Ηταν μια φορά και έναν καιρό ένα 2020, που επέπεσε πάνω στα κεφάλια των ανθρώπων σαν φλεγόμενος κομήτης. Τα ‘χαν πει οι αστρολόγοι ότι αυτός ο διπλός επαναλαμβανόμενος αριθμός δεν προμηνύει τίποτα καλό παρά μόνο φωτιά και τσεκούρι, όμως ποιος έδινε σημασία σε κομπογιαννίτες που χάζευαν τους ουρανούς όταν είχε μπροστά του εκθέσεις της FED, της ΕΚΤ ή του ΔΝΤ που μας βεβαίωναν για θηριώδεις αναπτύξεις και για εκτοξεύσεις χρηματιστηρίων;

Τα θέλαμε και τα πάθαμε. Κοιτάζοντας εκστατικοί τους φωτεινούς μας ορίζοντες, δεν καταδεχτήκαμε να ρίξουμε μια ματιά στο χώμα που βρισκόταν μπροστά στα πόδια μας. Πέσαμε στην λακκούβα σαν ανυποψίαστο άγριο ζώο που υποκύπτει στην πονηριά των λαθροκυνηγών και τότε ήταν που μάθαμε ότι ανάμεσα σε μας και το απαστράπτον μέλλον μας ενδέχεται να παραμονεύει ένας πλαστικός ιατρικός σωλήνας, χωμένος βαθιά μέσα στον πνεύμονα μας για να μας υποβοηθήσει να αναπνεύσουμε.

Η ανθρωπότητα ως σύνολο θα πορευτεί προς αυτό το μέλλον. Ενα αόρατο ασπόνδυλο με ανύπαρκτη συνείδηση και λιπώδες περίβλημα, δεν είναι ικανό να την σταματήσει. Ο κάθε άνθρωπος χωριστά όμως, κάθε άλλο παρά σίγουρος είναι ότι έχει μέρες ζωής μπροστά του για να μετρήσει. Η παγκόσμια επιστήμη τρίζει ενωμένη τα δόντια της στον αόρατο εχθρό, κραδαίνοντας σύριγγες με αντίδοτα και εμβόλια που αργά ή γρήγορα θα τον στείλουν στον διάολο. Μένει όμως εκστατική και ανήμπορη μπροστά στο DNA ενός γερασμένου ανθρώπινου ερειπίου που ανθίσταται σθεναρά, απέναντι στο DNA ενός υγιέστατου κραταιού νεαρού που καταρρέει σαν πύργος στεγνής άμμου μόλις έρθει σε επαφή με το ασπόνδυλο.

Θα πείτε ότι δεν χρειαζόταν να εμφανιστεί το καταραμένο 2020 για να επιβεβαιώσουμε ότι είμαστε όμηροι του τυχαίου, που σφραγίζει αναιτιολόγητα την θλιβερή σαθρότητα ή την αλλόκοτη αντοχή ενός εκάστου εξ ημών. Ούτε χρειάζεται το 2021 για να μας κάνει να αντιληφθούμε ότι τελικά σε τούτη την ζωή είναι προτιμότερο να έχεις μέρες γραμμένες στον ιστό που έπλεξε για σένα η Κλωθώ πάνω απ’ την κούνια σου, παρά προσόντα συσσωρευμένα στον εγκέφαλο σου από την θητεία σου στα σχολεία. Το χρωμόσωμα της επιβιωτικής αντοχής του DNA μας, αποδεικνύεται εσαεί σημαντικότερο από όλα μαζί τα χρωμοσώματα της εξυπνάδας, της φιλομάθειας και της σωματικής ρώμης. Η συσσωρευμένη γνώση της ανθρωπότητας είναι υπερόπλο, η ατομική όμως συχνά-πυκνά στριμώχνεται στο καναβάτσο της ζωής. Σε πόσα γειτονικά κρεβάτια εντατικής θεραπείας, οι γιατροί είδαν τον πανέξυπνο και παντογνώστη να μετατρέπεται σε άπνοο σαρκίο, με τον διπλανό του χαζό και απαίδευτο να επιβιώνει θριαμβευτικά; Οποία ειρωνεία θα αποφανθείτε… όμως ποιος είναι αυτός που θα κρίνει τελεσίδικα το δίκαιο ή το άδικο του πράγματος;

Το 2021 θα έρθει η αντεπίθεση των ιατρικών συμβουλίων και των κυβερνητικών επιτελείων που θα μιλήσουν για τη μεγάλη νίκη. Θα ξαναδούμε την επαναφορά των εκθέσεων της FED, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ που θα μας βεβαιώνουν για την νέα κανονικότητα και ευημερία. Οι ΜΕΘ, οι ΜΕΦ και τα λευκά κτίρια των νοσοκομείων θα υποχωρήσουν σε δεύτερο πλάνο, έζησαν κι αυτά το κατά Αντι Γουόρχολ τέταρτο δημοσιότητας που τους αναλογούσε. Τα νεκροταφεία θα αναστενάξουν ανακουφισμένα από την μείωση του φόρτου εργασίας και στα κλαμπ του πλανήτη θα ανέβει σταδιακά η ένταση της μουσικής, ώστε να δώσει ρυθμό στο ξέσπασμα του ανθρώπινου είδους.

Θα είναι ένας ξέφρενος μαζικός χορός στην θριαμβευτική μας ματαιότητα, αυτή που μας κάνει να ξεχωρίζουμε καθοριστικά απ’ όλα τα υπόλοιπα έμβια. Χορεύουμε με την σιγουριά ενός υπνοβάτη, πάνω στο λεπτό περβάζι της ταράτσας του ουρανοξύστη μας. Καθένας μας χωριστά είναι φτερό στον δυνατό άνεμο που φυσάει σε κείνα τα ύψη, όλοι μαζί όμως φτιάχνουμε το μεγαλύτερο υπερθέαμα. Το 2021 (κι ας ξεκινά ο χρόνος μέσα απ’ την λάσπη), οι προβολείς θα ξανανάψουν σταδιακά και η παράσταση θα αποδεχτεί μεγαλοπρεπέστερη (και πιο ανωφέλετη) από ποτέ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News