Καθώς πλησιάζουμε στη μεγάλη εκλογική ημέρα των ΗΠΑ, ορισμένοι δημοσιογραφικοί όμιλοι της Βρετανίας ενώνουν τη φωνή τους με τους Δημοκρατικούς: «Πρέπει να φύγει ο Τραμπ», γράφουν, «και να γίνει πρόεδρος ο Μπάιντεν». Επειδή ο «ο Τραμπ έχει βεβηλώσει τις αξίες που καθιστούν την Αμερική φάρο για τον κόσμο» λέει ο Economist, ενώ οι Financial Times προσυπογράφουν και επαυξάνουν: «Να τι διακυβεύεται σε μία εβδομάδα: ο χαρακτήρας της αμερικανικής δημοκρατίας. Για  αυτόν τον λόγο ο Μπάιντεν χρειάζεται τις ψήφους. Διακυβεύεται το σύστημα, όχι μόνο η διαχείριση της πανδημίας».

Ο Economist περιγράφει τη σημερινή πραγματικότητα των ΗΠΑ με μελανά χρώματα, επικεντρώνοντας στο τρομερό «αποτύπωμα» της πανδημίας στο κοινωνικό σώμα. Πρέπει να φύγει ο Τραμπ, λέει, αλλά δεν κρύβει ότι μαγικά ραβδιά υπάρχουν μόνο στα παραμύθια: «Ο Τζο Μπάιντεν δεν είναι κάποια θαυματουργή θεραπεία για αυτό που πλήττει την Αμερική. Αλλά είναι καλός άνθρωπος, και θα αποκαταστήσει τη σταθερότητα και την ευγένεια στον Λευκό Οίκο. Αυτός θα αρχίσει την προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας, σε συνθήκες συμφιλίωσης. Αν ψηφίζαμε, το βόλι μας θα πήγαινε στον Τζο».

Η έκφραση «καλός άνθρωπος» ασφαλώς παραξενεύει τον ευρωπαίο αναγνώστη όταν τη διαβάζει σε ένα προεκλογικού χαρακτήρα άρθρο, ωστόσο για να προβάλλεται από τους Βρετανούς φαίνεται ότι παίζει σημαντικό ρόλο στον επηρεασμό του αμερικανού ψηφοφόρου. Εμμέσως αυτό το αναγνωρίζουν και οι Financial Times θυμίζοντας στο κοινό τους ότι ο Τραμπ κατέληξε «να φλερτάρει με ένοπλες ομάδες λευκών ανδρών και νεοναζιστές».

Ο Τραμπ στον ρόλο «του θεματοφύλακα των αξιών της Αμερικής, της συνείδησης του έθνους και της φωνής της Αμερικής προς τον υπόλοιπο κόσμο» έχει αποτύχει παταγωδώς κατά τον Economist, ο οποίος ωστόσο απαριθμεί κάποια δυνατά χαρτιά του πριν από το ξέσπασμα της πανδημίας. Αλλά και αυτό το κάνει μόνο και μόνο για να τα αμφισβητήσει. Λόγου χάρη, τις φοροαπαλλαγές τις χαρακτηρίζει «οπισθοδρομικές», κρίνει ότι το περιβάλλον υπέστη βλάβη από τις πολιτικές Τραμπ, ότι η απόπειρα μεταρρύθμισης στον υγειονομικό τομέα κατέληξε «σκέτη καταστροφή», κ.λπ.

Στο ζοφερό τοπίο προσθέτει εικόνες από κατεστραμμένες οικογένειες μεταναστών: «Αποχωρίστηκαν τα παιδιά τούς γονείς τους, με επίδειξη σκληρότητας από πλευράς ΗΠΑ, ενώ ο περιορισμός του αριθμού των νέων μεταναστών θα βλάψει τη ζωτικότητα της Αμερικής». Από τη δική τους γωνία, οι Financial Times θυμίζουν τον «εκβιασμό στην Ουκρανία», τον «τορπιλισμό του συστήματος συμμαχιών των ΗΠΑ», την «απόσυρση από τις συμφωνίες για το κλίμα», τον «αυτοκαταστροφικό εμπορικό πόλεμο» με την Κίνα.

Ο Economist γράφει ότι ακόμη και την «έκρηξη ειρηνικής διαμαρτυρίας» που ακολούθησε τον φόνο του μαύρου Τζορτζ Φλόιντ, ο Τραμπ την εκμεταλλεύτηκε και «την παρουσίασε σαν όργιο λεηλασίας και αριστερής βίας». Με την εξάπλωση του κορονοϊού, ο Τραμπ υποτίμησε τον ρόλο και τις αποφάνσεις των ανωτάτων υγειονομικών οργανισμών, και του ΟΗΕ και των ΗΠΑ, χλεύασε ιατρούς και ειδικούς, ερμήνευσε την πανδημία κατά το δοκούν.

Οι Financial Times γράφουν ότι ο Μπάιντεν «θα χρειαστεί μια χιονοστιβάδα ψήφων», ώστε να εξοντώσει όποια σχέδια αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος υπάρχουν. Και παραδέχονται ότι η πανδημία είναι αυτή που σπρώχνει τον Μπάιντεν προς τη νίκη. Διότι «μέχρι τον Μάρτιο, ο Τραμπ είχε πολύ καλές πιθανότητες να επανεκλεγεί», καθώς η οικονομία βρισκόταν σε «λογική κατάσταση». Το Μέσο του λονδρέζικου Σίτι προειδοποιεί τον Μπάιντεν ότι, αν κερδίσει, υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να ξεχάσει: «Οι απογοητεύσεις που ώθησαν τον Τραμπ στην προεδρία δεν έχουν εξαφανιστεί». Το ωραίο είναι ότι οι FT δίνουν την ίδια συμβουλή και στον Τραμπ, στην περίπτωση που εκείνος κερδίσει! «Υπάρχουν ξεχασμένοι Αμερικανοί που πρέπει να σωθούν». Τα συστατικά αναβίωσης ενός λαϊκισμού «ακόμη πιο απειλητικού από τον τραμπισμό» είναι όλα παρόντα, λέει.

Επίσης οι FT γράφουν ότι ο Μπάιντεν είναι καλύτερος στη διαχείριση από τον Τραμπ και ότι η οικονομική ατζέντα του είναι πιο «αριστερή» αν συγκριθεί με εκείνες των Μπαράκ Ομπάμα και Μπιλ Κλίντον. Η εξήγηση που το βρετανικό Μέσο δίνει όσον αφορά την «αριστεροσύνη» του Μπάιντεν είναι η εξής: «Υπάρχει η πίεση της ριζοσπαστικής πτέρυγας των Δημοκρατικών, αλλά είναι γεγονός ότι και ο κορονοϊός έχει αποκαλύψει τις σοβαρές ελλείψεις του αμερικανικού καπιταλισμού». Σίγουρα ο Μπάιντεν θα επιδιορθώσει κάποιες ζημίες που προξένησε η διοίκηση Τραμπ, λέει και το περιοδικό Economist, αφού ο υποψήφιος των Δημοκρατικών προτείνει στους Αμερικανούς αυξήσεις φόρων, ανοικοδόμηση υποβαθμισμένων υποδομών, περισσότερα κεφάλαια στην υγεία και στην εκπαίδευση και, βέβαια, περισσότερη μετανάστευση. Η πολιτική του για την κλιματική αλλαγή θα επενδύσει στην έρευνα και στην τεχνολογία και θα ενισχύσει την απασχόληση, υπογραμμίζεται στο άρθρο. «Ο Μπάιντεν είναι ικανός διαχειριστής, ακούει τις συμβουλές των εμπειρογνωμόνων, δεν αντιφάσκει όπως ο Τραμπ, είναι αποφασιστικός».

Ορισμένοι υποστηρίζουν, γράφει το Economist, ότι λόγω ηλικίας ο Μπάιντεν θα παραδοθεί στις ορέξεις της ριζοσπαστικής πτέρυγας των Δημοκρατικών. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Τόσο ο ίδιος όσο και η αντιπρόεδρός του Κάμαλα Χάρις «απέδειξαν ότι μπορούν να την ελέγξουν». Το βρετανικό έντυπο κλείνει το άρθρο του με την παρατήρηση ότι η νίκη των Δημοκρατικών πρέπει να είναι συντριπτική, πρέπει να περάσει και η Γερουσία στα χέρια τους. Και αυτό θα κάνει καλό και στους ίδιους τους Ρεπουμπλικανούς, γράφει, οι οποίοι με τον Τραμπ επικεφαλής έχουν ξεφύγει. Παρατηρεί το Economist: «Οπως υποστηρίζουν οι ‘Ρεπουμπλικανοί κατά του Τραμπ’, ο τραμπισμός είναι ηθικά χρεοκοπημένος. Το κόμμα θέλει αναγέννηση. Ο Τραμπ πρέπει να απορριφθεί».

Και, τελικά, μόνο για έναν λόγο πρέπει να καταψηφιστεί ο Τραμπ: «Στην πρώτη του θητεία υπήρξε καταστροφικός πρόεδρος. Θα ξεκινούσε τη δεύτερη με τους χειρότερους οιωνούς. Ο Μπάιντεν βρίσκεται στον αντίποδα. Αν εκλεγεί, η επιτυχία του δεν θα είναι εγγυημένη – και πώς θα μπορούσε να είναι, άλλωστε… Αλλά στον Λευκό Οίκο θα εισέλθει με την υπόσχεση για το πιο πολύτιμο δώρο που μπορούν να προσφέρουν οι δημοκρατίες: την ανανέωση».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News