Είναι φανερό ότι τα περισσότερα και επαναλαμβανόμενα από όσα συμβαίνουν έχουν κουράσει.

Είναι πλέον εξοντωτική η καθημερινή καταγραφή νεκρών, διασωληνωμένων, νοσηλευομένων και νοσούντων.

Είναι εξουθενωτική η σχεδόν μονοθεματική ειδησεογραφία για τον κορονοϊό. Και είναι σχεδόν πληκτική η απόπειρα πολιτικής αντιπαράθεσης πάνω σε αυτό το ζήτημα, είτε με αφορμή την σύγκριση θανάτων μεταξύ χωρών είτε λόγω των αυτοψιών του Πολάκη στις Εντατικές.

Κρίνοντας κανείς από όσα συμβαίνουν και ξεκινούν από τα κοινωνικά δίκτυα, η αντιπολίτευση έχει αποφασίσει να «χτίσει» στο θέμα της πανδημίας. Μετρά νεκρούς και επιχειρεί να ισοφαρίσει την τραγωδία στο Μάτι. Επισκέπτεται ο Τσίπρας νοσοκομεία και αποδίδει ευθύνες δεξιά και αριστερά (κυρίως δεξιά) για την έξαρση της πανδημίας στη Δράμα, ή όπου αλλού υπάρχουν εστίες υπερμετάδοσης. Και οι οπαδοί του στο Twitter ξεσαλώνουν με χυδαιολογίες και απερίγραπτες αναρτήσεις, σε μία συνεχή επίδειξη πολιτικής ακροβασίας.

Υπάρχει όμως ένα παράδοξο. Η εκστρατεία αυτή δεν παράγει αποτέλεσμα. Τα λένε μεταξύ τους, τα λένε στις τηλεοράσεις, τα λένε και μέσα στη Βουλή, όμως όλα αυτά γίνονται στον βρόντο.

Συμβαίνει αυτό επειδή η κυβέρνηση τα έχει κάνει όλα υπέροχα ή μήπως επειδή οι περισσότεροι σκέφτονται το γνωστό «κοίτα ποιος μιλάει». Μπορεί να  το κρίνει ο καθένας από το εαυτό του ή από το περιβάλλον του. Η αδυναμία της σπέκουλας πάνω στην πανδημία έχει άλλα αίτια. Πολύ απλά, δεν έχει κοινό. Δεν αφορά κανέναν. Ο κόσμος γνωρίζει πολύ καλά ότι όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε και ότι όποια λάθη και αν έχουν γίνει, η προσπάθεια γίνεται.

Η συνθήκη αυτή θα συνεχίσει να ισχύει για κάποιο καιρό. Ακόμη και όταν έλθουν τα εμβόλια, είναι βέβαιο ότι κάποιοι θα κραυγάζουν για το πώς πότε και ποιοι θα τα κάνουν ή και για το αν θα τα κάνουν. Πλην όμως, και πάλι δύσκολα θα φέρει αποτελέσματα η υγειονομική αντιπολίτευση.

Η πολιτική συνθήκη της αντιπαράθεσης θα διαμορφωθεί σε άλλο πεδίο: αυτό της πρωτοφανούς οικονομικής ζημιάς, της τιτάνιας προσπάθειας ανόρθωσης που θα απαιτηθεί και των ιστορικά μεγάλων ευκαιριών που θα παρουσιαστούν για να επιτευχθεί η ανάκαμψη.

Η κυβέρνηση θα έχει κάθε ευκαιρία να αξιοποιήσει τις ευκαιρίες και να διαμορφώσει συνθήκες για την ανάπτυξη της χώρας. Η αντιπολίτευση καλά θα κάνει να αξιοποιήσει τις δικές της, να μελετήσει και να πάψει να μετρά φέρετρα. Αν διέκοπτε για λίγο τις κραυγές, δεν θα ενοχλούνταν κανείς. Το αντίθετο μάλλον θα συνέβαινε.

Ο πόλεμος της πανδημίας θα περάσει. Και τότε θα έλθει η στιγμή που όλοι θα κληθούν με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να απαντήσουν στο σκληρό ερώτημα: «Tι έκανες στον πόλεμο μπαμπά;»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News