Η Αρμάνι Μιλάνο ήρθε στο ΣΕΦ για να αναμετρηθεί με τον Ολυμπιακό, αήττητη. Με 13 νίκες σερί σε όλες τις εφετινές διοργανώσεις: πρωτάθλημα Ιταλίας, Ευρωλίγκα και Σούπερ Καπ. Στην Ευρώπη είχε περάσει (δύσκολα) από το Μόναχο, και είχε κερδίσει (εύκολα) τη Βιλερμπάν. Διαθέτει ένα από τα υψηλότερα μπάτζετ και αρκετούς ονομαστούς παίκτες. Οταν προηγήθηκε με οκτώ πόντους, ο ανήφορος που είχαν να ανέβουν οι «ερυθρόλευκοι» φαινόταν μεγάλος. Ωσπου εμφανίστηκε -για πρώτη φορά- ο «άλλος» Ολυμπιακός: του Γιώργου Μπαρτζώκα και του Κώστα Σλούκα. Ο Ολυμπιακός της νέας εποχής.

Αποτελεσματική άμυνα, συγκέντρωση, μπόλικη ενέργεια, τρέξιμο στους ανοιχτούς χώρους (όποτε υπήρξαν), ευκολία -επιτέλους!- στη δημιουργία, ελκυστικό μπάσκετ, και το 36-42 στο τέλος του πρώτου εικοσάλεπτου έγινε 86-75 τελικό. Πενήντα από τους 86 πόντους των νικητών σημειώθηκαν στο καλό τους (δεύτερο) ημίχρονο (50-33 το επιμέρους σκορ). Ακόμη ένας αριθμός που μας συστήνει τον νέο Ολυμπιακό είναι οι 20 ασίστ με τις οποίες ολοκλήρωσε το παιχνίδι. Εναντι 12 της ιταλικής ομάδας.

Με καθυστέρηση 15 ημερών εμφανίστηκε και ο πραγματικός Σλούκας – αυτός που οι Πειραιώτες έχουν απόλυτη ανάγκη για να ανέβουν επίπεδο. Ηταν ζήτημα χρόνου. Ισως, τον βοήθησε το πρώτο καλάθι (η μπάλα βρήκε στεφάνη, αναπήδησε ψηλά και προσγειώθηκε στο πλεκτό) για να αποβάλει το άγχος του, που ήταν φανερό στα δυο προηγούμενα ματς. Πραγματοποίησε ηγετική εμφάνιση, με 17 πόντους, 11 ασίστ και μόλις ένα λάθος σε 20 λεπτά συμμετοχής. Ο διεθνής γκαρντ μοίρασε τις μισές συν μια τελικές πάσες της ομάδας του, μια λιγότερη απ’ όσες όλοι οι παίκτες της Αρμάνι μαζί, ισοφαρίζοντας το προσωπικό του ρεκόρ στην Euroleague.

Για τον Κώστα, ελάχιστοι ήταν αυτοί που αμφέβαλλαν πως θα έβρισκε το δρόμο του. Η μεγάλη συζήτηση γινόταν για τους ξένους, στους οποίους ο Ολυμπιακός των τελευταίων ετών είχε αξιοπρόσεκτη αποτυχία. Φαίνεται πως, αυτή τη φορά, παρά τις περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες του συλλόγου σε σχέση με άλλους (των ρωσικών και των τουρκικών, της Μπαρτσελόνα, αλλά και της Αρμάνι), έκανε «διάνα» στις επιλογές του. Αρχίζοντας από εκείνους που αποκτήθηκαν στο τέλος της περασμένης σεζόν (Τζαμάλ ΜακΚίσικ και Οκτάβιους Ελις), και συνεχίζοντας με αυτούς που προστέθηκαν στο ρόστερ το καλοκαίρι.

Ο Χασάν Μάρτιν (6 πόντοι, 8 ριμπάουντ), μαζί με τον Ελις, κυριάρχησε εντυπωσιακά στον «αέρα» και αλλοίωσε όλες τις μπάλες που απείλησαν το καλάθι του. Αν έβαζε και τις βολές… Ο Ααρον Χάρισον (16 πόντοι, 4 ριμπάουντ), παρά τη χθεσινή του αστοχία (4/11 τρίποντα και συνολικά 6/15 σουτ εντός παιδιάς), έδειξε οτι μπορεί να κάνει καλά τη δουλειά για την οποία αποκτήθηκε: του «ελεύθερου σκοπευτή». Ιδίως με ένα τρίποντο που πέτυχε, ενώ ήταν περικυκλωμένος από αντιπάλους, όταν το σκορ ήταν, ακόμη, στο 52-53. Κανένα αποτυχημένο σουτ δεν κλόνισε την αυτοπεποίθησή του. Δοκίμαζε το χέρι του ξανά και ξανά, και πλήγωσε την Αρμάνι σε κρίσιμα σημεία του αγώνα.

Η τρίτη ευχάριστη νότα της βραδιάς ήταν ο Γιώργος Πρίντεζης (16 πόντοι). Η «φρεσκάδα» του, παρά τα 35 του χρόνια. Με 7/9 σουτ βοήθησε πολύ στο δύσκολο πρώτο εικοσάλεπτο, μέχρι να… πάρουν μπρος ο ΜακΚίσικ (10 πόντοι, 4 ριμπάουντ, 4 ασίστ) και ο Χάρισον.

Στο β’ μέρος του ματς ο Ολυμπιακός έπαιζε τόσο καλά, ώστε ο κόουτς Μπαρτζώκας δεν χρειάστηκε καθόλου τον Σπανούλη και τον Παπανικολάου, και ελάχιστα τον Βεζένκοφ και τον Σαρλ. Κάτι δείχνει αυτό, για το «βάθος» του ρόστερ και το μεγάλο εύρος των επιλογών που έχει στη διάθεσή του. Στην 327η εμφάνισή του στην Ευρωλίγκα ο αρχηγός αγωνίστηκε για μόλις 7′.30″, σκοράροντας ένα τρίποντο και δυο βολές. Ποτέ άλλοτε στη συγκεκριμένη διοργάνωση ο «V-Span» δεν είχε τόσο μικρή συμμετοχή. Φάνηκε σαν ένα «σημάδι» της μετάβασης από τον παλιό Ολυμπιακό, στον νέο.

Η ομάδα δεν είναι, ακόμα, έτοιμη. Δεν θα μπορούσε να είναι, μόλις στην τρίτη αγωνιστική της Ευρωλίγκας και χωρίς αγώνες πρωταθλήματος ενδιαμέσως. Σημαντικές μεταπτώσεις στην απόδοσή της θα έχει για πολύ καιρό ακόμη. Αλλά αυτό το εικοσάλεπτο που έβγαλε νοκ-άουτ την Αρμάνι, με διαφορά 11 πόντων (που μπορεί να φανεί πολύ χρήσιμη στον τελικό λογαριασμό), ήταν μια πρώτη ένδειξη οτι ο Ολυμπιακός μπορεί να διεκδικήσει μια θέση στα πλέι-οφ, και να είναι πιο ανταγωνιστικός από κάθε άλλη φορά την τελευταία τριετία. Αν δεν είχε χάσει στην πρεμιέρα το «δικό του» παιχνίδι με τη Ζαλγκίρις, θα μιλούσαμε για την ιδανική εκκίνηση.

Την Παρασκευή θα εμφανιστεί στο ΣΕΦ ένας παλιός γνώριμος, ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, με τη Μακάμπι του, που «τσαλακώθηκε» στον αγώνα της κόντρα στην Μπάγερν και θα είναι θυμωμένη. Είναι το ίδιο καλή ομάδα με την Αρμάνι, αλλά πολύ πιο μαχητική. Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα θα πρέπει να εμφανιστεί και πάλι, ίσως για περισσότερα από 20 λεπτά αυτή τη φορά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News