνου. Πιθανόν μετά τις περιφερειακές εκλογές του προσεχούς Ιουνίου να έχουν ωριμάσει τα πράγματα για μια λύση. Διαφορετικά, η πολιτική εξαφάνιση ίσως αρχίσει να μοιάζει πιθανό σενάριο για το 2022.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News