Και μέσα στον κουρνιαχτό και την αντάρα, πετάγεται ξαφνικά και ο Τσίπρας και δηλώνει ότι «η επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, στα νησιά μας στην Ανατολική Μεσόγειο και την Κρήτη, είναι μονόδρομος». Οχι πως έχουν σήμερα κάποια σημασία τα λόγια του Αλέξη (τα οποία μάλιστα διατυπώθηκαν ύστερα από σύσκεψη ειδικών, τρομάρα τους, που κατέληξε σε αυτό το σοφό συμπέρασμα), αλλά τα αναφέρω υπηρετώντας το αγαθό της σφαιρικής ενημέρωσης, το οποίο, καμιά φορά, μας μετατρέπει σε αχθοφόρους της κάθε αρλούμπας και ανοησίας που εκστομίζεται.

Σημασία έχει τι κάνουμε εμείς τώρα με τον Τούρκο που έχει ξεσαλώσει κι όχι να αρχίσουμε τις ερωτήσεις προς τους Συριζαίους γιατί δεν ακολούθησαν αυτόν το «μονόδρομο» στα χρόνια που κυβερνούσαν, αλλά κληροδότησαν την διάβασή του στον Κυριάκο. Ελυναν το Μακεδονικό, θα πείτε, αν τους είχαμε δώσει άλλη μια τετραετία, θα τακτοποιούσαν αντιστοίχως και τα Ελληνοτουρκικά, απλώς τους κόψαμε απότομα την φόρα και δεν πρόκαμαν. Ακούω το επιχείρημα, παρά τον αυθόρμητο γέλωτα που αναδύεται από το λαρύγγι μου, τον οποίον συγκρατώ με κόπο στη στοματική μου κοιλότητα λόγω των κρίσιμων εθνικών στιγμών.

Αυτή η ηρωική και αδιάλλακτη δήλωσή του, μου θυμίζει κάτι απόστρατους ναυάρχους και πτεράρχους, που καθισμένοι στα στούντιο των καναλιών εξηγούν υπό ποία γωνία πρέπει να βυθίσουμε το «Oruc Reis» και πώς θα ισοπεδώσουμε με αεροπορικούς βομβαρδισμούς την Αγκυρα. Και δεν αισχύνονται διόλου που όταν βρέθηκαν σε θέσεις ευθύνης τρία, πέντε ή οκτώ χρόνια πριν, νοιάστηκαν αποκλειστικά για τα γυαλιστερά γαλόνια τους, τις ορντινάτσες τους και για τα υπηρεσιακά τους αυτοκίνητα, αφήνοντας τον τομέα της υπηρεσιακής ευθύνης τους ξεβράκωτο.

Διότι στις μέρες τους, το στράτευμα απέμεινε δίχως τορπίλες, οβίδες και ανταλλακτικά αρμάτων, δίχως πρόνοια και παραγγελίες για το μέλλον, πλην αυτοί τότε αγρόν ηγόραζαν και ζεύγη βοών πέντε. Και μπορεί σήμερα εκ του ασφαλούς στα στούντιο να δίνουν το αίμα τους για την πατρίδα μέχρι τελευταίας ρανίδας, όταν όμως ήταν αρχηγοί και υπαρχηγοί δεν βρέθηκε ένας από δαύτους να σταθεί μπροστά στον τότε Πρωθυπουργό ή τον υπουργό Οικονομικών και να τους πει «σε ξεδοντιασμένο στράτευμα εγώ δεν μένω, είτε δώστε λεφτά είτε παραιτούμαι». Αλλά άλλο το αίμα του απόστρατου κι άλλα τα γαλόνια τού εν ενεργεία.

Στο ίδιο μήκος κύματος με αυτούς και ο Αλέξης, απαιτεί σήμερα, μέσα στην ελληνοτουρκική κρίση και πάνω στην κόψη του ξυραφιού, να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια στην ανατολική μας πλευρά, πράγμα που αυτός δεν έκανε ούτε στο Ιόνιο. Στη φωτιά δηλαδή που άναψε ο Ερντογάν, εμείς να μην κρατάμε πυροσβεστήρα μαζί με κάποιους Ευρωπαίους, αλλά να ρίξουμε καταπάνω της έναν κουβά βενζίνη. Να λακίσουν και οι ολίγοι σύμμαχοι που έχουμε σήμερα και μετά να πολεμήσουμε μονάχοι μας τον Τούρκο με τα αεροπλάνα και τις φρεγάτες που ο Αλέξης ως πρωθυπουργός ξέχασε να παραγγείλει.

Αυτό απαιτεί ο κ. Τσίπρας σήμερα, ως άλλος ηρωικός απόστρατος που αγορεύει στα στούντιο του Οικονόμου και του Παπαδάκη. Εξ ου και η άλλη θρυλική δήλωσή προ ημερών ότι «ο κ. Μητσοτάκης οφείλει να εξηγήσει στον ελληνικό λαό για τη νέα παράνομη τουρκική Navtex», λες και ήταν ο Κυριάκος που την εξέδωσε και όχι ο Ερντογάν. Θα μου πείτε πως ούτε ο Αλέξης είχε παραλάβει από τους προηγούμενους κάνα κραταιό στράτευμα (από το 2007 άρχισε η ραγδαία μείωση των κονδυλίων για την άμυνα) αλλά τουλάχιστον εκείνοι δεν βγήκαν στα κάγκελα το 2015-19 να απαιτούν από τον πρωθυπουργό Τσίπρα προέλαση ως την Κόκκινη Μηλιά, πράγμα που αυτός σήμερα κάνει ανενδοίαστα.

Δεν αποκλείεται να θέλει πάλι να παραστήσει τον Ανδρέα, όταν αυτός έλεγε το «βυθίσατε το Χώρα». Μόνο που ο Ανδρέας το είπε μεν, αλλά όταν πήρε την εξουσία παρήγγειλε Phantom και Mirage, κόντρα σε κάτι πολιτικούς προγόνους του Αλέξη που καταψήφιζαν τα κονδύλια για την άμυνα. Για να μην ξεχνιόμαστε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News