Τον Απρίλιο του 1919 ο Γούντροου Ουίλσον βρισκόταν σε συνομιλίες στο Παρίσι για τον τερματισμό του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου όταν αρρώστησε βαριά από την ισπανική γρίπη (που «θέριζε» εκείνη την περίοδο).

Τα συμπτώματά του ήταν τόσο σοβαρά που ο προσωπικός του γιατρός, Κάρι Γκρέισον, νόμιζε ότι είχε δηλητηριαστεί.

Ο πυρετός του προέδρου όμως, ακόμη και με τα καλύτερα φάρμακα της εποχής εκείνης, δεν έπεφτε και ο Γκρέισον έγραψε μια επιστολή στην Ουάσιγκτον για να ενημερώσει τον Λευκό Οίκο ότι ο πρόεδρος ήταν πολύ άρρωστος και ότι βασικά… «την βγάζει-δεν την βγάζει».

Ο Λευκός Οίκος, ασφαλώς, προσπάθησε να κρατήσει μυστική την ασθένειά του.

Δεν ανακοίνωσε τίποτα, ούτε είπε ότι ο πρόεδρος ήταν σοβαρά άρρωστος.

Τελικά, ο Ουίλσον ανάρρωσε και επέστρεψε στις ΗΠΑ λίγο μετά, έχοντας ξεπεράσει την γρίπη που στοίχισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους ανά την υφήλιο.

Εκατόν ένα χρόνια μετά, ο Τραμπ –ο πρόεδρος που δεν έβλεπε τον λόγο να φοράει μάσκα και να παίρνει μέτρα και αποστάσεις – είπε στον κόσμο ότι αυτός και η Πρώτη Κυρία Μελάνια Τραμπ είχαν διαγνωστεί με Covid-19.

Την προεδρία του Τραμπ, του Ουίλσον και αρκετών άλλων τις ενώνει μια αόρατη κλωστή: ότι έχουν πει ψέματα για την (κλονισμένη) υγεία τους.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα θέματα υγείας τους ήταν δευτερευούσης σημασίας, σε άλλες ήταν αρκετά σοβαρά.

Και μερικές φορές χρειάστηκαν δεκαετίες για το κοινό να μάθει την αλήθεια.

«Η κυβέρνηση Ουίλσον, για έναν πολύ διαφορετικό λόγο, υπονόμευσε εντελώς την πανδημία», δήλωσε ο Τζον Μπάρι, αναπληρωτής καθηγητής Δημόσιας Υγείας στο Πανεπιστήμιο Τάιλεϊν, του οποίου το βιβλίο «The Great Influenza» (Η Μεγάλη Γρίπη) αναφέρεται στην πανδημία 1918-19 που αρρώστησε τον Γουίλσον και σκότωσε συνολικά 675.000 Αμερικανούς.

«Ο Ουίλσον ανησυχούσε ότι οποιαδήποτε αρνητική είδηση για οτιδήποτε θα μείωνε την πολεμική προσπάθεια – θα μείωνε την ενέργεια που θα έβαζαν οι άνθρωποι στη νίκη του πολέμου. Σε αυτή την περίπτωση, υπάρχουν αυστηρότερα πολιτικά οφέλη», αναφέρει.

Τρεις δεκαετίες νωρίτερα, το 1893, ο τότε πρόεδρος Γκρόβερ Κλίβελαντ, φοβούμενος ότι η κακή υγεία θα θεωρούνταν «πολιτική αδυναμία», υποβλήθηκε σε μυστική στοματική χειρουργική επέμβαση αργά το βράδυ σε ένα ιδιωτικό γιοτ ενός φίλου του στο Λονγκ Αϊλαντ.

Το καρκινικό κομμάτι που έβγαλαν από το στόμα του εμφανίστηκε το 2000 σε μια έκθεση από το College of Physicians, μια ιατρική ένωση με έδρα τη Φιλαδέλφεια.

Ο πρόεδρος Κλίβελαντ κράτησε μυστική την επέμβασή του επειδή δεν εμπιστευόταν τους δημοσιογράφους αλλά και γιατί θεωρούσε ότι η κατάσταση της υγείας του δεν αφορά κανέναν άλλον, σύμφωνα με τον βιογράφο του, Μάθιου Αλτζίο.

Ο ίδιος ο βιογράφος όμως παρατήρησε και κάτι άλλο: ότι αυτή η επιθυμία για απόλυτη μυστικότητα έκανε τους αμερικανούς προέδρους να αποφεύγουν τους καλύτερους γιατρούς.

«Θα περίμενε κανείς ότι θα είχαν την καλύτερη περίθαλψη. Ομως γίνονται τόσο παρανοϊκοί με το ότι δεν θέλουν να ξέρουν οι πάντες τι τους συμβαίνει, που καταφεύγουν σε παλιούς οικογενειακούς γιατρούς», εξήγησε ο Αλτζίο.

Μια άλλη περίπτωση είναι αυτή του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, ο οποίος υπήρξε πρόεδρος για τέσσερις θητείες, το 1932, το 1936, το 1940 και το 1944.

Ο Ρούσβελτ διαγνώστηκε στις αρχές του 1944 ότι πάσχει από υψηλή αρτηριακή πίεση, καρδιακή ανεπάρκεια και οξεία βρογχίτιδα.

Όμως ο κόσμος είχε ελάχιστη πληροφόρηση για την κακή κατάσταση υγείας του υποψήφιου προέδρου του και για το γεγονός, ας πούμε, ότι χρησιμοποιούσε αναπηρική καρέκλα.

Μέχρι να διεκδικήσει την τέταρτη εκλογή του, ο Ρούσβελτ είχε πλέον ξεκάθαρο καρδιακό πρόβλημα, ήταν διαρκώς κουρασμένος και είχε πρόβλημα συγκέντρωσης.

Ο Φρανκ Λάχεϊ, ένας χειρουργός που τον είχε εξετάσει, είχε γράψει σε σημείωμα (το οποίο αποκαλύφθηκε μόλις το 2011) ότι «ο Ρούσβελτ δεν θα επιβίωνε μία ακόμη ολόκληρη θητεία».

Δεν είχε άδικο.

Ο Ρούσβελτ εξελέγη τον Νοέμβριο του ’44, αλλά πέθανε μερικούς μήνες αργότερα, τον Απρίλιο του 1945, αφήνοντας τον Τρούμαν να λήξει τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και να πάρει τη δύσκολη απόφαση για τις ατομικές βόμβες στην Ιαπωνία.

Τέλος, και ο Κένεντι ήταν αναγκασμένος να παίρνει στεροειδή και άλλα φάρμακα, για να αντιμετωπίσει τα συμπτώματα της νόσου Αντισον, αλλά το έκανε και αυτός μυστικά.

Οι L.A. Times είχαν γράψει ότι κατά την προεκλογική εκστρατεία το 1960, οι αντίπαλοι του Κένεντι είχαν αναφέρει ότι ο υποψήφιος έπασχε από τη συγκεκριμένη ασθένεια.

Οι γιατροί του, με μία προσεκτική ανακοίνωση, το διέψευσαν.

Όμως, ο Κένεντι είχε καταρρεύσει δύο φορές εξαιτίας της ασθένειας, κατά τη διάρκεια μίας παρέλασης κατά την προεκλογική εκστρατεία και σε μία επίσκεψη στη Βρετανία.

Ο ιστορικός Ρόμπερτ Ντάλεκ εξήγησε ότι η αποκάλυψη των προβλημάτων υγείας του Κένεντι θα μπορούσε να του είχε στερήσει την προεδρία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News