Πού πήγε η ροή μου; Από το 1990, κάπως ως έθιμο ενός ιδιαίτερου ημερολόγιου, καταγράφω τα «ΓΕΙΑ ΣΟΥ» της κάθε χρονιάς. Κι έγραφα πάντα αβίαστα. Επί τροχάδην. Τη δική μας μικροϊστορία παράλληλα με την μεγαλοϊστορία του κόσμου μας. Μα φέτος; Περίεργα συναισθήματα. Έφτασε 6 Ιανουαρίου. Λες κι εκείνη η φωτιά, με τον ερχομό του τότε νέου χρόνου, πάγωσε το σύμπαν μου. Και με στιγμάτισε με την απάθεια ενός «όλα είναι πιθανά». Και πόσα απίθανα ξέσπασαν μετά, για να το επιβεβαιώσουν…  

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην αγκαλιά. Τη σφιχτή που είχαμε χωθεί. Εκείνο το δικό μας «Όλοι, όλοι, όλοι!». Και μετά, μπορεί ο καθένας να είχε πετάξει στη δική του ζωή αλλά ήταν τόσο ζεστά δυναμωτική η αγάπη, που έλεγα μέσα μου με μια ήσυχη σιγουριά ότι ετούτη η χρονιά, θα ήταν η πιο γαλήνια της ζωής μας. Είχα μάλιστα αρθρώσει και ένα «Το δικαιούμαι». Ερασιτέχνες άνθρωποι…

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο «Μαγικό των ανθρώπων», μια εξαιρετική εκπομπή της Φωτεινής Τσαλίκογλου και της Πέννυς Παναγιωτοπούλου στην ΕΡΤ1, που καρμικά κατέγραψε εκείνη την εφησυχασμένη Ρέα.  

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στη φωτιά. Στη «ταινία» που έπαιζε τόσο γρήγορα που δεν την προλαβαίναμε ενώ μας αφορούσε. Κι έγιναν όλα τα μέσα μας πάγος και όλα τα γύρω μας κάρβουνο. Όλα κάρβουνο. Σκηνές σαν να ήταν άλλοι, μα ήμασταν εμείς. Πυροσβέστες σε τιτάνιο αγώνα, μια άγνωστη γυναίκα να φωτογραφίζει ηδονικά απορροφημένη το σπίτι μας που καιγόταν, δημοσιογράφοι να ζητάνε συνέντευξη από τον ανήλικο γιό μας… Πώς αρρώστησαν έτσι οι άνθρωποι! ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε ανθρώπους που δεν φαντάζεσαι ότι θα σου σταθούν, πιο πολύ απ΄όσους φαντάζεσαι. «Τι ωραίο ν΄αξιώνεσαι τόση αγάπη εν ζωή» είπε ο Γιάννης. ΓΕΙΑ ΣΟΥ σ΄ότι καλό προκύπτει από το κακό. ΓΕΙΑ ΣΟΥ για ό,τι, πότε δεν καίγεται. 

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στους σημαντικούς μου. Στους συνοδοιπόρους στα όμορφα και στα δυσκολοδιάβατα. Στο «μαζί» που ανασηκώνει αδιανόητες δυνάμεις. Στο «Πάμε από την αρχή» όπως το συνεννοηθήκαμε χωρίς να το μιλήσουμε. Και γίναμε όλοι σαν ένας. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ιστορία που θα φυλάμε ιερά στα μύχια της ψυχής μας, γιατί ξέρουμε ότι μερικά «Μόνο εσύ και η ψυχή σου» τελικά. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον πίνακα του Στέλιου Φαϊτάκη και στην Φρίντα του Μιχάλη Τσακουντή, όπως κατέφθασαν με τα χαρακτηριστικά κολλυβογραμματάκια του Αρίστου. ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε κάθε ανθοδέσμη της Λίλας και στα όμορφα γράμματα της. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο επόμενο κεφάλαιο ζωής.    

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην αλλαγή Προέδρου της Δημοκρατίας τον περασμένο Ιανουάριο και στο, με τρυφερά υλικά πρόσωπο της εξουσίας της. Από τον «κ. Γυμνασιάρχη» θλιβερής κωμόπολης φτάσαμε στην δια βίου «μαθήτρια». ΓΕΙΑ ΣΟΥ και στην Προεδρική μας γάτα Καλυψώ. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ταινία «Παράσιτα» που κέρδισε το Όσκαρ με επιτέλους «εφέ» τον άνθρωπο. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ηθοποιό Κάτια Γκουλιώνη για την καθηλωτική της ερμηνεία στο «Ευτυχία» δίπλα στην Καριοφυλιά Καραμπέτη. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ποιήτρια Κική Δημουλά. ΓΕΙΑ ΣΟΥ διαχρονικά στην ποιήτρια Βισλάβα Συμπόρσκα. 

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα μπαλκόνια. Από τη μια τραγουδούσαν οι άνθρωποι και από την άλλη γιατροί διάλεγαν «θανατοποινίτες». Πόσα γλυτώσαμε οι Έλληνες! ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο συνειδησιακό φορτίο, τόσων και τόσων ανθρώπων σε θέσεις ευθύνης και σε ότι θα κουβαλάνε μια ζωή, στη ζωή τους. Μόνο, «αυτοί και η ψυχή τους». Τι μάχες έδωσαν και δίνουν ανώνυμοι! ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε εκατομμύρια νεκρούς. Πώς θα παρηγορήσουν την αχάιδευτη αναχώρησή τους οι ζωντανοί τους; Τόσο μακρινό ταξίδι κι ούτε αντίο; ΓΕΙΑ ΣΟΥ στους ώμους μου όπως έγειραν, στα χέρια μου όπως ετοιμάστηκαν να ανοίξουν φτερά να αγκαλιάσουν, να σφίξουν, να συλλυπηθούν  και όλα αυτά τ΄ακύρωσα ανοίκεια. Πώς σακάτεψα τις κλειδώσεις μου σε εκείνη την κηδεία; Και πώς τις σακατεύω κάθε μέρα; Πώς το μπόρεσα να έχω απέναντι μου το φιλαράκι μου να θρηνεί τη μάνα του και γω… Πώς στάθηκα ίσια; Τι φρικτός ευνουχισμός το να μην αγκαλιάζεις;

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και στον τρόπο διαχείρισης ενός, ανατριχιαστικά μακράς διαρκείας, «Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Μοιάζει σαν να περνάει τεστ όλο και μεγαλύτερης δυσκολίας. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στη μιζέρια μιας άδειας παντογνωσίας «αλάνθαστων» της ιστορίας. Άνθρωποι που διαχειρίστηκαν το Μάτι ως φρίκη, επανήλθαν ως κριτές των πάντων. Τι γνώμη έχει ο Τσίπρας για τον Τσίπρα; ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον κ. Τσιόδρα για τη σεμνότητα και την ουσία ως περιουσία. ΓΕΙΑ ΣΟΥ σ΄εκείνο το σπίτι που μας φιλοξένησε. Το «Μένουμε σπίτι» μας βρήκε σε ξένο σπίτι. Μα ήταν τόσο η αύρα του παντού και το παιδιάστικο της ζωής του moto «Δεν συμβαίνει σε μένα», που μας ξεγέλασε και μας ότι είναι έτσι. Α ρε Διονύση!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ησυχία του κόσμου στην πρώτη καραντίνα. Στους απέραντους περιπάτους. Στα μαγειρέματα. Στα ποδήλατα της νύχτας. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην αγωνιώδη ανησυχία μας στη δεύτερη. Άλλαξε της ψυχής το κλίμα. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο ψυχανέμισμα μιας στιγμής ότι αξίζει να είναι η ζωή μας πιο απλή. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο ότι το παιχνίδι για μια απλή ζωή, είναι χαμένο από χέρι.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην αμαχητί παράδοσή μας σ΄έναν αυθάδικο καπιταλισμό. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ευεργεσία της οθόνης που μας ένωνε. Zoom και ξανά zoom. Και στο Netflix που μας καθήλωνε. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα αδιέξοδα των τεσσάρων τοίχων. Τι μοναξιές! Τι συνθλίψεις! Τι κακοποιήσεις. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην Άδα Σταματάτου και σε κάθε Άδα. Μάνα, θηρίο! Αντοχής, υπομονής, εργατικότητας, δύναμης, πείσματος. Η Άδα, ο Γιάννης «της», ο αυτισμός του. Εσώκλειστοι. Υπάρχει «πιο» αγώνας; Ακολουθείστε τη σελίδα της στο FB «Η ζωή μου με τον Γιάννη» και διαβάστε το βιβλίο της.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» του Τζόρτζ  Φλόιντ. Και σε ένα «μαμά» απαρηγόρητο στην άσφαλτο. By the way, ελεύθερος ο εγκληματίας. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο «Δεν μπορώ να αναπνεύσω» της Αμερικής. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον Τράμπ ως καρικατούρα εξουσίας και στην Μελάνια των τακουνιών. Ανισορροπίες. ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε κάθε μορφή Τραμπισμού. Εύκολο το έχεις να απαλλαγεί η ανθρωπότις;

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον καιροσκοπισμό κάθε Παπαδημούλη της εξουσίας. «Το σύνολο των καθαρών εσόδων από όσα διαμερίσματα ενοικιάζω μέσω ΜΚΟ σε πρόσφυγες και μετανάστες, θα διατίθενται για τη στήριξη δράσεων κοινωνικής αλληλεγγύης….». Παπαδημουλισμός. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας από τον δήμαρχο που επέλεξε να μεγαλώσει (στην τούρλα της τραγωδίας) το Μεγαλύτερο Πεζοδρόμιο της Αθήνας. Σιγά!

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στους γονείς της Ελένης Τοπαλούδη. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στους γονείς του Παύλου Φύσσα. ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε γονείς που θρηνούν παιδιά. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα «αρσενικά» της Χρυσής Αυγής και κάθε είδους «Χρυσής Αυγής». Πού είναι ο Παππάς; ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα ανθρωπάρια που διαπόμπευσαν τον Πρύτανη αλλά και ΓΕΙΑ ΣΟΥ στους Πρυτάνεις και κάθε μορφής «Πρυτανείες» που σφυρίζουν ξεδιάντροπα «Να το μελετήσουμε το θέμα». Για πόσους αιώνες; ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε κάθε λογής φρένα που βρωμάνε μικροσυμφέροντα. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο αυτονόητο. Αργεί η ώρα του; ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον εμπορικό και επιχειρηματικό κόσμο που ακόμα αντέχει. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον αξιοκρατικό αγώνα της Άννας Διαμαντοπούλου για γενική γραμματέας του διεθνούς ΟΟΣΑ.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε κάθε εκδρομή που προλάβαμε και σε άλλες τόσες που ονειρευτήκαμε. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα κυκλάμινα…Όπως κάθε χρόνο! Στις αμυγδαλιές… Όπως κάθε χρόνο. ΓΕΙΑ ΣΟΥ σε ότι έμεινε στη θέση του. Μάνα φύση, πόσο ανάγκη σ΄έχω! ΓΕΙΑ ΣΟΥ στο δώρο της θάλασσας όλον τον χρόνο. Και στη λίμνη. Στις Κυκλάδες και στα Ζαγόρια. Πόσες χώρες έχει η χώρα μου! ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα φεγγάρια ως φεγγάρια. Χρόνια μου πήρε να απολαύσω ακόμπιαστα την ομορφιά τους. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα ηλιοβασιλέματα τα κόκκινα, εκείνες τις υπερπαραγωγές του Θεού.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στις μυρουδιές της γαρδένιας, της γαζίας, του γιασεμιού, του σύμπαντος πριν τη βροχή, του σύμπαντός μου σε εκείνο το σημείο του λαιμού του. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην ελιά στο κέντρο της αυλής μας στο νησί. Για κάθε σκηνή που εξελίσσεται γύρω της. Τα ποδαράκια που σκαρφαλώνουν, τα κεφαλάκια που λούζονται με το λάστιχο. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στη χαρά που δίνει στα παιδιά το ελάχιστο και δεν το αντιλαμβάνονται οι γονείς.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα τραπέζια μας. Πόσες καρέκλες; ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα βλέμματα και στο χαμόγελό τους. Όπως φτάνουν στη σκέψη μου ένας ένας. Λίλα, Γιώργος, Αρίστος, Μόνικα, Κώστας. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στα νυχάκια της Εριέττας, στις επιθέσεις του Μάξιμου, στο «Ζάστα» της Ριρί με τα λακκάκια.

ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον Αγιο Βασίλη και φέτος. Θέλω να υπάρχει πάντα! ΓΕΙΑ ΣΟΥ στην αναχώρηση. Γλυκοπονάει. Σειρά ματιών σε παράταξη. Χέρια που χαιρετάνε ακούραστα. Δάκρυα που αδίκως συγκρατούνται. «It is always very difficult» είναι η τελευταία κουβέντα της Μόνικα. ΓΕΙΑ ΣΟΥ στον τρόπο που βρίσκουμε οι άνθρωποι, σε οποιαδήποτε ζωής συνθήκη, να πούμε «Σ΄αγαπώ». Για να αντέξουμε. 

ΥΓ. It is always difficult. Φέτος, κάτι μου λέει, difficult-τότερα!   

                             

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News