Παρακολουθώ ομιλία του Τραμπ στη Βόρεια Καρολίνα. Αναυδος. Δεν μπορώ να πάρω τα μάτια μου από την οθόνη. Το θέαμα, ενώ δεν το λες ελκυστικό, με έχει μαγνητίσει. Ο Τραμπ μου είναι αποκρουστικός. Όμως αυτό το πλάσμα στην οθόνη με κρατάει καρφωμένο στον καναπέ, ασκεί πάνω μου ένα είδος πρωτόγνωρης γοητείας, με τραβάει σε ένα βούρκο και δεν κάνω καμία προσπάθεια να ξεφύγω.

Με καθήλωσε ο λόγος, το ύφος του, το θέαμα. Ήταν απίστευτα. Ένα stand up που έδειχνε παραληρηματικό, αλλά προφανώς είχε σχέδιο και σκηνοθεσία. Ο άνθρωπος έλεγε πράγματα που δεν ακούγονται σε πολιτικό βήμα. Έδειξε τον ουρανό, το «αφεντικό», για να εξηγήσει πώς ανέκαμψε από την ασθένεια του. Και έσπευσε να διευκρινίσει: «μου λένε ότι είμαι ο πιο διάσημος άνθρωπος στον κόσμο. Λάθος, δεν είμαι εγώ. Είναι ο Ιησούς». Και συνέχισε να αναφέρεται σε καταστάσεις και γεγονότα που δεν έχουν καμία σχέση με τις εκλογές. Θυμήθηκε παλαιότερες περιοδείες του, πόσο ωραία ήταν τα πυροτεχνήματα και εντυπωσιακά τα κτίρια που επισκέφθηκε. Είπε στο ακροατήριο ότι ο ίδιος ζούσε μία ονειρεμένη ζωή και τα παράτησε όλα για να σώσει τη χώρα από το κακό που προκάλεσαν ο Ομπάμα με τον Μπάιντεν. Και λίγο πριν το τέλος της ομιλίας έκανε ένα σύντομο απολογισμό του έργου του, με τις απαραίτητες υποσχέσεις για το μέλλον. Αναφέρθηκε στον τοπικό γερουσιαστή με ύφος παρουσιαστή αγώνα κατς. Έκανε χιούμορ με το κοινό, όπως κονφερασιέ πανηγυριών πριν ανεβάσουν στη σκηνή τα κλαρίνα.

Δεν σας λέω κάτι καινούργιο, το ξέρω. Έχουν γραφτεί και ειπωθεί τα πάντα για τον Τραμπ. Όμως αν παρακολουθήσετε μία ομιλία του θα καταλάβετε ότι ο άνθρωπος δεν επικοινωνεί με το κοινό του μέσω πολιτικού κώδικα, αλλά με λόγο απενοχοποιητικό για το φθηνό θέαμα που αρέσει στο λαϊκό ακροατήριο. Σε ένα κανονικό κόσμο ο Τραμπ θα ήταν μία καρικατούρα πολιτικού άνδρα, ένας κωμικός που αναπαριστά ως φάρσα μία πολιτική ομιλία. Στους ακραίους καιρούς μας δημιουργεί ένα αποκλειστικά δικό του πρότυπο πολιτικής επικοινωνίας. Είναι μοναδικός. Είναι τόσο γελοίος που δεν μπορείς να τον αγνοήσεις.

Τελείωσε την ομιλία, μπήκε στο αεροπλάνο και συνέχισε για αλλού, για μία συνέντευξη ενώπιον κοινού σε δημαρχείο. Ο δείκτης της έντασης και της ζωτικότητάς του έφτανε στα κόκκινα. Ο άνθρωπος αυτός πέρασε covid. Και, πράγματι, δεν δείχνει απλώς, να το έχει περάσει στο πόδι, αλλά στο πρόσωπο και στις κινήσεις του διακρίνεις μία απίστευτη ένταση, ένα σφρίγος που δεν εξηγείται. Τι διάολο του έδωσαν στο νοσοκομείο; Και εν τέλει, τι παίρνει και δεν μας το λέει;

Οι πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές είναι ανάμεσα στο 10% και στο 15%. Για άλλους είναι ακόμα χαμηλότερες. Η λογική λέει ότι θα χάσει και ενδεχομένως να φύγει σηκωτός από τον Λευκό Οίκο. Το αποτύπωμά του όμως, στη χώρα του και στον κόσμο, θα χρειαστεί καιρό για να ξεθωριάσει. Ο Τραμπ δημιούργησε σχολή πολιτικής επικοινωνίας. Υπάρχουν πλέον πολιτικοί που τον αντιγράφουν, ακόμα και αν δεν το παραδέχονται ή δεν το αντιλαμβάνονται οι ίδιοι. Και εκατομμύρια άνθρωποι νομιμοποιούν στο πρόσωπο του τα πιο ταπεινά προσωπικά και πολιτικά ένστικτα. Ετσι και αυτός ο τύπος κερδίσει πάλι τις εκλογές, η πανδημία δεν θα είναι το μεγαλύτερο κακό του 2020.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News