Όταν ψήνω ψωμί νιώθω τέτοια ικανοποίηση σαν να έκανα ένα κατόρθωμα.  Δεν ξέρω ακριβώς  γιατί.  Ίσως είναι κάτι ασυνήθιστο, ιδιαίτερα σε όσους μεγάλωσαν σε πόλη.  Ίσως επειδή ξεκίνησα να κάνω ψωμί  μεγάλος.  Μπορεί να είναι και κάτι  μεταφυσικό, ή ποιητικό, αν θες.

Το ψωμί  θυμίζει τη γονιμότητα.  Συμβολίζει τον θρίαμβο του ανθρώπου να δαμάσει τον καρπό για να τραφεί, ιδέες που η αδυναμία μου στην έκφραση  περιορίζουν την περιγραφή.  Ίσως και κάποια σύνδεση με τη μαγεία. Λέτε από κει να προέρχεται, άραγε, η ονομασία της μαγιάς;

Θα σταματήσω εδώ.  Θέλω, όμως, να μοιραστώ  μαζί σας ένα από τα πιο εντυπωσιακά ζυμάρια μου.  Το φτιάχνω σχεδόν σε όλους όσους μαγειρεύω. Το δοκίμασα μια φορά  και καθιερώθηκε…

Δείτε εδώ τη συνταγή

Εύχομαι, λοιπόν, να φτιάχνετε ψωμί και να κάνετε και πολλά άλλα δημιουργικά πράγματα, για να διατηρείτε το κέφι σας.

Καλή επιτυχία, σας εύχομαι!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News