689
| CreativeProtagon/Shutterstock

Δήθεν φιλόζωοι και βασανιστές

Λίλα Σταμπούλογλου Λίλα Σταμπούλογλου 9 Οκτωβρίου 2020, 18:44
|CreativeProtagon/Shutterstock

Δήθεν φιλόζωοι και βασανιστές

Λίλα Σταμπούλογλου Λίλα Σταμπούλογλου 9 Οκτωβρίου 2020, 18:44

Θα σας πω μια ιστορία, ευχάριστη μόνο κατά τα φαινόμενα.

Καλοκαίρι, καμιά δεκαετία πριν, σε μια μικρή πόλη της Εύβοιας. Ένα πανέμορφο διώροφο σπίτι απέναντι από το σπίτι όπου παραθέριζα, από εκείνα της ελληνικής επαρχίας που τα χαζεύεις και λες «ποιός τυχερός μένει εδώ».

Μια καλή οικογένεια της πόλης έμενε, πολύτεκνη. Ήσυχοι άνθρωποι, μορφωμένοι, καλόβολοι, ευγενικοί, οι τέλειοι γείτονες. Τα πρωινά κινούσαν για τις δουλειές τους, με καλημέρες και με χαμόγελα. Τους έβλεπα καθώς διέσχιζαν την αυλή τους, από το σπίτι μέχρι την καγκελόπορτα. Τεράστια αυλή, να τη χαίρεσαι, με γρασίδι, με δέντρα, με κιόσκι, με άπλα. Και με μια γωνίτσα περιφραγμένη στην άκρη της. Ένα πράγμα δύο επί δύο, σαν κοτέτσι. Μ’ ένα σκύλο μέσα.

Μια σπιταρόνα με  ένα παράπηγμα στην άκρη του, όπου ένα ζωντανό περνούσε τη ζωή του κλεισμένο. Εναν μήνα εκεί, δεν είδα να του άνοιξαν μια φορά να τρέξει, να χαρεί, να ξεπιαστεί. Τα παιδιά πήγαιναν δυο-τρεις φορές μέσα στη μέρα να το ταΐσουν και να το περιποιηθούν, να παίξουν μαζί του. Αλλά όλα γίνονταν μέσα στο κοτέτσι, το ζωντανό έπρεπε να μείνει εκεί μέσα.

Γάβγιζε το σκυλί κάθε φορά που τους άκουγε να κάθονται στην αυλή τους, γάβγιζε τα βράδια, γάβγιζε τα πρωινά, όλη την ημέρα γάβγιζε. Γάβγιζε, είπα; Λάθος. Έκλαιγε. Κλαψούριζε. Παραπονιόταν. Και μόλις έπεφτε το σκοτάδι, λαμπύριζαν δυο μάτια εκεί στη γωνιά της αυλής, μέσα από το συρματόπλεγμα.

Να πάρω την αστυνομία; Την πήρα. «Ενα σκυλί εδώ απέναντι είναι μονίμως κλεισμένο σ’ ένα κοτέτσι». «Και τι να κάνουμε;». «Δεν ξέρω, εσείς θεωρείτε εντάξει να έχει κάποιος ένα ζώο περιφραγμένο συνέχεια έτσι;». «Αμα το ταΐζει και το προσέχει, πού το πρόβλημα;».

Καμία αστυνομία δεν ήρθε ποτέ. Υποθέτω ότι θα έκαναν καζούρα και με το τηλεφώνημα, μόλις κλείσαμε: «Μια περίεργη μάς λέει ασυναρτησίες για ένα σκύλο που τον έχουν περιφραγμένο. Αυτό δεν είναι το κανονικό δηλαδή, να είναι ο σκύλος περιφραγμένος; Ελα Παναγιά μου! »

Τις προάλλες στην Κρήτη, ένας (ακόμα) «λεβέντης» βασάνισε τον σκύλο του γιατί τον ενοχλούσε. Τον κρέμασε και του έκοψε τους όρχεις. Ένας γερμανός περαστικός είδε το περιστατικό και το κατήγγειλε. Οι συγχωριανοί του «λεβέντη» έκαναν μόκο. Δεν άκουσαν αυτοί τα ουρλιαχτά του ζώου; Δεν έβλεπαν τα βασανιστήρια; Δεν ήξεραν τον άνθρωπο που μένει δίπλα τους;

Αλίμονο, φυσικά και τον ήξεραν. Φυσικά και έβλεπαν και άκουγαν, αλλά όλοι κάνουν τις πάπιες σε τέτοιες περιπτώσεις. Εδώ τις κάνουν και όταν καταλαβαίνουν ότι δίπλα τους βασανίζονται άνθρωποι, στον σκύλο θα μιλήσουν; Ευτυχώς περνούσε ο τουρίστας και πήγε το καημένο το ζώο στον κτηνίατρο. Κατήγγειλε το περιστατικό και τουλάχιστον ο άθλιος ιδιοκτήτης του θα πρέπει να πληρώσει για την πράξη του. Πόσοι και πόσοι τη γλιτώνουν, όμως! Κι αυτός, παραλίγο, αν ο Γερμανός δεν περνούσε από εκεί, θα τη γλίτωνε.

Θλιβερή πρωτιά η χώρα μας στην κακοποίηση ζώων. Η νομοθεσία έχει βελτιωθεί και περιλαμβάνει πιο αυστηρές ποινές, μάλιστα ο Μάκης Βορίδης ανακοίνωσε, με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό στην Κρήτη, ότι θα αυστηροποιηθούν κι άλλο. Τι να το κάνεις όμως, λίγοι τιμωρούνται: «στο πρώτο εξάμηνο του 2019 έγιναν 1.799 καταγγελίες εκ των οποίων μόλις 117 άτομα συνελήφθησαν», είπε ο Βαγγέλης Δρίβας, αστυνομικός και Κλινικός Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπευτής, κατά τη διάρκεια εκδήλωσης που διοργάνωσε το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, πέρσι.

Θα μου πείτε τώρα, τι σχέση έχει ο βασανισμός του ζώου στην Κρήτη με την ιστορία μου; Όποιος αγαπά πραγματικά τα ζώα, έχει βρει τη σύνδεση. Υπάρχουν πολλών ειδών βασανισμοί, αλλά όλοι ακουμπούν πάνω σε μια κοινή γραμμή, πάνω σε μια κουλτούρα γενικότερης έλλειψης σεβασμού για τα ζώα. Κάποιες φορές εκφράζεται με άσκηση άμεσης βίας, στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, όμως, εκφράζεται με κακή μεταχείριση του ζώου, που το αποστερεί από μια φυσιολογική ζωή.

Ξέρετε πόσοι ιδιοκτήτες ζώων εντάσσονται στην τελευταία κατηγορία; Η μισή Ελλάδα μη σας πω, έτσι αντιμετωπίζει το κατοικίδιό της. Δεν το χτυπάει, δεν το κρεμάει, δεν το πυροβολεί, αλλά το περιορίζει, το δένει, το ξεχνάει, το υποτιμά. Δεν το βασανίζει άμεσα, αλλά σίγουρα το κάνει έμμεσα, υποχρεώνοντάς το να ζει μια ζωή που δεν του αξίζει.

ΥΓ. Τα μάθατε; Ακόμα ένας πυροβολισμός σκύλου στο Ηράκλειο. Το αποκάλυψε σε περιφερειακό τηλεοπτικό σταθμό, ο πρόεδρος των Κτηνιάτρων Ανατολικής Κρήτης Γιώργος Πιπεράκης. Όπως αναφέρθηκε, η περιοχή γνωρίζει πολύ καλά τον δράστη, όμως κανείς δεν έχει κάνει καταγγελία στις αστυνομικές Αρχές.  Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...