Μήπως η επιλογή του επίπλου που διάλεξε ο Ντόναλντ Τραμπ για την πρόσφατη συνέντευξή του στον Τύπο προδίδει μια υποσυνείδητη παραδοχή ήττας; Απευθυνόμενος στον αμερικανικό λαό απερχόμενος πρόεδρος μίλησε, βέβαια, και πάλι για εκλογική απάτη, δήλωσε, όμως, επίσης ότι θα αποχωρήσει αν και εφόσον το εκλεκτορικό σώμα επικυρώσει  τη νίκη του Τζο Μπάιντεν. Και τα λόγια του ήταν λιγότερο σοκαριστικά από το γραφείο πίσω από το οποίο επέλεξε να καθίσει. Ήταν μικρό. Και έστειλε ένα σαφές σήμα: «Είμαι ο χαμένος»…

«Για έναν πρόεδρο των ΗΠΑ που έχει εμμονή με το μέγεθος -των χεριών του, του πλούτου του, του πλήθους των οπαδών του σε συγκεντρώσεις- ο Ντόναλντ Τραμπ έκανε μια τολμηρή στροφή την Πέμπτη το βράδυ, απευθυνόμενος στη χώρα από ένα γραφείο φαινομενικά σχεδιασμένο για ξωτικό», έγραψε ο Ρόρι Κάρολ στον Guardian.

Μία φωτογραφία του Τραμπ, τραβηγμένη από χαμηλά, δείχνει ότι τα πόδια του μόλις που χωράνε κάτω από το τραπέζι, προκαλώντας θυμηδία στα social media. Θέλετε να κάνετε τη σύγκριση με ένα πραγματικό γραφείο κυβερνήτη; Το περίφημο Resolute στο Οβάλ Γραφείο του Λευκού Οίκου  είναι ο ορισμός ενός τέτοιου γραφείου: ένα τεράστιο ξυλόγλυπτο «φρούριο» του χώρου εργασίας, κάτι σαν αεροπλανοφόρο με πόδια, με τον αετό των ΗΠΑ στην καρδιά των βαριών βικτοριανών σχεδίων του.

Η ξυλεία του είναι βρετανικής προέλευσης. Προέρχεται από το «HMS Resolute», ένα ιστιοφόρο του Βασιλικού Ναυτικού της Αγγλίας, το οποίο κάποτε ταξίδευε στα παγωμένα νερά του Βόρειου Πόλου. Και σε μια τελευταία προσθήκη «αμυντικού» τύπου, ο Φράνκλιν Ρούσβελτ έφραξε την πρόσοψή του, ώστε να μην μπορεί να κανείς δει τα πόδια του και να ανακαλύψει ότι ήταν ανάπηρος.

Η εμφάνιση του Τραμπ πίσω από αυτό το τραπεζάκι –«μικροσκοπικό συντρίμμι από ναυάγιο που ξέβρασε η θάλασσα» το αποκαλεί ο Guardian-, δείχνει γιατί ο Ρούσβελτ και άλλοι πρόεδροι πάντοτε επέλεγαν να ταμπουρώνονται πίσω από το μεγαλοπρεπές Resolute. Γιατί απλά τους προσθέτει όγκο και κύρος. Ενώ αυτό στο οποίο ακούμπησε ο απερχόμενος δεν είναι καν γραφείο. Δεν μπορεί καν να χαρακτηριστεί escritoire ή secretaire, τα καθόλου άνετα μεν αλλά τουλάχιστον με συρταράκια, κομψά και πρακτικά, vintage έπιπλα γραφής. Το έπιπλο, που διάλεξε για την περίσταση ο Τραμπ, είναι απλά ένα τραπέζι χωρίς καθόλου χώρο αποθήκευσης εγγράφων και λοιπών αξεσουάρ γραφείου. Αραγε έχει πακετάρει ήδη τα πάντα;

Πρόκειται για ένα κοινό τραπέζι, Federal style των αρχών του 19ου αιώνα, στο οποίο έχει τοποθετηθεί αδέξια η σφραγίδα του προέδρου. Δεν βρισκόταν στο Οβάλ Γραφείο, αλλά στην πολύ λιγότερο επιβλητική αίθουσα υποδοχής διπλωματών, στη οποία μπορεί να μπει κανείς κατευθείαν από τον κήπο. Το 1963, η Τζάκι Κένεντι είχε διακοσμήσει το σαλόνι αυτό με ταπετσαρία που απεικονίζει διάσημα αμερικανικά αξιοθέατα και έπιπλα αντίκες Federal style. Ήταν μια εποχή οράματος και class. Το συγκεκριμένο μπορεί αρχικά να προοριζόταν για χαρτοπαίγνιο ή κάτι για να ακουμπήσει κανείς ένα βάζο ή μια γλάστρα.

I still can’t quite believe this happened today.
Whoever suggested that desk … thank you.#tinydesk #TinyDeskDonald https://t.co/9sQ6Ko1bMA pic.twitter.com/xKuU0DVjUD

— Noah Maher (@noahsparc) November 27, 2020

Τι μήνυμα λοιπόν θέλησε να στείλει καθισμένος πίσω από ένα πολύ κομψό έπιπλο, που προφανώς δεν προορίζεται για εργασία; Δείτε πώς χάνει κανείς την εξουσία, ίσως; Τα τεράστια γραφεία έχουν σχεδιαστεί για να σηματοδοτούν την ισχύ. Ένα γραφείο εξοπλισμένο με ράφια και συρτάρια, με χώρο αρκετό για να απλώνονται χάρτες και σχέδια μαχών, υποδηλώνει ότι ελέγχεις μακρινές επιχειρήσεις ή σχεδιάζεις πολέμους. Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ φωτογραφήθηκε συχνά σε ένα ευρύχωρο γραφείο με τακτικά τοποθετημένα χαρτιά. Ακόμα και ο Τζίμι Κάρτερ γνώριζε τον συμβολισμό ενός γραφείου γεμάτου με έγγραφα εργασίας. Καθόταν πίσω από ένα καλογυαλισμένο έπιπλο σε μέγεθος διπλού κρεβατιού, με «ζώνες» εργασίας, ακόμη και με μια σειρά από βιβλία, στηριγμένα με ξύλινους βιβλιοστάτες. Βάλτε τα όλα αυτά στο «γραφείο» του Τραμπ και θα καταρρεύσει…

Φυσικά το πιθανότερο είναι ότι ο Τσόρτσιλ και ο Κάρτερ βρισκόντουσαν στη μέση μιας πολύ σημαντικής δουλειάς όταν πόζαραν στους φωτογράφους. Σε κάθε περίπτωση όμως οι χώροι εργασίας έχουν χρησιμοποιηθεί για να συμβολίζουν την προσπάθεια, ήδη από την Αναγέννηση. Σε πίνακα του Χανς Χόλμπαϊν των αρχών του 16ου αιώνα ένας γερμανός έμπορος απεικονίζεται με ένα γράμμα στο χέρι, περιτριγυρισμένος από επείγουσες επιστολές, λογαριασμούς, σφραγίδες και μελάνι. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο: μόλις που βρήκε χρόνο για τις συνεδρίες με τον ζωγράφο που ετοιμάζει το πορτρέτο του.

Ο Τραμπ πάντως δεν μοιάζει και πολύ απασχολημένος τελευταία. Παίζοντας γκολφ, τουιτάροντας την πραγματική ή την υποτιθέμενη δυσπιστία του στα αποτελέσματα των εκλογών, δεν φαίνεται να ασχολείται με μεγάλες υποθέσεις του κράτους. Αυτό το μικρό τραπέζι, που προσποιείται ότι είναι γραφείο, είναι του ομολογία αδράνειας εκ μέρους του. Σε ένα τέτοιο τραπέζι θα μπορούσε να τρώει το ελαφρύ γεύμα του ένας συνταξιούχος ενώ βλέπει τηλεόραση. Και ίσως το επόμενο στάδιο είναι να εμφανιστεί με έναν πτυσσόμενο δίσκο στην αγκαλιά του…

Φαίνεται, λοιπόν, ότι ο Τραμπ αυτόν τον τρόπο διάλεξε για σταματήσει σταδιακά να προσποιείται ότι διοικεί μια τεράστια χώρα και αντ’ αυτού να αφεθεί σε μια πιο χαλαρή ζωή.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News